Art. 40. 1. Osoby w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód
do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się
w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub
zdrowiu innych osób, mogą zostać doprowadzone do izby wytrzeźwień lub placówki,
podmiotu leczniczego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu.
2. W razie braku izby wytrzeźwień lub placówki osoby, o których mowa
w ust. 1, mogą być doprowadzone do jednostki Policji.
3. Funkcjonariusz Policji lub strażnik straży gminnej doprowadzający osobę
w stanie nietrzeźwości do izby wytrzeźwień lub placówki, jednostki Policji, podmiotu
leczniczego albo do miejsca zamieszkania lub pobytu, zwany dalej
„doprowadzającym”, sporządza protokół doprowadzenia w celu wytrzeźwienia.
Protokół ten zawiera:
1) imię i nazwisko, jednostkę oraz numer służbowy doprowadzającego;
2) datę i godzinę doprowadzenia;
3) miejsce i okoliczności oraz opis interwencji;
4) imię i nazwisko, imiona rodziców osoby doprowadzonej do izby wytrzeźwień
lub placówki albo jednostki Policji oraz wiek tej osoby;
5) rodzaj i numer dokumentu tożsamości oraz rysopis osoby doprowadzonej do izby
wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji;
6) adres zamieszkania lub miejsce pobytu osoby doprowadzonej do izby
wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji;
7) opis zachowania osoby doprowadzonej do izby wytrzeźwień lub placówki albo
jednostki Policji w czasie interwencji i transportu, z uwzględnieniem
okoliczności uniemożliwiających doprowadzenie do miejsca zamieszkania lub pobytu;
8) wykaz przedmiotów posiadanych przez osobę doprowadzoną do izby
wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji;
9) informacje o okolicznościach określonych w art. 401
, będących podstawą
przyjęcia do izby wytrzeźwień, placówki albo jednostki Policji;
10) dyspozycję co do dalszego postępowania z osobą doprowadzoną do izby
wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji po wytrzeźwieniu;
11) miejsce doprowadzenia oraz decyzję dyrektora izby wytrzeźwień, kierownika
placówki albo komendanta jednostki Policji o przyjęciu lub odmowie przyjęcia.
4. W przypadku uzasadnionych wątpliwości co do tożsamości osoby
doprowadzonej do izby wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji dane tej
osoby niezwłocznie sprawdza i potwierdza doprowadzający.
5. Osoba doprowadzona do izby wytrzeźwień lub placówki albo jednostki Policji
pozostaje tam aż do wytrzeźwienia, nie dłużej niż 24 godziny. Osoby do lat
18 umieszcza się w odrębnych pomieszczeniach, oddzielnie od osób dorosłych.
6. Osobie doprowadzonej do izby wytrzeźwień lub placówki, jednostki Policji,
podmiotu leczniczego, w warunkach, o których mowa w ust. 1, przysługuje zażalenie
do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce doprowadzenia. W zażaleniu
osoba doprowadzona może domagać się zbadania zasadności i legalności
doprowadzenia, jak również decyzji o przyjęciu albo zatrzymaniu oraz prawidłowości
ich wykonania.
7. W przypadku gdy zażalenie składa się za pośrednictwem izby wytrzeźwień lub
placówki albo jednostki Policji, podmiot ten przekazuje zażalenie niezwłocznie
sądowi określonemu w ust. 6. Do rozpoznania zażalenia stosuje się przepisy ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
i 2399 oraz z 2019 r. poz. 150, 679, 1255 i 1694). Skarżący ma prawo wziąć udział
w posiedzeniu sądu.
8. W przypadku stwierdzenia bezzasadności lub nielegalności doprowadzenia,
przyjęcia albo zatrzymania, albo poważnych nieprawidłowości związanych z ich
wykonywaniem sąd określony w ust. 6 zawiadamia o tym prokuratora i przełożonego
doprowadzającego albo przełożonego osób dokonujących przyjęcia albo zatrzymania.
9. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, jest żołnierzem, przekazuje się ją
Żandarmerii Wojskowej lub wojskowemu organowi porządkowemu.
10. O przypadkach uzasadniających wszczęcie postępowania w sprawie
zastosowania obowiązku poddania się leczeniu odwykowemu dyrektor izby wytrzeźwień, kierownik placówki albo jednostka Policji zawiadamia niezwłocznie
właściwą gminną komisję rozwiązywania problemów alkoholowych.
11. O przyjęciu do izby wytrzeźwień lub placówki albo o zatrzymaniu
w jednostce Policji zawiadamia się niezwłocznie:
1) w przypadku małoletnich – ich rodziców lub opiekunów oraz sąd opiekuńczy;
2) w przypadku innych osób – na ich żądanie, wskazane przez nie osoby.

Art. 40¹. 1. Podstawą przyjęcia osoby doprowadzonej do izby wytrzeźwień,
placówki lub jednostki Policji jest wynik badania na zawartość alkoholu w organizmie
tej osoby wskazujący na stan nietrzeźwości.
2. Badanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się za zgodą osoby
doprowadzonej do izby wytrzeźwień, placówki lub jednostki Policji.
3. W przypadku braku zgody na przeprowadzenie badania, o którym mowa
w ust. 1, osobę doprowadzoną przyjmuje się do izby wytrzeźwień lub placówki albo
zatrzymuje się w jednostce Policji wyłącznie w przypadku występowania symptomów
wskazujących na stan nietrzeźwości, potwierdzonych pisemnie przez lekarza lub
felczera izby wytrzeźwień lub placówki, a w przypadku osób doprowadzonych do
jednostki Policji – przez upoważnionego funkcjonariusza Policji.

Art. 40². 1. Osoba doprowadzona do izby wytrzeźwień lub placówki jest
poddawana niezwłocznie badaniom lekarskim.
2. Osoba doprowadzona do izby wytrzeźwień lub placówki może zostać poddana
badaniu, o którym mowa w ust. 1, również w przypadku braku zgody na jego
przeprowadzenie, jeżeli jej zachowanie wskazuje na to, że może ona zagrażać
swojemu życiu lub zdrowiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, lub jeżeli zachodzi
uzasadniona potrzeba udzielenia jej niezbędnych świadczeń zdrowotnych. W tym
przypadku stosuje się przepisy art. 42.
3. Osobie doprowadzonej do izby wytrzeźwień lub placówki podaje się, jeżeli
wymaga tego jej stan zdrowia, produkty lecznicze, których wykaz określają przepisy
wydane na podstawie art. 42³ ust. 5 pkt 7.
4. Jeżeli osoba doprowadzona wymaga hospitalizacji, niezwłocznie przewozi się
ją do podmiotu leczniczego. Transport, w zależności od stanu zdrowia tej osoby,
wykonują jednostki Policji, straż gminna, podmioty wykonujące transport sanitarny
lub zespoły ratownictwa medycznego.
5. Osobę przyjętą do izby wytrzeźwień lub placówki, zwaną dalej „osobą
przyjętą”, poddaje się, za jej zgodą, detoksykacji.

Art. 40³. 1. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby wytrzeźwień lub
placówki albo zatrzymaniu w jednostce Policji decyduje odpowiednio:
1) dyrektor izby wytrzeźwień;
2) kierownik placówki;
3) komendant jednostki Policji.
1a. Dyrektor izby wytrzeźwień, kierownik placówki oraz komendant jednostki
Policji mogą upoważnić inne osoby do podejmowania decyzji w sprawach, o których
mowa w ust. 1.
2. Dyrektor izby wytrzeźwień lub kierownik placówki informuje jednostkę
Policji lub straż gminną o braku wolnych miejsc w izbie lub placówce.
3. W razie powzięcia przez pracownika izby wytrzeźwień lub placówki
podejrzenia, że osoba doprowadzona popełniła przestępstwo, lub stwierdzenia u tej osoby:
1) uszkodzenia ciała,
2) posiadania broni,
3) posiadania narzędzi lub innych przedmiotów, co do których może zachodzić
podejrzenie, że służyły lub mogą być przeznaczone do popełnienia przestępstwa
albo pochodzą z przestępstwa, oraz w razie powstania innych okoliczności
uzasadniających podejrzenie, że popełniono przestępstwo
– izba lub placówka zawiadamia niezwłocznie jednostkę Policji, podając termin,
do którego osoba będzie przebywać w izbie lub placówce.

Art. 40⁴. Osoba małoletnia doprowadzona do izby wytrzeźwień, placówki lub
jednostki Policji może być zwolniona, niezwłocznie po udzieleniu jej niezbędnych
świadczeń zdrowotnych, na pisemny wniosek rodziców lub opiekunów.

Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi art. 40

DODAJ