Art. 2. 1. Ochrona zdrowia psychicznego obejmuje realizację zadań dotyczących
w szczególności:
1) promocji zdrowia psychicznego i zapobiegania zaburzeniom psychicznym;
2) zapewnienia osobom z zaburzeniami psychicznymi wielostronnej i powszechnie
dostępnej opieki zdrowotnej oraz innych form opieki i pomocy niezbędnych do
życia w środowisku rodzinnym i społecznym;
3) kształtowania wobec osób z zaburzeniami psychicznymi właściwych postaw
społecznych, a zwłaszcza zrozumienia, tolerancji, życzliwości, a także
przeciwdziałania ich dyskryminacji.
2. Zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są realizowane w ramach
Narodowego Programu Zdrowia, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia
11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 oraz z 2020 r.
poz. 322), zwanego dalej „Narodowym Programem Zdrowia”, a zadania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, poprzez działania określone w Narodowym Programie Ochrony Zdrowia Psychicznego.
3. Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego określa w szczególności:
1) okres jego obowiązywania;
2) diagnozę sytuacji i zagrożeń dla zdrowia psychicznego, w tym zróżnicowań regionalnych;
3) cele główne i cele szczegółowe;
4) podmioty biorące udział w jego realizacji;
5) sposób realizacji zadań;
6) niezbędne działania legislacyjne, w szczególności mające na celu zapewnienie
przestrzegania praw osób z zaburzeniami psychicznymi.
4. Prowadzenie działań określonych w Narodowym Programie Ochrony Zdrowia
Psychicznego należy do:
1) zadań własnych samorządów województw, powiatów i gmin;
2) zadań ministra właściwego do spraw zdrowia, Narodowego Funduszu Zdrowia
oraz ministrów właściwych ze względu na charakter działań określonych
w programie.
5. Wskazane w ust. 4 pkt 1 działania polegają w szczególności na:
1) promowaniu zdrowia psychicznego i zapobieganiu zaburzeniom psychicznym;
2) zapewnieniu osobom z zaburzeniami psychicznymi wielostronnej,
zintegrowanej i dostępnej opieki zdrowotnej, w tym w ramach centrów zdrowia
psychicznego, oraz innych form pomocy niezbędnych do życia w środowisku
społecznym, rodzinnym i zawodowym.
5a. Koordynatorem realizacji Narodowego Programu Ochrony Zdrowia
Psychicznego jest minister właściwy do spraw zdrowia.
6. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, Narodowy Program
Ochrony Zdrowia Psychicznego, uwzględniając zagadnienia, o których mowa
w ust. 3, oraz biorąc pod uwagę konieczność ochrony praw osób z zaburzeniami
psychicznymi.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia sporządza, co 2 lata, informację
o zrealizowanych lub podjętych zadaniach z zakresu ochrony zdrowia psychicznego
zawierającą ocenę realizacji Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego
za 2 ostatnie lata. Minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje informację Radzie Ministrów do dnia 30 listopada roku następującego po ostatnim roku objętym informacją.
8. Rada Ministrów przekazuje Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej informację,
o której mowa w ust. 7, w terminie 3 miesięcy od dnia jej przyjęcia.

Ustawa o ochronie zdrowia psychicznego art. 2

DODAJ