Art. 42. 1. W przypadku podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt,
a w szczególności poronienia u bydła, świń, owiec i kóz, objawów neurologicznych u
zwierząt, znacznej liczby nagłych padnięć, zmian o charakterze krost, pęcherzy,
nadżerek lub wybroczyn na skórze i błonach śluzowych zwierząt kopytnych oraz
podwyższonej śmiertelności zwierząt akwakultury, posiadacz zwierzęcia jest
obowiązany do:
1) niezwłocznego zawiadomienia o tym organu Inspekcji Weterynaryjnej albo
najbliższego podmiotu świadczącego usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej,
albo wójta (burmistrza, prezydenta miasta);
2) pozostawienia zwierząt w miejscu ich przebywania i niewprowadzania tam
innych zwierząt;
3) uniemożliwienia osobom postronnym dostępu do pomieszczeń lub miejsc,
w których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub chorobę, lub zwłoki
zwierzęce;
4) wstrzymania się od wywożenia, wynoszenia i zbywania produktów,
w szczególności mięsa, zwłok zwierzęcych, środków żywienia zwierząt, wody,
ściółki, nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów o nawozach i nawożeniu
i innych przedmiotów znajdujących się w miejscu, w którym wystąpiła choroba;
5) udostępnienia organom Inspekcji Weterynaryjnej zwierząt i zwłok zwierzęcych
do badań i zabiegów weterynaryjnych, a także udzielania pomocy przy ich
wykonywaniu;
6) udzielania organom Inspekcji Weterynaryjnej oraz osobom działającym
w imieniu tych organów wyjaśnień i podawania informacji, które mogą mieć
znaczenie dla wykrycia choroby i źródeł zakażenia lub zapobiegania jej
szerzeniu.
1a. Posiadacz zwierząt gospodarskich natychmiast informuje powiatowego
lekarza weterynarii o każdym przypadku padnięcia bydła, owiec lub kóz.
2. W przypadku powzięcia informacji wskazujących na możliwość wystąpienia
choroby zakaźnej zwierząt przez podmioty prowadzące działalność w zakresie:
1) pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania lub obrotu niejadalnymi produktami
pochodzenia zwierzęcego oraz działalność nadzorowaną w zakresie określonym
w art. 4 ust. 3,
2) produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rozumieniu przepisów
o wymaganiach weterynaryjnych dla produktów pochodzenia zwierzęcego
– przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio.
3. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, realizują również osoby mające
kontakt ze zwierzętami, w szczególności przy wykonywaniu obowiązków służbowych
lub zawodowych, z tym że lekarz weterynarii wezwany do zwierzęcia w przypadku
podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi
zwalczania informuje posiadacza zwierzęcia o obowiązkach określonych w ust. 1
i nadzoruje ich wykonanie do czasu przybycia powiatowego lekarza weterynarii lub
osoby przez niego upoważnionej.
3a. Obowiązki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3, 5 i 6, w odniesieniu do zwierząt
wolno żyjących (dzikich), realizują również myśliwi oraz dzierżawcy lub zarządcy
obwodu łowieckiego.
4. Wójt (burmistrz, prezydent miasta) niezwłocznie informuje organ Inspekcji
Weterynaryjnej o otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
5. Podmiot świadczący usługi z zakresu medycyny weterynaryjnej niezwłocznie
informuje organ Inspekcji Weterynaryjnej, jeżeli na podstawie zawiadomienia,
o którym mowa w ust. 1 pkt 1, podejrzewa wystąpienie choroby zakaźnej zwierząt
podlegającej obowiązkowi zwalczania.
6. Powiatowy lekarz weterynarii po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa
w ust. 1 pkt 1 lub ust. 2–5, podejmuje niezwłocznie czynności w celu wykrycia lub
wykluczenia choroby zakaźnej zwierząt podlegającej obowiązkowi zwalczania,
a w szczególności:
1) nakazuje posiadaczowi zwierząt sporządzenie i aktualizację spisu wszystkich
zwierząt lub zwłok zwierzęcych;
1a) ustala stan ilościowy produktów, w szczególności mięsa, mleka oraz środków
żywienia zwierząt, ściółki i nawozów naturalnych w rozumieniu przepisów
o nawozach i nawożeniu i innych przedmiotów znajdujących się w miejscu,
w którym wystąpiła choroba, w zależności od choroby zakaźnej zwierząt;
2) przeprowadza dochodzenie epizootyczne;
3) przeprowadza badanie kliniczne zwierząt;
4) pobiera i wysyła próbki do badań laboratoryjnych.
7. Dochodzenie epizootyczne, o którym mowa w ust. 6 pkt 2, obejmuje co
najmniej ustalenie:
1) okresu, w którym choroba zakaźna zwierząt mogła rozwijać się w gospodarstwie
przed podejrzeniem lub stwierdzeniem jej wystąpienia u zwierząt z gatunku
wrażliwego;
2) miejsca pochodzenia źródła choroby zakaźnej zwierząt wraz z ustaleniem innych
gospodarstw, w których zwierzęta z gatunku wrażliwego mogły zostać zakażone;
3) dróg przemieszczania się ludzi, zwierząt i przedmiotów, które mogły być
przyczyną szerzenia się choroby zakaźnej zwierząt, do lub z gospodarstwa –
w okresie, o którym mowa w pkt 1.
8. Powiatowy lekarz weterynarii natychmiast informuje wojewódzkiego lekarza
weterynarii, w tym w formie elektronicznej, o podejrzeniu lub wystąpieniu choroby
zakaźnej zwierząt wymienionej w pkt 1–15 załącznika nr 2 oraz o czynnościach
podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby.
9. Wojewódzki lekarz weterynarii przekazuje natychmiast Głównemu Lekarzowi
Weterynarii, w tym w formie elektronicznej, informacje o podejrzeniu lub
wystąpieniu choroby zakaźnej zwierząt wymienionej w pkt 1–15 załącznika nr 2 oraz
o czynnościach podjętych w celu wykrycia lub wykluczenia tej choroby.
10. W przypadku uzasadnionego podejrzenia choroby zakaźnej zwierząt lub jej
stwierdzenia powiatowy lekarz weterynarii stosuje środki przewidziane dla
zwalczania danej choroby.
11. Powiatowy lekarz weterynarii, w drodze rozporządzenia – aktu prawa
miejscowego, może na czas określony wyznaczyć, wokół gospodarstwa, w którym
przebywają zwierzęta i co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie wystąpienia
jednego lub więcej przypadków choroby zakaźnej zwierząt, obszar, na którym przez
ten czas może stosować środki przewidziane dla zwalczania danej choroby.

Ustawa o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt art. 42

DODAJ