Art. 39. 1. Organy samorządu terytorialnego w miastach liczących ponad
50 000 mieszkańców i organy powiatu mogą organizować i prowadzić izby
wytrzeźwień.
2. Do zadań izby wytrzeźwień należy:
1) sprawowanie opieki nad osobami w stanie nietrzeźwości;
2) wykonywanie wobec osób w stanie nietrzeźwości zabiegów higieniczno-sanitarnych;
3) udzielanie osobom w stanie nietrzeźwości pierwszej pomocy;
4) prowadzenie detoksykacji, jeżeli izba wytrzeźwień posiada odpowiednie
pomieszczenie, urządzenia, wyposażenie i wykwalifikowany personel, określone
w przepisach wydanych na podstawie art. 423 ust. 5;
5) informowanie osób przyjętych do izby wytrzeźwień o szkodliwości spożywania
alkoholu oraz motywowanie ich do podjęcia leczenia odwykowego;
6) współpraca z właściwymi gminnymi komisjami rozwiązywania problemów
alkoholowych, podmiotami określonymi w art. 21 ust. 1 oraz innymi
instytucjami i organizacjami, których działalność ma na celu przeciwdziałanie
problemom alkoholowym i ich skutkom.
3. Jednostka samorządu terytorialnego może zlecić wykonywanie zadań izby
wytrzeźwień innej placówce lub utworzyć taką placówkę, zwaną dalej „placówką”.
4. Dyrektor izby wytrzeźwień lub kierownik placówki składa corocznie
ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w terminie do dnia 1 marca, sprawozdanie
za rok poprzedni zawierające w szczególności informację o liczbie osób
umieszczonych odpowiednio w izbie wytrzeźwień albo placówce, z uwzględnieniem
płci oraz podziału na dorosłych i małoletnich, w tym o liczbie osób przebywających
w izbie albo placówce co najmniej trzy razy w okresie roku.

Art. 39¹. 1. Izba wytrzeźwień lub placówka prowadzi ewidencję i dokumentację
osób do niej doprowadzonych.
2. W ramach prowadzonej dokumentacji izba wytrzeźwień lub placówka może
przetwarzać dane osób doprowadzonych w zakresie:
1) informacji pozwalających na ustalenie ich tożsamości obejmujących:
a) imię, nazwisko, imiona rodziców,
b) nazwę i numer dokumentu tożsamości,
c) datę i miejsce urodzenia lub wiek,
d) numer PESEL, jeżeli posiada,
e) stan cywilny,
f) adres zamieszkania lub miejsce pobytu;
2) stanu zdrowia, w tym o udzielonych im świadczeniach zdrowotnych;
3) nałogów;
4) sytuacji społecznej i rodzinnej.
3. Do dokumentacji dotyczącej stanu zdrowia osoby doprowadzonej oraz
informacji o udzielonych jej świadczeniach zdrowotnych, w zakresie dotyczącym jej prowadzenia, udostępniania i przechowywania stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
(Dz. U. z 2019 r. poz. 1127, 1128, 1590, 1655 i 1696), z wyłączeniem obowiązku jej
prowadzenia w postaci elektronicznej.
4. Dokumentacja określona w ust. 3 w przypadku likwidacji izby wytrzeźwień
lub placówki jest przechowywana przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi art. 39

DODAJ