Art. 44. 1. Podatnicy osiągający dochody:
1) z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14,
2) z najmu lub dzierżawy
– są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na
podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f–3h.
1a. Podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników:
1) ze stosunku pracy z zagranicy,
2) z emerytur i rent z zagranicy,
3) z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6–9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1
– są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na
podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.
1b. Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, uzyskujący przychody
określone w art. 29 bez pośrednictwa płatników, są obowiązani bez wezwania
wpłacać zryczałtowany podatek dochodowy na zasadach, o których mowa
w art. 29, za miesiące, w których uzyskali ten przychód, w terminie do dnia
20 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni. Podatek za grudzień jest płatny przed
upływem terminu określonego na złożenie zeznania.
1c. Podatnik uzyskujący przychody z innych źródeł, o których mowa
w art. 10 ust. 1 pkt 9, na podstawie umowy, do której stosuje się przepisy prawa
cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło, może w ciągu roku podatkowego wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Przy
obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną
w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód podlegający opodatkowaniu
uważa się przychód uzyskany w danym miesiącu pomniejszony o koszty uzyskania
określone w art. 22 ust. 9 pkt 6.
1d. Podatnik, o którym mowa w ust. 1c, jeżeli dokonał w trakcie roku
podatkowego wpłaty zaliczki jest obowiązany do wpłacania kolejnych zaliczek od
dochodów uzyskanych z tego tytułu w następnych miesiącach, aż do końca tego
roku podatkowego.
1e. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1c zmniejsza się o kwotę
składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej
w danym miesiącu ze środków podatnika.
1f. Miesięczne zaliczki obliczone w sposób określony w ust. 1c i 1e podatnik
jest obowiązany wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, w terminie do 20 dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym uzyskał dochód, a za grudzień –
przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania.
1g. Podatnik uzyskujący przychody z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach
może w ciągu roku podatkowego wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do
uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa
w art. 27 ust. 1. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę
podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
2. Dochodem z działalności gospodarczej stanowiącym podstawę obliczenia
zaliczki u podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów
jest różnica pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego
uzyskania. Jeżeli jednak podatnik na koniec miesiąca sporządza remanent towarów,
surowców i materiałów pomocniczych lub naczelnik urzędu skarbowego zarządzi
sporządzenie takiego remanentu, dochód ustala się według zasad określonych w art. 24 ust. 2.
3. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki
miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:
1) obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym
dochody te przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej
podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej
określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1;
2) zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według
zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3) zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy
podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą
zaliczek za miesiące poprzedzające.
3a. Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani
w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był
uzyskany, a za grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie
zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą
stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód,
o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca
przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej
w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa
w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować
wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
3b. (uchylony)
3c. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę
składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej
w danym miesiącu ze środków podatnika.
3d. Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 2a, uzyskujący z zagranicy
dochody z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na
podstawie stosunku pracy, są obowiązani wpłacać zaliczki na zasadach określonych
w ust. 3a i 3c, po przekroczeniu okresu, który zgodnie z umową o unikaniu
podwójnego opodatkowania stanowi warunek wyłączenia z opodatkowania tych
dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; w tym przypadku przy
obliczaniu pierwszej zaliczki podatnik jest obowiązany uwzględnić dochody
uzyskane od początku roku podatkowego.
3e. Przepisy ust. 1a i 7 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy
art. 27 ust. 9 i 9a stosuje się odpowiednio.
3f. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach
określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego
zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu
osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych
zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.
3g. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, będący małymi podatnikami
oraz podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej, o których
mowa w art. 22k ust. 11, mogą wpłacać zaliczki kwartalne. Wysokość zaliczek,
z zastrzeżeniem ust. 3h, ustala się w następujący sposób:
1) obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od kwartału, w którym
dochody przekroczyły kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek
określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej
określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1;
2) zaliczkę za ten kwartał stanowi podatek obliczony od dochodu według zasad
określonych w art. 26, 27 i 27b;
3) zaliczkę za kolejne kwartały ustala się w wysokości różnicy pomiędzy
podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą
zaliczek za poprzednie kwartały.
3h. Podatnicy, o których mowa w ust. 3f, będący małymi podatnikami oraz
podatnicy rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej mogą wpłacać
na rachunek urzędu skarbowego zaliczki kwartalne w wysokości różnicy między
podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym
zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie kwartały,
z uwzględnieniem art. 27b. Przepis art. 22k ust. 11 stosuje się odpowiednio.
3i. O wyborze sposobu wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa
w ust. 3g lub 3h, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1
lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym stosowali kwartalny
sposób wpłacania zaliczek.
4. (uchylony)
5. (uchylony)
6. Zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, wpłaca się
w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni. Zaliczki kwartalne
podatnicy wpłacają w terminie do 20 dnia każdego miesiąca następującego po
kwartale, za który wpłacana jest zaliczka. Zaliczkę za ostatni miesiąc lub ostatni
kwartał roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 stycznia następnego
roku podatkowego.
6a. (uchylony)
6aa. Jeżeli zmarły przedsiębiorca w roku podatkowym, w którym zmarł,
wpłacał zaliczki w sposób określony w ust. 3g albo 3h, przedsiębiorstwo w spadku
może stosować ten sposób w tym roku podatkowym.
6ab. Pierwszą zaliczkę przedsiębiorstwo w spadku oblicza za miesiąc albo
kwartał, w którym dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy
z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników
i płatników, a jeżeli zgłoszenia nie dokonano – za miesiąc albo kwartał, w którym
został ustanowiony zarząd sukcesyjny, uwzględniając przy jej obliczeniu dochody
przedsiębiorstwa osiągnięte od otwarcia spadku, i wpłaca w terminie do 20 dnia
następnego miesiąca albo kwartału.
6b. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyłączeniem przedsiębiorstw
w spadku, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym
w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem
ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku
podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności
gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu
(poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości
osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności
gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na
zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, złożonym:
1) w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy albo
2) w roku podatkowym poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata – jeżeli
w zeznaniu, o którym mowa w pkt 1, podatnicy nie wykazali dochodu
z pozarolniczej działalności gospodarczej albo wykazali dochód w wysokości
nieprzekraczającej kwoty stanowiącej iloraz kwoty zmniejszającej podatek
określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1; jeżeli również w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali dochodu z pozarolniczej działalności
gospodarczej albo wykazali dochód z tego źródła w wysokości
nieprzekraczającej kwoty stanowiącej iloraz kwoty zmniejszającej podatek
określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz najniższej stawki podatkowej
określonej w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, nie są możliwe wpłaty
zaliczek w uproszczonej formie.
6c. Podatnicy, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek, są obowiązani:
1) (uchylony)
2) stosować uproszczoną formę wpłacania zaliczek przez cały rok podatkowy;
3) wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 6;
4) dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 45.
6d. O wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa
w ust. 6b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub
ust. 1a pkt 2, składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w
uproszczonej formie.
6e. Przepisy ust. 6b–6d, 6h i ust. 6i nie mają zastosowania do podatników,
którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku podatkowym albo w roku
poprzedzającym rok podatkowy.
6f. Jeżeli podatnik złoży korektę zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub
ust. 1a pkt 2, powodującą zmianę wysokości podstawy obliczenia miesięcznych
zaliczek wpłacanych w uproszczonej formie, kwota tych zaliczek:
1) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu, odpowiednio do zmiany wysokości
podstawy ich obliczenia – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone
w urzędzie skarbowym do końca roku poprzedzającego rok, za który zaliczki
są płacone w uproszczonej formie;
2) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu począwszy od miesiąca następującego po
miesiącu, w którym została złożona korekta, odpowiednio do zmiany
wysokości podstawy ich obliczenia – jeżeli zeznanie korygujące zostało
złożone w roku, za który zaliczki są płacone w uproszczonej formie;
3) nie zmienia się – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w terminie
późniejszym niż wymieniony w pkt 1 i 2.
6g. W przypadku gdy właściwy organ podatkowy stwierdzi inną wysokość
dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej niż wysokość dochodu z tej
działalności wykazana w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a
pkt 2, albo w zeznaniu korygującym, przepisy ust. 6f stosuje się odpowiednio.
6h. Podatnicy opodatkowani w danym roku podatkowym na zasadach
określonych w art. 30c, którzy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek,
kwotę zaliczek obliczają, z zastrzeżeniem ust. 6i, od dochodu, o którym mowa
w ust. 6b, przy zastosowaniu stawki podatku w wysokości 19%.
6i. Kwotę zaliczki podlegającą wpłacie, obliczoną w sposób określony
w ust. 6b lub 6h, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne,
o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu przez podatnika.
7. Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za
granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani w terminie do 20 dnia
miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju, wpłacić zaliczkę
na podatek dochodowy. Jeżeli termin płatności przypada po zakończeniu roku
podatkowego, należny podatek jest płatny przed upływem terminu określonego na
złożenie zeznania. Do obliczenia należnej zaliczki stosuje się odpowiednio ust. 3a oraz 3c.
7a. Podatnicy, którzy po raz pierwszy rozpoczęli prowadzenie pozarolniczej
działalności gospodarczej, są zwolnieni na warunkach określonych w ust. 7c
z obowiązków wynikających z ust. 6, z tytułu tej działalności, w roku podatkowym następującym:
1) bezpośrednio po roku, w którym rozpoczęli prowadzenie tej działalności,
jeżeli w roku jej rozpoczęcia działalność ta była prowadzona co najmniej
przez pełnych 10 miesięcy, albo
2) dwa lata po roku, w którym rozpoczęli prowadzenie tej działalności, jeżeli nie
został spełniony warunek, o którym mowa w pkt 1.
7b. Przez podatnika rozpoczynającego po raz pierwszy prowadzenie
pozarolniczej działalności gospodarczej rozumie się osobę, która w roku
rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie trzech lat, licząc od końca roku
poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, nie prowadziła pozarolniczej działalności
gospodarczej samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną oraz działalności takiej nie prowadził małżonek tej osoby, o ile między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.
7c. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 7a, dotyczy podatników, którzy
łącznie spełniają następujące warunki:
1) w okresie poprzedzającym rok korzystania z tego zwolnienia osiągnęli
przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej średniomiesięcznie
w wysokości stanowiącej równowartość w złotych kwoty co najmniej
1000 euro, przeliczonej według średniego kursu euro, ogłaszanego przez
Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok
rozpoczęcia tej działalności;
2) od dnia rozpoczęcia prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej do
dnia 1 stycznia roku podatkowego, w którym rozpoczynają korzystanie ze
zwolnienia, byli małym przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów
o działalności gospodarczej, a w okresie poprzedzającym rok korzystania ze
zwolnienia zatrudniali, na podstawie umowy o pracę, w każdym miesiącu co
najmniej 5 osób w przeliczeniu na pełne etaty;
3) w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie wykorzystują
środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także innych
składników majątku, o znacznej wartości, udostępnionych im nieodpłatnie
przez osoby zaliczone do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów
o podatku od spadków i darowizn, wykorzystywanych uprzednio
w działalności gospodarczej prowadzonej przez te osoby i stanowiących ich
własność;
4) złożyli właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenie
o korzystaniu z tego zwolnienia; oświadczenie składa się w formie pisemnej
w terminie do dnia 31 stycznia roku podatkowego, w którym podatnik będzie
korzystał z tego zwolnienia;
5) w roku korzystania ze zwolnienia są opodatkowani na zasadach określonych
w art. 27.
7d. Przez znaczną wartość rozumie się łączną wartość środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych, a także innych składników majątku,
wymienionych w ust. 7c pkt 3, stanowiącej równowartość w złotych kwoty co
najmniej 10 000 euro, przeliczonej według średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roku poprzedzającego rok korzystania z tego zwolnienia. Przy określaniu tych wartości art. 19 stosuje się odpowiednio.
7e. Podatnicy korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 7a,
wykazują w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty)
składanym za rok podatkowy, w którym korzystali z tego zwolnienia, dochód
osiągnięty (stratę poniesioną) z pozarolniczej działalności gospodarczej. Dochodu
tego nie łączy się z dochodami z innych źródeł. Strata podlega rozliczeniu zgodnie
z art. 9.
7f. Dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa
w ust. 7e, łączy się z dochodem (stratą) z tego źródła, wykazanym w zeznaniach
o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanych za pięć
kolejnych lat następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik korzystał ze
zwolnienia – w wysokości 20% tego dochodu w każdym z tych lat. Przepis ten
stosuje się odpowiednio również do podatników, którzy w latach następujących po
roku korzystania ze zwolnienia wybrali sposób opodatkowania na zasadach
określonych w art. 30c.
7g. Podatnicy tracą prawo do zwolnienia, jeżeli odpowiednio w roku lub za
rok korzystania ze zwolnienia albo w pięciu następnych latach podatkowych:
1) zlikwidowali działalność gospodarczą albo została ogłoszona ich upadłość lub
upadłość spółki niebędącej osobą prawną, której są wspólnikami, lub
2) osiągnęli przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej
średniomiesięcznie w wysokości stanowiącej równowartość w złotych kwoty
niższej niż 1000 euro, przeliczonej według średniego kursu euro, ogłaszanego
przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roku poprzedniego, lub
3) w którymkolwiek z miesięcy w tych latach zmniejszą przeciętne miesięczne
zatrudnienie na podstawie umowy o pracę o więcej niż 10%, w stosunku do
najwyższego przeciętnego miesięcznego zatrudnienia w roku
poprzedzającym rok podatkowy, lub
4) mają zaległości z tytułu podatków stanowiących dochód budżetu państwa, ceł
oraz składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, o którym
mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki
zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych; określenie lub wymierzenie w innej formie – w wyniku postępowania prowadzonego przez właściwy organ – zaległości z wymienionych tytułów nie pozbawia podatnika
prawa do skorzystania ze zwolnienia, jeżeli zaległość ta wraz z odsetkami za
zwłokę zostanie uregulowana w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji ostatecznej.
7h. Przeciętne miesięczne zatrudnienie, o którym mowa w ust. 7c pkt 2 oraz
ust. 7g pkt 3, ustala się w przeliczeniu na pełne etaty, pomijając liczby po
przecinku; w przypadku gdy przeciętne miesięczne zatrudnienie jest mniejsze od
jedności, przyjmuje się liczbę jeden.
7i. Podatnicy, którzy utracili prawo do zwolnienia:
1) w roku podatkowym, w którym korzystają z tego zwolnienia – są obowiązani
do wpłacenia należnych zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku,
w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utracili
prawo do zwolnienia, chyba że przed upływem tego terminu złożyli zeznanie
o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym,
w którym korzystali ze zwolnienia, i zapłacili podatek na zasadach
określonych w art. 45; w tych przypadkach nie nalicza się odsetek za zwłokę
od zaległości z tytułu tych zaliczek;
2) w okresie między dniem 1 stycznia następnego roku a upływem terminu
określonego na złożenie zeznania o wysokości osiągniętego dochodu
(poniesionej straty) za rok podatkowy, w którym korzystali ze zwolnienia – są
obowiązani do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu
(poniesionej straty) w roku podatkowym, w którym korzystali ze zwolnienia
i zapłaty podatku, na zasadach określonych w art. 45; w tym przypadku nie
nalicza się odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek za poszczególne
miesiące roku, w którym podatnicy korzystali ze zwolnienia;
3) w okresie między upływem terminu określonego dla złożenia zeznania
o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy,
w którym korzystali ze zwolnienia, a upływem terminu określonego na
złożenie zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za
pierwszy rok podatkowy następujący po roku, w którym korzystali ze
zwolnienia – są obowiązani do złożenia korekty zeznania, o którym mowa
w pkt 2, i zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od dnia następnego po upływie terminu określonego dla złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy,
w którym mieli obowiązek złożyć to zeznanie;
4) w okresie od upływu terminu określonego dla złożenia zeznania o wysokości
osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za pierwszy rok podatkowy
następujący po roku, w którym korzystali ze zwolnienia, do końca piątego
roku podatkowego następującego po roku, w którym korzystali ze zwolnienia
– są obowiązani do złożenia:
a) korekty zeznania, o którym mowa w pkt 2, i zapłaty podatku wraz
z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od dnia następnego po
upływie terminu określonego dla złożenia zeznania o wysokości
osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy, w którym
mieli obowiązek złożyć to zeznanie,
b) korekt zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty),
w których doliczyli po 20% dochodu, o którym mowa w ust. 7e,
składanych za kolejne lata podatkowe następujące po roku korzystania
ze zwolnienia.
7j. Przepis ust. 7i stosuje się odpowiednio również do podatników, którzy
wybrali sposób opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c.
7k. Pomoc, o której mowa w ust. 7a, 7e i 7f, stanowi pomoc de minimis
udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących
aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.
7l. W przypadku gdy zmarły przedsiębiorca korzystał ze zwolnienia, o którym
mowa w ust. 7a, do przedsiębiorstwa w spadku mają zastosowanie przepisy ust. 7f–7j.
8. (uchylony)
9. (uchylony)
10. Podatnik, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, który na podstawie przepisów
dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej zawiesił
wykonywanie działalności gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie tej
działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 pkt 1, ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b za
okres objęty zawieszeniem.
11. Podatnik, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, będący wspólnikiem spółki
jawnej, spółki partnerskiej lub spółki komandytowej, która zawiesiła wykonywanie
działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia
wykonywania działalności gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie tej
działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 pkt 1, ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b za
okres objęty zawieszeniem.
12. Podatnicy, o których mowa w ust. 11, informują o okresie zawieszenia
w roku podatkowym wykonywania działalności gospodarczej na podstawie
przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej
w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, składanym za rok
podatkowy, w którym działalność ta była zawieszona.
13. Po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na
podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej podatnicy, o których mowa w ust. 10 i 11, wpłacają zaliczki według
zasad, o których mowa w ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b.
14. Do podatników prowadzących działy specjalne produkcji rolnej
i ustalających dochód na podstawie prowadzonych ksiąg przepisy ust. 3, 3f–3i, 6
oraz 6b–6i stosuje się odpowiednio.
15. Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą nie wpłacać zaliczki
obliczonej według zasad określonych w ust. 3 i ust. 3f–3h, jeżeli podatek należny
od dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek
wpłaconych od początku roku nie przekracza 1000 zł. Jeżeli podatek należny od
dochodu osiągniętego od początku roku pomniejszony o sumę zaliczek wpłaconych
od początku roku przekracza 1000 zł, wpłacie podlega różnica pomiędzy podatkiem
należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek wpłaconych
od początku roku.
16. Przepis ust. 15 stosuje się również do podatników, którzy równocześnie z
przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej osiągają przychody z najmu
lub dzierżawy lub działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochód ustalany
jest na podstawie prowadzonych ksiąg.
17. Dochód stanowiący podstawę obliczenia zaliczki, o której mowa w ust.
3 i 3f–3h:
1) może być zmniejszony o zaliczaną do przychodów należnych wartość
wierzytelności o zapłatę świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, która nie została
uregulowana lub zbyta, przy czym zmniejszenia dokonuje się począwszy od
okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu
zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu,
w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta;
2) podlega zwiększeniu o zaliczaną do kosztów uzyskania przychodów wartość
zobowiązania do zapłaty świadczenia pieniężnego w rozumieniu art. 4 pkt 1a
ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom, które nie zostało
uregulowane, przy czym zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki dokonuje się począwszy od okresu rozliczeniowego,
w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na
fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym zobowiązanie
zostanie uregulowane.
18. Jeżeli wartość zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia
zaliczki, przysługującego na podstawie ust. 17 pkt 1, jest wyższa od tego dochodu,
zmniejszenia dochodu o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych okresach
rozliczeniowych roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia.
Zmniejszenia dochodu w kolejnych okresach dokonuje się, jeżeli wierzytelność nie
została uregulowana lub zbyta.
19. Zmniejszenia na podstawie ust. 17 pkt 1 dokonuje się, jeżeli do dnia
terminu płatności zaliczki, określonego w ust. 6, wierzytelność nie została
uregulowana lub zbyta.
20. Zwiększenia na podstawie ust. 17 pkt 2 dokonuje się, jeżeli do dnia
terminu płatności zaliczki, określonego w ust. 6, zobowiązanie nie zostało uregulowane.
21. Podatnik, który dokonał zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki na podstawie ust. 17 pkt 1, obowiązany jest do zwiększenia
dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym
roku podatkowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta.
22. Podatnik, który dokonał zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę
obliczenia zaliczki na podstawie ust. 17 pkt 2, zmniejsza dochód stanowiący
podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego,
w którym zobowiązanie zostało uregulowane.
23. Przepisy ust. 17–22 stosuje się odpowiednio przy obliczaniu podatku
należnego, o którym mowa w ust. 15.
24. W zakresie nieuregulowanym w ust. 17–23 przepis art. 26i stosuje się odpowiednio.

Art. 44a. (uchylony).

Art. 44b. (uchylony).

Art. 44c. (uchylony).

Art. 44d. (uchylony).

Art. 44e. (uchylony).

Art. 44f. 1. Organ podatkowy zwraca, na wniosek, podatek pobrany zgodnie
z art. 41 ust. 12. Wysokość podatku do zwrotu określa się na podstawie zwolnień
lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
2. Wniosek o zwrot podatku może złożyć:
1) podatnik, w tym podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, który w związku
z uzyskaniem należności, od której został pobrany podatek, osiąga przychód
podlegający opodatkowaniu zgodnie z przepisami niniejszej ustawy,
2) płatnik, jeżeli wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar
ekonomiczny tego podatku
– zwany dalej „wnioskodawcą”.
3. Wniosek o zwrot podatku zawiera oświadczenie co do zgodności z prawdą
faktów przedstawionych we wniosku oraz co do zgodności z oryginałem
dokumentacji załączonej do wniosku. Obowiązek złożenia oświadczenia, o którym
mowa w zdaniu pierwszym, istnieje także na dalszym etapie postępowania
w odniesieniu do przedstawianych kolejnych faktów oraz przekazywanej
uzupełniającej dokumentacji.
4. Do wniosku o zwrot podatku dołącza się dokumentację pozwalającą na
ustalenie jego zasadności, w szczególności:
1) certyfikat rezydencji podatnika, przy czym przepisy art. 41 ust. 9a i 9b stosuje
się odpowiednio;
2) dokumentację dotyczącą przelewów bankowych lub inne dokumenty
wskazujące na sposób rozliczenia lub przekazania należności objętych
wnioskiem;
3) dokumentację dotyczącą zobowiązania do wypłaty należności;
4) oświadczenie podatnika, że w odniesieniu do czynności, w związku z którą
składany jest wniosek o zwrot podatku, podatnik jest podmiotem, na którym
ciąży obowiązek podatkowy, a także oświadczenie podatnika, że podatnik
albo jego zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych
należności – w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;
5) oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą
w kraju miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, z którą
wiąże się uzyskany przychód – w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1,
gdy należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością
gospodarczą, przy czym przepis art. 30f ust. 20 stosuje się odpowiednio;
6) dokumentację wskazującą na ustalenia umowne, z powodu których płatnik
wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego
podatku – w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2;
7) uzasadnienie wnioskodawcy, że spełnione są warunki będące przedmiotem
oświadczeń, o których mowa w pkt 4 i 5.
5. W sprawie zwrotu podatku organ podatkowy wydaje decyzję, w której
określa kwotę zwrotu, z zastrzeżeniem ust. 10.
6. Zwrot podatku, z zastrzeżeniem ust. 7, następuje bez zbędnej zwłoki, nie
później jednak niż w terminie 6 miesięcy od dnia wpływu wniosku o zwrot
podatku. Przepis art. 139 § 4 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio.
Termin określony w pierwszym zdaniu biegnie na nowo od dnia wpływu
zmienionego wniosku o zwrot podatku.
7. Jeżeli posiadane informacje wskazują na wysokie prawdopodobieństwo
niezasadności zwrotu oraz wyczerpano możliwości uzyskania informacji
przesądzających o zasadności zwrotu na podstawie przepisów prawa krajowego, wskutek czego weryfikacja zasadności zwrotu nie jest możliwa w terminie, o którym mowa w ust. 6, organ podatkowy może przedłużyć wskazany termin
zwrotu podatku do czasu zakończenia weryfikacji wniosku o zwrot podatku
w ramach kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej lub postępowania
podatkowego, w tym kontroli, o której mowa w ust. 9.
8. W celu weryfikacji zwrotu organ podatkowy niezwłocznie po otrzymaniu
wniosku o zwrot podejmuje działania polegające w szczególności na:
1) wystąpieniu z wnioskiem o udzielenie informacji podatkowych do
właściwego organu innego państwa, w tym w zakresie spełniania przez
podatnika warunków będących przedmiotem oświadczeń, o których mowa
w ust. 4 odpowiednio w pkt 4 i 5;
2) weryfikacji zgodności danych wskazanych we wniosku oraz danych
posiadanych przez organ podatkowy lub uzyskanych na wniosek, o którym
mowa w pkt 1, z warunkami niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia
lub stawki podatku, wynikającymi z przepisów szczególnych lub umów
o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita
Polska, oraz na ustaleniu, czy podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2a,
prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju, w którym ma miejsce
zamieszkania dla celów podatkowych, przy czym przepis art. 30f
ust. 20 stosuje się odpowiednio.
9. W przypadku gdy uzasadniają to okoliczności sprawy, w szczególności gdy
pomimo podjętych działań nie zostały wyjaśnione wątpliwości dotyczące
spełniania przez podatnika warunków niepobrania podatku, zastosowania
zwolnienia lub stawki podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów
o unikaniu podwójnego opodatkowania, weryfikacja zasadności wniosku o zwrot
podatku może obejmować również przeprowadzenie kontroli podatkowej na
terytorium państwa miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych.
10. Jeżeli wniosek o zwrot podatku nie budzi wątpliwości, organ podatkowy
niezwłocznie dokonuje zwrotu kwoty wskazanej we wniosku bez wydania decyzji.
Jeżeli zwrotu podatku w trybie, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym,
dokonano nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, w zakresie takiego
zwrotu podatku nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa
skarbowe i wykroczenia skarbowe.
11. Wniosek o zwrot podatku składa się w postaci elektronicznej
odpowiadającej strukturze logicznej dostępnej w Biuletynie Informacji Publicznej
na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
finansów publicznych. W ten sam sposób następuje uzupełnienie wniosku o zwrot
podatku w zakresie przedstawienia organowi podatkowemu dalszych faktów oraz
przekazania uzupełniającej dokumentacji.
12. Jeżeli do wniosku o zwrot podatku nie dołączono dokumentacji, o której
mowa w ust. 4, organ podatkowy wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków
w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, z pouczeniem, że nieusunięcie
tych braków spowoduje pozostawienie wniosku o zwrot podatku bez rozpatrzenia.
W sprawie pozostawienia wniosku o zwrot bez rozpatrzenia wydaje się
postanowienie, na które służy zażalenie.
13. Podatek niezwrócony przez organ podatkowy w terminie, o którym mowa
w ust. 6, podlega oprocentowaniu w wysokości odpowiadającej opłacie
prolongacyjnej.
14. Zwrot podatku dokonywany jest na rachunek bankowy wnioskodawcy lub
rachunek wnioskodawcy w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
W przypadku gdy zwrot podatku jest dokonywany na rachunek wnioskodawcy
prowadzony poza terytorium kraju, zwracana kwota jest pomniejszana o koszty
dokonania zwrotu.
15. Organem podatkowym właściwym w sprawach zwrotu podatku jest
naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika,
a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, naczelnik urzędu
skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
16. W zakresie nieuregulowanym w ust. 1–15, 17 i 18 stosuje się
odpowiednio przepisy art. 130, art. 131, art. 135, art. 140, art. 141, art. 143 oraz
działu IV rozdziałów 1, 3a, 5–16, 17–20, 22 i 23 Ordynacji podatkowej.
17. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, sposób przesyłania wniosku o zwrot podatku za pomocą środków
komunikacji elektronicznej, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa,
wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych w tym wniosku, a także
potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem.
18. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w celu usprawnienia
postępowania w sprawach dotyczących zwrotu podatku, może określić, w drodze
rozporządzenia, właściwość miejscową organów podatkowych w tych sprawach
w sposób odmienny niż określony w ust. 15, mając na względzie sprawne
i efektywne wykonywanie zadań, o których mowa w niniejszym rozdziale.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 44