Art. 39. 1. W przypadku gdy z uzyskanych informacji, uzasadniających
podejrzenie popełnienia przestępstwa określonego w art. 181–183 ustawy o obrocie
instrumentami finansowymi, wynika, że transakcja, która została dokonana lub ma
zostać dokonana, może mieć związek z popełnieniem tego przestępstwa,
Przewodniczący Komisji lub jego zastępca może wystąpić do podmiotu
nadzorowanego z pisemnym żądaniem dokonania blokady prowadzonego przez ten
podmiot:
1) rachunku papierów wartościowych lub rachunku zbiorczego,
2) innego rachunku, na którym są zapisywane instrumenty finansowe niebędące
papierami wartościowymi,
3) rachunku pieniężnego
– na okres nie dłuższy niż 96 godzin od momentu wskazanego w żądaniu.
Równocześnie z żądaniem Przewodniczący Komisji lub jego zastępca składa
zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, załączając informacje i dokumenty dotyczące blokowanego rachunku.
2. Przez blokadę rachunku, o której mowa w ust. 1, rozumie się czasowe
uniemożliwienie dysponowania i korzystania z całości lub części instrumentów
finansowych lub środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku, w tym również
przez podmiot nadzorowany, z wyłączeniem dokonania rozliczeń w instrumentach finansowych lub środkach pieniężnych wynikających z transakcji zawartych i zobowiązań wynikających z nabytych instrumentów finansowych przed
otrzymaniem żądania, o którym mowa w ust. 1.
3. Podmiot nadzorowany dokonuje blokady rachunku natychmiast po
otrzymaniu pisemnego żądania, o którym mowa w ust. 1.
3a. Pisemne żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać datę
wystąpienia z żądaniem, zakres oraz termin dokonania blokady rachunku.
4. Dokonanie blokady rachunku w trybie określonym w ust. 1 i 3 wyłącza
odpowiedzialność dyscyplinarną, cywilną, karną oraz inną określoną odrębnymi
przepisami podmiotu nadzorowanego oraz osób działających w jego imieniu.

Ustawa o nadzorze nad rynkiem kapitałowym art. 39

DODAJ