Art. 3. 1. Opodatkowaniu podatkiem tonażowym podlegają przedsiębiorcy
żeglugowi prowadzący działalność polegającą na świadczeniu usług w żegludze
międzynarodowej, z wykorzystaniem statków o pojemności brutto (GT) powyżej
100 jednostek każdy, w zakresie:
1) przewozu ładunku lub pasażerów – z tym, że w przypadku usług świadczonych przez:
a) holownik – co najmniej 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej w ciągu
roku stanowi przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,
b) pogłębiarkę – co najmniej 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej
w ciągu roku stanowi przewóz wydobytego materiału drogą morską,
2) ratownictwa pełnomorskiego
– którzy dokonali wyboru tej formy opodatkowania.
2. Opodatkowaniu podatkiem tonażowym podlega również działalność
przedsiębiorcy żeglugowego w zakresie:
1) dzierżawy i użytkowania kontenerów,
2) prowadzenia działalności załadunkowej, rozładunkowej i naprawczej,
3) prowadzenia terminali pasażerskich,
4) sprzedaży towarów lub usług na pokładzie statku pasażerskiego i pasażersko-
-towarowego w celu ich wykorzystania na pokładzie statku,
5) prowadzenia działalności kantorowej na pokładzie statku pasażerskiego i pasażersko-towarowego,
6) dowozu lądowego i morskiego ładunku lub pasażerów,
7) przewozu ładunku lub pasażerów w transporcie multimodalnym,
8) zarządzania cudzym statkiem – jeżeli przedsiębiorca żeglugowy prowadzi tę
działalność z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej i większość
osób zatrudnionych przez niego na lądzie lub na statku stanowią obywatele
państw członkowskich Unii Europejskiej,
9) świadczenia usług agentów i maklerów morskich, usług brokerskich i usług
agencji zatrudnienia, związanych z załogą statku,
10) zawierania umów najmu, dzierżawy lub czarteru statków
– pod warunkiem że działalność ta jest związana ze świadczeniem usług, o których
mowa w ust. 1.
3. Opodatkowaniu podatkiem tonażowym nie podlega działalność w zakresie:
1) poszukiwań, badań geologicznych oraz wydobycia zasobów mineralnych z dna
morskiego;
2) rybołówstwa lub przetwórstwa rybnego;
3) budowy portów morskich, budowy i remontu infrastruktury portowej lub
urządzeń portowych;
4) budowy elektrowni wiatrowych;
5) budowy rurociągów przesyłowych na dnie morza;
6) budowy dróg wodnych lub pogłębiania dna dróg i zbiorników wodnych;
7) prac podwodnych;
8) świadczenia usług pilotowych w granicach portów morskich;
9) żeglugi pasażerskiej w granicach portów i przystani morskich;
10) edukacji, badań naukowych, sportu lub transportu rekreacyjnego;
11) eksploatacji statków stale zakotwiczonych lub zacumowanych, które nie
posiadają zdolności żeglugowej.
4. Jeżeli w okresie opodatkowania zmarł przedsiębiorca żeglugowy, podatnikiem
podatku tonażowego w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:
1) zarządu sukcesyjnego albo
2) uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie
został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c
ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji
podatników i płatników (Dz. U. z 2020 r. poz. 170)
– nie dłużej jednak niż do końca okresu opodatkowania, jest przedsiębiorstwo w spadku.
5. Przedsiębiorstwo w spadku kontynuuje opodatkowanie podatkiem tonażowym
na zasadach, jakie obowiązywały zmarłego przedsiębiorcę.

Ustawa o podatku tonażowym art. 3

DODAJ