Art. 3. Ilekroć przepisy niniejszej ustawy stanowią o:
1) osobie z zaburzeniami psychicznymi, odnosi się to do osoby:
a) chorej psychicznie (wykazującej zaburzenia psychotyczne),
b) upośledzonej umysłowo,
c) wykazującej inne zakłócenia czynności psychicznych, które zgodnie ze
stanem wiedzy medycznej zaliczane są do zaburzeń psychicznych, a osoba
ta wymaga świadczeń zdrowotnych lub innych form pomocy i opieki
niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym lub społecznym;
2) szpitalu psychiatrycznym, odnosi się to również do:
a) oddziału psychiatrycznego w szpitalu ogólnym,
b) kliniki psychiatrycznej,
c) sanatorium dla osób z zaburzeniami psychicznymi,
d) innego zakładu leczniczego podmiotu leczniczego w rozumieniu przepisów
o działalności leczniczej, sprawującego całodobową opiekę psychiatryczną
lub odwykową,
niezależnie od podmiotu, który je tworzy i utrzymuje;
3) domu pomocy społecznej lub środowiskowym domu samopomocy, odnosi się to
również do wszelkich form pomocy instytucjonalnej dla osób, o których mowa
w pkt 1;
4) zgodzie, oznacza to swobodnie wyrażoną zgodę osoby z zaburzeniami
psychicznymi, która – niezależnie od stanu jej zdrowia psychicznego – jest
rzeczywiście zdolna do zrozumienia przekazywanej w dostępny sposób
informacji o celu przyjęcia do szpitala psychiatrycznego, jej stanie zdrowia,
proponowanych czynnościach diagnostycznych i leczniczych oraz o dających się
przewidzieć skutkach tych działań lub ich zaniechania;
5) dyspozytorze medycznym, kierującym akcją prowadzenia medycznych
czynności ratunkowych, zespole ratownictwa medycznego, należy przez to
rozumieć odpowiednio: dyspozytora medycznego, kierującego akcją
prowadzenia medycznych czynności ratunkowych, zespół ratownictwa
medycznego w rozumieniu ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 993 i 1590 oraz z 2020 r. poz. 374);
6) przymusie bezpośrednim, bez wskazania środka przymusu bezpośredniego,
należy przez to rozumieć:
a) przytrzymanie – doraźne, krótkotrwałe unieruchomienie osoby z użyciem
siły fizycznej,
b) przymusowe zastosowanie leków – doraźne lub przewidziane w planie
postępowania leczniczego wprowadzenie leków do organizmu osoby – bez
jej zgody,
c) unieruchomienie – obezwładnienie osoby z użyciem pasów, uchwytów,
prześcieradeł lub kaftana bezpieczeństwa,
d) izolację – umieszczenie osoby, pojedynczo, w zamkniętym i odpowiednio
przystosowanym pomieszczeniu;
7) lekarzu psychiatrze – należy przez to rozumieć lekarza specjalistę w dziedzinie
psychiatrii lub lekarza specjalistę w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży.

Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego art. 3

DODAJ