Art. 3. 1. Dokonywanie obrotu dewizowego jest dozwolone, z zastrzeżeniem
ograniczeń:
1) określonych w art. 9, w zakresie których nie udzielono zezwoleń
dewizowych, o których mowa w art. 5;
2) wprowadzonych na podstawie art. 10.
2. Ograniczeń określonych w art. 9 oraz wprowadzonych na podstawie art.
10 nie stosuje się do obrotu dewizowego, o ile jedną z jego stron jest:
1) Skarb Państwa, w zakresie, w jakim jest reprezentowany przez ministra
właściwego do spraw budżetu, finansów publicznych i instytucji finansowych
lub ministra właściwego do spraw aktywów państwowych;
2) Narodowy Bank Polski;
3) organ władzy publicznej podejmujący czynności w postępowaniu karnym,
cywilnym lub administracyjnym, w tym zabezpieczającym lub
egzekucyjnym.
3. Ograniczeń określonych w art. 9 nie stosuje się do obrotu dewizowego
dokonywanego z udziałem banków, instytucji płatniczych, instytucji pieniądza
elektronicznego, biur usług płatniczych lub innych podmiotów mających siedzibę
w kraju, w zakresie działalności podlegającej nadzorom: bankowemu,
ubezpieczeniowemu, emerytalnemu, nad instytucjami płatniczymi, instytucjami
pieniądza elektronicznego, biurami usług płatniczych lub nad rynkiem
kapitałowym, prowadzonej przez te podmioty na rachunek własny lub rachunek
osób trzecich uprawnionych na podstawie ustawy lub zezwolenia dewizowego do
dokonania obrotu dewizowego podlegającego tym ograniczeniom.
4. Swoboda obrotu dewizowego z zagranicą wynikająca z ustawy nie narusza
ograniczeń w jego dokonywaniu wynikających z innych ustaw.
5. Dokonywanie obrotu dewizowego odbywa się z uwzględnieniem
obowiązków określonych w ustawie, o ile z przepisów wydanych na jej podstawie,
zezwolenia dewizowego lub przepisów dotyczących organów lub podmiotów
wymienionych w ust. 2 i 3 nie wynikają odrębne obowiązki.

Prawo dewizowe art. 3