Art. 40. 1. Za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programu radiowego
lub telewizyjnego pobiera się opłatę, niezależnie od rocznych opłat za prawo do
dysponowania częstotliwością przewidzianych w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. –
Prawo telekomunikacyjne. Przez udzielenie koncesji rozumie się również jej zmianę.
2. Opłata za udzielenie koncesji nie może być wyższa niż:
1) dla rozpowszechniania programu radiowego w sposób analogowy rozsiewczy
naziemny – 12 317 570 zł;
2) dla rozpowszechniania programu telewizyjnego w sposób analogowy
rozsiewczy naziemny – 25 890 000 zł;
3) dla rozpowszechniania programu radiowego w sposób cyfrowy rozsiewczy
naziemny w multipleksie – 6 158 785 zł;
4) dla rozpowszechniania programu telewizyjnego w sposób cyfrowy rozsiewczy
naziemny w multipleksie – 25 890 000 zł.
3. Opłata za udzielenie koncesji wynosi:
1) dla rozpowszechniania programu radiowego w sposób rozsiewczy satelitarny – 500 zł;
2) dla rozpowszechniania programu telewizyjnego w sposób rozsiewczy satelitarny – 10 000 zł;
3) dla rozpowszechniania programu radiowego w sieciach telekomunikacyjnych
innych niż wykorzystywane do rozpowszechniania rozsiewczego naziemnego
lub rozsiewczego satelitarnego – 500 zł;
4) dla rozpowszechniania programu telewizyjnego w sieciach telekomunikacyjnych
innych niż wykorzystywane do rozpowszechniania rozsiewczego naziemnego
lub rozsiewczego satelitarnego – 2000 zł.
4. W przypadku rozpowszechniania programu radiowego lub telewizyjnego
różnymi sposobami opłatę za udzielenie koncesji ustala się jako sumę należności
za poszczególne sposoby rozpowszechniania tych programów.
5. W przypadku opłaty za udzielenie koncesji na jednoczesne rozpowszechnianie
programu radiowego w sposób analogowy rozsiewczy naziemny i cyfrowy
rozsiewczy naziemny w multipleksie, opłata ustalana jest jak za udzielenie koncesji dla rozpowszechniania programu radiowego w sposób cyfrowy rozsiewczy naziemny w multipleksie.
6. Krajowa Rada, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów
publicznych określi, w drodze rozporządzenia, nie wyższą niż określona
w ust. 2 wysokość opłaty za udzielenie koncesji oraz sposób wyliczania tej opłaty, biorąc pod uwagę:
1) czas emisji reklam;
2) dla programów, o których mowa w ust. 2 pkt 1:
a) liczbę mieszkańców w zasięgu programu,
b) zakres fal radiowych,
c) liczbę mieszkańców miast w zasięgu programu;
3) dla programów, o których mowa w ust. 2 pkt 2, liczbę mieszkańców w zasięgu programu;
4) dla programów, o których mowa w ust. 2 pkt 3:
a) w przypadku udzielenia koncesji o zasięgu mniejszym od zasięgu sygnału
multipleksu ogólnopolskiego, za który uznaje się obszar całego kraju –
liczbę mieszkańców w zasięgu programu,
b) standard naziemnej radiofonii cyfrowej,
c) w przypadku zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu drogą
rozsiewczą naziemną, polegającej na przyznaniu prawa do
rozpowszechniania programu w sposób cyfrowy – liczbę mieszkańców
objętych rozpowszechnianiem programu w sposób analogowy;
5) dla programów, o których mowa w ust. 2 pkt 4:
a) w przypadku udzielenia koncesji o zasięgu mniejszym od zasięgu sygnału
multipleksu ogólnopolskiego, za który uznaje się obszar całego kraju –
liczbę mieszkańców w zasięgu programu,
b) standard naziemnej telewizji cyfrowej,
c) w przypadku zmiany koncesji na rozpowszechnianie programu drogą
rozsiewczą naziemną, polegającej na przyznaniu prawa do
rozpowszechniania programu w sposób cyfrowy – liczbę mieszkańców
objętych rozpowszechnianiem programu w sposób analogowy;
6) proporcjonalnie okres pozostały do wygaśnięcia koncesji – w przypadku zmiany
koncesji, która ma wpływ na wysokość opłaty za udzielenie koncesji.
7. Krajowa Rada określi, w drodze rozporządzenia, metody techniczne ustalania
zasięgu programu na obszarze objętym rozpowszechnianiem programu w sposób
rozsiewczy naziemny, biorąc pod uwagę stan nauki i techniki w tej dziedzinie.
8. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz opłat określonych
w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, podlega waloryzacji w każdym roku
o średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w
poprzednim roku kalendarzowym, ogłaszany przez Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego. W przypadku gdy wskaźnik ten ma wartość ujemną, stawki opłat nie ulegają zmianie.
9. Przewodniczący Krajowej Rady, nie później niż do dnia 31 października
każdego roku, ogłasza na rok następny, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej
Polskiej „Monitor Polski”, wysokość opłat, o których mowa w ust. 2 i 3 oraz
w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, uwzględniając przepis ust. 8,
zaokrąglając je w górę do pełnych złotych.
10. Opłatę za udzielenie koncesji uiszcza się jednorazowo lub w równych
rocznych ratach płatnych w kolejnych latach obowiązywania koncesji. Sposób
uiszczania opłaty określa się, na podstawie wniosku, w decyzji o udzieleniu koncesji.
11. Opłatę albo pierwszą ratę opłaty, o której mowa w ust. 10, uiszcza się
w terminie 60 dni od dnia doręczenia decyzji o udzieleniu koncesji. W przypadku
rozłożenia opłaty na raty, w decyzji o udzieleniu koncesji, ustala się opłatę
prolongacyjną na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.).
12. W przypadku uchylenia albo cofnięcia koncesji całość opłaty, o której mowa
w ust. 1, w zakresie w jakim nie została uiszczona, staje się wymagalna i jest
uiszczana w terminie 60 dni od dnia doręczenia decyzji o uchyleniu albo cofnięciu
koncesji.
13. Opłata za udzielenie koncesji stanowi dochód budżetu państwa.

Art. 40a. 1. Nabycie lub objęcie udziałów albo akcji, bądź nabycie prawa
z udziałów lub akcji przez osobę zagraniczną w spółce, która posiada koncesję na
rozpowszechnianie programu, wymaga zezwolenia Przewodniczącego Krajowej Rady, do którego stosuje się odpowiednio przepisy art. 33 ust. 3, art. 35 ust. 2, art. 36 ust. 2 oraz art. 38.
2. Czynność, o której mowa w ust. 1, dokonaną przez podmiot, w stosunku do
którego osoba zagraniczna jest podmiotem dominującym, w rozumieniu Kodeksu
spółek handlowych, uważa się za czynność dokonaną przez podmiot dominujący.
3. Przewodniczący Krajowej Rady wydaje i cofa zezwolenie, o którym mowa
w ust. 1, na podstawie uchwały Krajowej Rady.
4. Czynności, o których mowa w ust. 1, dokonane bez zezwolenia są nieważne.
5. Przepisów ust. 1–3 nie stosuje się do osób zagranicznych lub spółek
zależnych, w rozumieniu Kodeksu spółek handlowych, do osób zagranicznych,
których siedziby lub miejsce zamieszkania znajdują się w państwach będących
członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Art. 40b. Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, o której mowa
w art. 33, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.

Ustawa o radiofonii i telewizji art. 40

DODAJ