Art. 47. 1. Inwalidom wojennym i wojskowym, cywilnym niewidomym ofiarom
działań wojennych oraz osobom represjonowanym przysługuje prawo do bezpłatnych
wyrobów medycznych na zlecenie osoby uprawnionej, o której mowa w art. 2 pkt 14
ustawy o refundacji, do wysokości limitu finansowania ze środków publicznych
określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy o refundacji.
1a. Świadczeniobiorcom do 18 roku życia, u których stwierdzono ciężkie
i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które
powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, na podstawie
zaświadczenia lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarza ubezpieczenia
zdrowotnego, posiadającego specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie:
położnictwa i ginekologii, perinatologii, neonatologii, pediatrii, neurologii dziecięcej,
kardiologii dziecięcej lub chirurgii dziecięcej, przysługuje prawo do wyrobów
medycznych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy
o refundacji, na zlecenie osoby uprawnionej, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy
o refundacji, do wysokości limitu finansowania ze środków publicznych określonego
w tych przepisach, według wskazań medycznych bez uwzględnienia okresów
użytkowania. O ilości miesięcznego zaopatrzenia w te wyroby decyduje każdorazowo osoba uprawniona do wystawienia zlecenia, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o refundacji.
1b. Prawo do wyrobów medycznych, na zasadach, o których mowa w ust. 1a,
przysługuje również świadczeniobiorcom posiadającym orzeczenie:
1) o znacznym stopniu niepełnosprawności;
2) o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub
długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną
możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału
na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
2. Uprawnionemu żołnierzowi lub pracownikowi, w zakresie leczenia urazów
lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa,
przysługuje prawo do bezpłatnych wyrobów medycznych na zlecenie osoby
uprawnionej, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o refundacji, do wysokości limitu
finansowania ze środków publicznych określonego w przepisach wydanych na
podstawie art. 38 ust. 4 ustawy o refundacji.
2a. Weteranowi poszkodowanemu w zakresie leczenia urazów lub chorób
nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa oraz weteranowi
poszkodowanemu, których ustalony procentowy uszczerbek na zdrowiu wynosi co
najmniej 30%, przysługuje prawo do bezpłatnych wyrobów medycznych na zlecenie
osoby uprawnionej, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o refundacji, do wysokości
limitu finansowania ze środków publicznych określonego w przepisach wydanych na
podstawie art. 38 ust. 4 ustawy o refundacji.
2b. W przypadku gdy cena wyrobów medycznych jest wyższa od wysokości
limitu finansowania ze środków publicznych, określonego w przepisach wydanych na
podstawie art. 38 ust. 4 ustawy o refundacji, wówczas weteranom poszkodowanym,
o których mowa w ust. 2a, służy prawo do dofinansowania kwotą wykraczającą poza
wysokość limitu finansowania ze środków publicznych, określonego w przepisach
wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy o refundacji.
2c. Dofinansowanie, o którym mowa w ust. 2b, może być dokonane ze środków
budżetu państwa, z części pozostającej w dyspozycji Ministra Obrony Narodowej –
w odniesieniu do weteranów poszkodowanych-żołnierzy, z części pozostającej
w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych – w odniesieniu do
weteranów poszkodowanych-funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa i Państwowej Straży Pożarnej, z części pozostającej w dyspozycji
Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – w odniesieniu do weteranów
poszkodowanych-funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo
z części pozostającej w dyspozycji Szefa Agencji Wywiadu – w odniesieniu do
weteranów poszkodowanych-funkcjonariuszy Agencji Wywiadu.
2d. Prezes Rady Ministrów, Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do
spraw wewnętrznych, każdy w swoim zakresie, określą, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb ubiegania się o dofinansowanie kosztów, o których mowa w ust. 2b.
Rozporządzenie powinno zapewnić sprawność postępowania w tych sprawach oraz
adekwatność udzielanego dofinansowania w stosunku do ceny wyrobów medycznych.
2e. Osoby, o których mowa w ust. 1–2a są obowiązane do okazania
wystawiającemu zlecenie dokumentu potwierdzającego przysługujące uprawnienie.
2f. Wystawiający zlecenie jest obowiązany wpisać na zleceniu rodzaj, numer,
datę wydania i termin ważności dokumentu potwierdzającego uprawnienia, o których
mowa w ust. 1–2a.
3. Przepisy art. 38 ust. 2 i 3 ustawy o refundacji stosuje się odpowiednio.

Art. 47a. 1. Świadczeniobiorca będący żywym dawcą narządu w rozumieniu
przepisów ustawy z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu
i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów ma prawo do badań mających na celu
monitorowanie jego stanu zdrowia przeprowadzanych przez podmiot leczniczy, który
dokonał pobrania narządu, co 12 miesięcy od dnia pobrania narządu, nie dłużej jednak
niż przez 10 lat.
2. Podmiot leczniczy, który dokonał pobrania narządu, przekazuje niezwłocznie
wyniki badań, o których mowa w ust. 1, do rejestru żywych dawców prowadzonego
na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, rodzaj
i zakres badań żywych dawców narządu wykonywanych w ramach monitorowania ich
stanu zdrowia, mając na uwadze kontrolę ich stanu zdrowia związanego z oddaniem narządu.

Art. 47b. 1. Uprawniony żołnierz lub pracownik korzysta ze świadczeń opieki
zdrowotnej, o których mowa w art. 11a, art. 24a, art. 44 ust. 1a, art. 47 ust. 2 oraz
art. 57 ust. 2 pkt 12, na podstawie dokumentu potwierdzającego przysługujące uprawnienia.
1a. Weteran poszkodowany korzysta ze świadczeń opieki zdrowotnej, o których
mowa w art. 11a, art. 24b, art. 24c, art. 44 ust. 1c, art. 46 ust. 1 pkt 8, art. 47 ust. 2a
i 2b oraz art. 57 ust. 2 pkt 13, na podstawie dokumentu potwierdzającego
przysługujące uprawnienia.
2. Prezes Rady Ministrów, Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do
spraw wewnętrznych, każdy w swoim zakresie, określą, w drodze rozporządzenia,
podmioty uprawnione do wydawania dokumentów, o których mowa w ust. 1 i 1a,
wzory tych dokumentów, tryb ich wydawania, wymiany lub zwrotu, a także dane
zawarte w tych dokumentach, mając na względzie realizację uprawnień wynikających
z ustawy oraz kierując się koniecznością zapewnienia sprawności postępowania przy
wydawaniu dokumentów potwierdzających uprawnienia.

Art. 47c. 1. Prawo do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki
zdrowotnej oraz z usług farmaceutycznych udzielanych w aptekach mają:
1) kobiety w ciąży;
2) świadczeniobiorcy, o których mowa w art. 47 ust. 1a i 1b;
3) osoby, o których mowa w art. 43 ust. 1;
4) inwalidzi wojenni i wojskowi;
5) żołnierze zastępczej służby wojskowej;
6) cywilne niewidome ofiary działań wojennych;
7) kombatanci;
8) działacze opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowane z powodów
politycznych;
9) osoby deportowane do pracy przymusowej;
10) uprawnieni żołnierze lub pracownicy, których ustalony procentowy uszczerbek
na zdrowiu wynosi co najmniej 30%;
11) weterani poszkodowani, których ustalony procentowy uszczerbek na zdrowiu
wynosi co najmniej 30%;
12) dawcy krwi, którzy oddali co najmniej 3 donacje krwi lub jej składników, w tym
osocza po chorobie COVID-19 – na podstawie zaświadczenia, o którym mowa
w art. 9a ust. 3 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1777 oraz z 2021 r. poz. 159).
2. Korzystanie poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie
świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalach i świadczeń specjalistycznych w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej oznacza, że świadczeniodawca udziela tych świadczeń poza kolejnością przyjęć wynikającą z prowadzonej przez niego listy oczekujących, o której mowa w art. 20 ust. 2.
3. Świadczeniodawca udziela świadczeń opieki zdrowotnej, o których mowa
w ust. 1 i 2, w dniu zgłoszenia.
4. W przypadku gdy udzielenie świadczenia nie jest możliwe w dniu zgłoszenia,
świadczeniodawca wyznacza inny termin poza kolejnością przyjęć wynikającą
z prowadzonej przez niego listy oczekujących. Świadczenie z zakresu ambulatoryjnej
opieki specjalistycznej nie może być udzielone w terminie późniejszym niż w ciągu
7 dni roboczych od dnia zgłoszenia.
5. W miejscach rejestracji pacjentów do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej,
w miejscach udzielania świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej oraz w aptekach,
odpowiednio świadczeniodawca albo kierownik apteki uwidacznia pisemną
informację o uprawnieniach określonych w ust. 1–4.
6. Przepisy ust. 2–4 stosuje się do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych
poza kolejnością na podstawie art. 24a–24c.

Art. 47ca. W gabinecie dentystycznym w szkole oraz w gabinecie
dentystycznym prowadzonym przez podmiot wykonujący działalność leczniczą,
z którym organ prowadzący szkołę zawarł porozumienie, o którym mowa w art. 12
ust. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o opiece zdrowotnej nad uczniami (Dz. U.
poz. 1078), uczniowie tej szkoły korzystają ze świadczeń w zakresie leczenia
stomatologicznego poza kolejnością.

Art. 47d. 1. W przypadku uzasadnionej i wynikającej ze wskazań aktualnej
wiedzy medycznej potrzeby zastosowania u świadczeniobiorcy leku, który nie jest
finansowany ze środków publicznych w danym wskazaniu, jeżeli jest to niezbędne dla
ratowania życia lub zdrowia świadczeniobiorcy we wskazaniu występującym
u jednostkowych pacjentów, a zostały już wyczerpane u danego świadczeniobiorcy
wszystkie możliwe do zastosowania w tym wskazaniu dostępne technologie medyczne
finansowane ze środków publicznych, dopuszcza się podanie leku finansowanego
w ramach ratunkowego dostępu do technologii lekowej, pod warunkiem uzyskania przez świadczeniodawcę pozytywnej opinii konsultanta krajowego w dziedzinie
medycyny odpowiedniej ze względu na chorobę lub problem zdrowotny
świadczeniobiorcy albo konsultanta wojewódzkiego w tej dziedzinie, która zawiera
ocenę zasadności zastosowania tego produktu leczniczego u danego świadczeniobiorcy.
2. Podanie leku, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić na okres terapii nie
dłuższy niż 3 miesiące albo trzy cykle leczenia.
3. Świadczeniodawca może kontynuować podawanie leku finansowanego
w ramach ratunkowego dostępu do technologii lekowej temu samemu
świadczeniobiorcy, po upływie jednego z okresów, o których mowa w ust. 2, pod
warunkiem potwierdzenia przez lekarza specjalistę w dziedzinie medycyny
odpowiedniej ze względu na chorobę lub problem zdrowotny świadczeniobiorcy
skuteczności leczenia świadczeniobiorcy tym lekiem.
4. Finansowanie w ramach ratunkowego dostępu do technologii lekowej,
o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć wyłącznie leku, który jest dopuszczony do
obrotu zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne lub
pozostaje w obrocie na podstawie art. 29 ust. 5 lub 6 tej ustawy oraz jest dostępny na rynku.

Art. 47e. (uchylony).

Art. 47f. 1. W przypadku gdy koszt terapii danym lekiem w ramach
ratunkowego dostępu do technologii lekowej w ujęciu rocznym, w danym wskazaniu,
finansowanym przez wszystkich świadczeniodawców, przekracza 5% budżetu na
ratunkowy dostęp do technologii lekowych w ramach Funduszu Medycznego, Prezes
Funduszu w terminie 30 dni od dnia uzyskania tej informacji:
1) ogłasza w Biuletynie Informacji Publicznej informację o tym przekroczeniu;
2) informuje o przekroczeniu ministra właściwego do spraw zdrowia.
2. W przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 1, podmiot
odpowiedzialny w rozumieniu art. 2 pkt 24 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo
farmaceutyczne lub przedstawiciel podmiotu odpowiedzialnego w rozumieniu
art. 2 pkt 35a tej ustawy, gdy podmiot odpowiedzialny nie ma siedziby na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany do złożenia, w terminie 90 dni od dnia
zamieszczenia ogłoszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, w Biuletynie Informacji Publicznej, wniosku, o którym mowa w art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy o refundacji, dla leku w tym wskazaniu.
3. W przypadku gdy:
1) podmiot odpowiedzialny nie złożył wniosku w terminie określonym w ust. 2,
albo nie uzupełnił braków formalnych wniosku o refundację w terminie
określonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia,
2) została wydana decyzja o umorzeniu postępowania o objęciu refundacją
i ustalenia urzędowej ceny wszczęta z wniosku, o którym mowa w ust. 2,
3) została wydana rekomendacja, o której mowa w art. 35 ust. 6 pkt 2 ustawy
o refundacji, w odniesieniu do danej substancji czynnej w tym wskazaniu,
4) została wydana decyzja o odmowie objęcia refundacją i ustalenia urzędowej
ceny zbytu, o której mowa w art. 11 ustawy o refundacji, w odniesieniu do danej
substancji czynnej w tym wskazaniu
– lek nie jest finansowany w ramach ratunkowego dostępu do technologii lekowych.
4. Informacje, o których mowa w ust. 3, udostępnia się niezwłocznie po
zaistnieniu okoliczności, o których mowa w ust. 1, na stronie internetowej urzędu
obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia oraz na stronie podmiotowej
Biuletynu Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia.

Art. 47g. (uchylony).

Art. 47h. (uchylony).

Art. 47i. 1. Koszt leku jest pokrywany przez Fundusz w wysokości wynikającej
z rachunku lub faktury dokumentującej zakup leku. Kopię rachunku lub faktury
świadczeniodawca przekazuje Prezesowi Funduszu w terminie określonym
w przepisach wydanych na podstawie art. 137 ust. 2.
2. W przypadku gdy finansowanie w ramach ratunkowego dostępu do
technologii lekowej dotyczy leku, w odniesieniu do którego została wydana decyzja
o objęciu refundacją i ustaleniu urzędowej ceny zbytu, o której mowa w art. 11 ustawy
o refundacji, koszt leku nie może być wyższy niż wynikający z ceny hurtowej brutto
tego leku wraz z instrumentem dzielenia ryzyka w tym zakresie, jeżeli został zawarty
w decyzji administracyjnej wydanej dla tego leku na podstawie ustawy o refundacji.

Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych art. 47

DODAJ