Art. 42. 1. Do organów administracji morskiej należą sprawy z zakresu
administracji rządowej związane z korzystaniem z morza w zakresie unormowanym
niniejszą ustawą i innymi ustawami.
2. W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy:
1) bezpieczeństwa żeglugi morskiej;
1a) ochrony portów morskich i żeglugi morskiej, w tym związane z wykonywaniem
zadań obronnych oraz zadań o charakterze niemilitarnym, w szczególności
zapobieganie aktom terroru oraz likwidacji skutków zaistniałych zdarzeń;
2) korzystania z dróg morskich oraz portów i przystani morskich;
3) (uchylony)
4) bezpieczeństwa związanego z badaniami, rozpoznawaniem i eksploatacją
zasobów mineralnych dna morskiego;
5) ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem wskutek korzystania
z morza oraz przez zatapianie odpadów i innych substancji w zakresie
nieuregulowanym przepisami prawa geologicznego i górniczego;
6) ratowania życia, prowadzenia prac podwodnych i wydobywania mienia z morza;
7) (uchylony)
8) (uchylony)
9) nadzoru przeciwpożarowego w polskich obszarach morskich oraz morskich
portach i przystaniach;
10) uzgadniania decyzji w sprawie wydawania pozwoleń wodnoprawnych
i pozwoleń na budowę dla obiektów budowlanych w polskich obszarach
morskich, pasie technicznym, pasie ochronnym oraz portach i przystaniach
morskich;
10a) (uchylony)
11) budowy, utrzymywania i ochrony umocnień brzegowych, wydm i zalesień
ochronnych w pasie technicznym;
11a) użytkowania lasów będących własnością Skarbu Państwa położonych w pasie
technicznym;
11b) nadzoru nad zapewnieniem ochrony przed powodzią od strony wód morskich
w tym poprzez budowę, rozbudowę i utrzymywanie budowli hydrotechnicznych
oraz umocnień brzegowych w pasie technicznym;
12) wyznaczania dróg morskich, kotwicowisk i badania warunków ich żeglowności;
12a) wykonywania i nadzorowania pomiarów hydrograficznych;
12b) prowadzenia zasobów danych hydrograficznych dla obszaru kompetencji
właściwego terytorialnie dyrektora urzędu morskiego;
13) oznakowania nawigacyjnego w polskich obszarach morskich;
14) nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia w trybie
przewidzianym w przepisach o postępowaniu w sprawach o wykroczenia;
15) wydawania oraz uzgadniania decyzji wynikających z przepisów ustawy
o portowych urządzeniach do odbioru odpadów i pozostałości ładunkowych ze
statków;
16) sporządzania planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód
wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej;
17) wykonywania kontroli w zakresie zgodności z wymaganiami, stwarzania przez
wyrób zagrożenia oraz niezgodności formalnych, w odniesieniu do wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku wyrobów wyposażenia morskiego, rekreacyjnych jednostek pływających i skuterów wodnych;
18) nadawania nazw statkom morskim;
19) organizacji pilotażu morskiego;
20) budowy i utrzymania obiektów infrastruktury zapewniającej dostęp do portów
i przystani morskich, z wyłączeniem infrastruktury dostępu służącej wyłącznie
na użytek morskich portów wojennych, o których mowa w art. 45 ust. 2a;
21) zarządzania portami niemającymi podstawowego znaczenia dla gospodarki
narodowej i przystaniami morskimi w przypadku, o którym mowa w art. 25 ust.
2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z
2017 r. poz. 1933 oraz z 2019 r. poz. 1716), w tym ochrona brzegów morskich w
przystaniach plażowych w rozumieniu art. 2 pkt 2a tej ustawy, w przypadku
których dyrektor urzędu morskiego wykonuje zadania i uprawnienia podmiotu
zarządzającego;
22) planowania rozwoju portów i przystani morskich, o których mowa w pkt 21;
23) monitorowania i informowania o ruchu statków;
24) ewidencji ładunków i pasażerów;
25) nadzoru nad wprowadzonym do obrotu lub oddanym do użytku wyposażeniem
morskim oraz rekreacyjnymi jednostkami pływającymi i skuterami wodnymi, o
którym mowa w przepisach ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny
zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2019 r. poz. 544);
25a) (uchylony)
26) zarządu nad morzem terytorialnym i morskimi wodami wewnętrznymi oraz nad
gruntami pokrytymi tymi wodami, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia
20 lipca 2017 r. – Prawo wodne;
26a) wykonywania zadań w dziedzinie ochrony środowiska morskiego i ochrony
przed powodzią zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo
wodne;
27) kontroli paliwa żeglugowego dostarczanego na statki oraz paliwa żeglugowego
używanego na statkach;
28) związane z wykonywaniem zadań organu krajowego, o którym mowa
w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1177/2010 z dnia
24 listopada 2010 r. o prawach pasażerów podróżujących drogą morską i drogą
wodną śródlądową oraz zmieniającego rozporządzenie (WE)
nr 2006/2004 (Dz. Urz. UE L 334 z 17.12.2010, str. 1, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1177/2010”, w zakresie usług przewozu drogą
morską, z tym że rozpatrywanie skarg, o których mowa w art. 25 ust. 3 tego
rozporządzenia, należy do zadań dyrektora urzędu morskiego określonego
w przepisach wydanych na podstawie art. 43a ust. 5;
29) kwalifikacji członków załóg statków morskich i pilotów morskich;
30) nadzoru nad obszarami Natura 2000 wyznaczonymi na polskich obszarach
morskich i sporządzania projektów planów ochrony tych obszarów w trybie
przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody;
31) opiniowania i uzgadniania:
a) dokumentów dotyczących obszarów morskich w ramach postępowania
w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko,
b) realizacji przedsięwzięć dotyczących obszarów morskich w ramach
postępowania w sprawie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na
środowisko oraz na obszar Natura 2000
– o których mowa w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu
informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie
środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;
32) ochrony i opieki nad zabytkami znajdującymi się w polskich obszarach morskich
w zakresie przewidzianym w ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie
zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2067 i 2245 oraz z 2019 r. poz. 730 i 1696);
33) uzgadniania decyzji wydawanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 9
czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze, w przypadkach przewidzianych w tej ustawie;
34) kontroli podmiotów zarządzających portami morskimi w zakresie zapewnienia
przez nie dostępności w porcie punktu bunkrowania skroplonego gazu ziemnego
(LNG) określonej w przepisach ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1124, 1495, 1527 i 1716);
35) związane z wykonywaniem zadań odpowiedniego organu, o którym mowa w art.
11 ust. 5, art. 12 ust. 3, art. 13 ust. 6 oraz art. 17 rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) 2017/352 z dnia 15 lutego 2017 r. ustanawiającego
ramy w zakresie świadczenia usług portowych oraz wspólne zasady dotyczące
przejrzystości finansowej portów (Dz. Urz. UE L 57 z 03.03.2017, str. 1),
zwanego dalej „rozporządzeniem nr 2017/352”.
3. Do organów administracji morskiej należy także wykonywanie zadań
w dziedzinie współpracy międzynarodowej w zakresie spraw określonych w ust. 1 i 2.
4. Wydawanie decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 10 i 11,
następuje po zasięgnięciu opinii właściwego organu samorządu terytorialnego.
5. Ustawa nie narusza przepisów prawa geologicznego i górniczego.
6. W celu wymiany wiedzy i doświadczenia w zakresie, o którym mowa
w ust. 1, organy administracji morskiej odbywają regularne spotkania,
a w wyjątkowych okolicznościach odbywają także spotkania doraźne.

Art. 42a. 1. Kapitan portu może, na wniosek wierzyciela, zatrzymać
tymczasowo na czas nieprzekraczający 72 godzin, z wyłączeniem dni uznanych
ustawowo za wolne od pracy:
1) statek w celu zabezpieczenia roszczenia należnego od statku z tytułu opłat
portowych, szkód wyrządzonych w urządzeniach portowych, dokach lub drogach
żeglugowych oraz z tytułu zanieczyszczenia środowiska;
2) wydobyty wrak i inne przedmioty, które utrudniały żeglugę, w celu
zabezpieczenia roszczenia z tytułu ich usunięcia.
2. Tymczasowe zatrzymanie traci moc w razie złożenia odpowiedniego
zabezpieczenia lub w razie dokonania zajęcia na podstawie właściwych przepisów.
3. Wierzyciel, o którym mowa w ust. 1, odpowiada za wszelkie szkody wynikłe
wskutek nieuzasadnionego zatrzymania. Roszczenie z tego tytułu przedawnia się
z upływem roku od dnia jego powstania.

Ustawa o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej art. 42

DODAJ