Art. 39. 1. Zabrania się dokonywania w pasie drogowym czynności, które
mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo
zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego.
W szczególności zabrania się:
1) lokalizacji obiektów budowlanych, umieszczania urządzeń, przedmiotów
i materiałów niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami
ruchu drogowego;
2) włóczenia po drogach oraz porzucania na nich przedmiotów lub używania
pojazdów niszczących nawierzchnię drogi;
3) poruszania się po drogach pojazdów nienormatywnych bez wymaganego
zezwolenia lub w sposób niezgodny z przepisami ruchu drogowego;
4) samowolnego ustawiania, zmieniania i uszkadzania znaków drogowych
i urządzeń ostrzegawczo-zabezpieczających;
5) umieszczania reklam:
a) imitujących znaki i sygnały drogowe oraz urządzenia bezpieczeństwa ruchu
drogowego,
b) poza obszarem zabudowanym, z wyłączeniem parkingów i miejsc obsługi
podróżnych;
6) umieszczania urządzeń zastępujących obowiązujące znaki drogowe;
7) niszczenia rowów, skarp, nasypów i wykopów oraz samowolnego rozkopywania
drogi;
8) zaorywania lub zwężania w inny sposób pasa drogowego;
9) odprowadzania wody i ścieków z urządzeń melioracyjnych, gospodarskich lub
zakładowych do rowów przydrożnych lub na jezdnię drogi;
10) wypasania zwierząt gospodarskich;
11) rozniecania ognisk w pobliżu drogowych obiektów inżynierskich i przepraw
promowych oraz przejeżdżania przez nie z otwartym ogniem;
12) usuwania, niszczenia i uszkadzania zadrzewień przydrożnych.
1a. Przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do umieszczania, konserwacji,
przebudowy i naprawy infrastruktury telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy z dnia
16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460) oraz urządzeń
służących do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii
elektrycznej, w tym punktów ładowania stanowiących część infrastruktury ładowania
drogowego transportu publicznego, oraz urządzeń związanych z ich eksploatacją, a
także do innych czynności związanych z eksploatacją tej infrastruktury i tych
urządzeń, jeżeli warunki techniczne i wymogi bezpieczeństwa na to pozwalają.
2. (uchylony)
3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym
obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania
drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam, może nastąpić wyłącznie za
zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, wydawanym w drodze decyzji
administracyjnej – zezwolenie nie jest wymagane w przypadku zawarcia umowy,
o której mowa w ust. 7 lub w art. 22 ust. 2, 2a lub 2c. Jednakże właściwy zarządca
drogi:
1) może odmówić wydania zezwolenia na umieszczenie w pasie drogowym
urządzeń i infrastruktury, o których mowa w ust. 1a, wyłącznie, jeżeli ich
umieszczenie spowodowałoby zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
naruszenie wymagań wynikających z przepisów odrębnych lub miałoby
doprowadzić do utraty uprawnień z tytułu gwarancji lub rękojmi w zakresie
budowy, przebudowy lub remontu dróg;
1a) odmawia wydania zezwolenia na umieszczenie w pasie drogowym infrastruktury
telekomunikacyjnej, jeżeli w kanale technologicznym istnieją wolne zasoby;
2) odmawia wydania zezwolenia na umieszczenie w pasie drogowym reklam, jeżeli
ich umieszczenie mogłoby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej
urządzeń, lub zmniejszenie jej trwałości, lub zagrażać bezpieczeństwu
ruchu drogowego oraz w przypadkach, gdy reklamy nie spełniają warunków,
o których mowa w art. 42a.
3a. W decyzji, o której mowa w ust. 3, określa się w szczególności: rodzaj
inwestycji, sposób, miejsce i warunki jej umieszczenia w pasie drogowym oraz
pouczenie inwestora, że przed rozpoczęciem robót budowlanych jest zobowiązany do:
1) uzyskania pozwolenia na budowę lub zgłoszenia budowy albo wykonywania
robót budowlanych;
2) uzgodnienia z zarządcą drogi, przed uzyskaniem pozwolenia na budowę,
projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego obiektu lub urządzenia, o którym
mowa w ust. 3;
3) uzyskania zezwolenia zarządcy drogi na zajęcie pasa drogowego, dotyczącego
prowadzenia robót w pasie drogowym lub na umieszczenie w nim obiektu lub
urządzenia.
3aa. W przypadku gdy decyzja, o której mowa w ust. 3, dotyczy lokalizacji
w pasie drogowym infrastruktury telekomunikacyjnej, w decyzji tej określa się
dodatkowo, czy w okresie 4 lat od jej wydania planowana jest budowa, przebudowa
lub remont odcinka drogi, którego dotyczy decyzja, o ile wynika to wprost z uchwały
budżetowej jednostki samorządu terytorialnego, wieloletniej prognozy finansowej
jednostki samorządu terytorialnego, programu wieloletniego wydanego na podstawie
art. 136 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U.
z 2019 r. poz. 869, 1622, 1649, 2020 i 2473 oraz z 2020 r. poz. 284) lub planów,
o których mowa w art. 20 pkt 1 lub 2 niniejszej ustawy.
3b. W przypadku gdy właściwy organ nie wyda decyzji, o której mowa w ust. 3,
w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku, a w odniesieniu do infrastruktury
telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo
telekomunikacyjne – w terminie 45 dni od dnia złożenia wniosku, organ wyższego
stopnia, a w przypadku braku takiego organu – organ nadzorujący, wymierza temu
organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną
w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki.
3ba. Kary pieniężne nałożone przez organy, o których mowa w ust. 3b, są
przekazywane na wyodrębnione rachunki bankowe tych organów.
3bb. Środki z kar, o których mowa w ust. 3b, gromadzone na wyodrębnionych
rachunkach bankowych, o których mowa w ust. 3ba, są przekazywane w terminie
2 dni roboczych następujących po upływie tygodnia, w którym wpłynęły, na rachunek:
1) Krajowego Funduszu Drogowego – w przypadku gdy kara nałożona została na
zarządcę drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 1;
2) Funduszu Dróg Samorządowych – w przypadku gdy kara nałożona została na
zarządcę drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2–4 i ust. 5.
3c. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia
postanowienia, o którym mowa w ust. 3b. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej,
o której mowa w ust. 3b, podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu
egzekucyjnym w administracji.
3d. Do terminu, o którym mowa w ust. 3b, nie wlicza się terminów
przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów
zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo
z przyczyn niezależnych od organu.
4. Utrzymanie obiektów i urządzeń, o których mowa w ust. 3, należy do ich
posiadaczy.
5. Jeżeli budowa, przebudowa lub remont drogi wymaga przełożenia urządzenia
lub obiektu, o którym mowa w ust. 3, koszt tego przełożenia ponosi jego właściciel.
5a. Z zastrzeżeniem art. 32 ust. 3, jeżeli budowa, przebudowa lub remont drogi
wymaga przełożenia infrastruktury telekomunikacyjnej umieszczonej w pasie
drogowym, koszt tego przełożenia ponosi:
1) zarządca drogi – w przypadku gdy nie upłynęły 4 lata od dnia wydania decyzji,
o której mowa w ust. 3, pod warunkiem zachowania dotychczasowych
właściwości użytkowych oraz parametrów technicznych infrastruktury telekomunikacyjnej;
2) właściciel infrastruktury telekomunikacyjnej – w przypadku gdy:
a) upłynęły 4 lata od dnia wydania decyzji, o której mowa w ust. 3,
b) na żądanie właściciela wprowadzono ulepszenia w infrastrukturze
telekomunikacyjnej,
c) infrastruktura telekomunikacyjna została zlokalizowana w pasie
drogowym, mimo że zarządca drogi zawarł w decyzji, o której mowa
w ust. 3, informację o planowanej w okresie 4 lat budowie, przebudowie lub
remoncie odcinka drogi, którego dotyczy decyzja.
6. Zarządca drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie
drogowym w trakcie:
1) budowy dróg publicznych;
2) przebudowy dróg publicznych, chyba że w pasie drogowym przebudowywanej
drogi zostały już zlokalizowane kanalizacja kablowa lub kanał technologiczny.
6a. (uchylony)
6b. (uchylony)
6c. Minister właściwy do spraw informatyzacji, na wniosek zarządcy drogi
w drodze decyzji, zwalnia zarządcę z obowiązku budowy kanału technologicznego,
jeżeli w pobliżu pasa drogowego istnieje już kanał technologiczny lub linia
światłowodowa, posiadające wolne zasoby wystarczające do zaspokojenia potrzeb
społecznych w zakresie dostępu do usług szerokopasmowych lub w sytuacji, gdy
lokalizowanie kanału technologicznego byłoby ekonomicznie nieracjonalne lub
technicznie niemożliwe. Wniosek do ministra właściwego do spraw informatyzacji
składa się najpóźniej na 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku o wydanie decyzji
o środowiskowych uwarunkowaniach, o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej, o pozwoleniu na budowę albo przed dniem zgłoszenia przebudowy dróg.
6d. Niezwłocznie po wybudowaniu kanału technologicznego, a jeszcze przed
jego udostępnieniem innym podmiotom, zarządca drogi przekazuje Prezesowi UKE
informację o przebiegu nowo zlokalizowanego kanału technologicznego.
6e. Zarządca drogi, na wniosek Prezesa UKE lub przedsiębiorcy
telekomunikacyjnego, udziela informacji o kanałach technologicznych
zlokalizowanych w pasie drogowym na obszarze jego właściwości.
7. Zarządca drogi udostępnia kanał technologiczny na pisemny wniosek
podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji,
w której określa warunki udostępnienia tego kanału.
7a. W przypadku gdy funkcję zarządcy autostrady płatnej pełni spółka, o której
mowa w art. 19 ust. 3, albo funkcję zarządcy drogi pełni drogowa spółka specjalnego
przeznaczenia, o której mowa w ustawie z dnia 12 stycznia 2007 r. o drogowych
spółkach specjalnego przeznaczenia, kanały technologiczne udostępnia się za opłatą,
w drodze umowy dzierżawy lub najmu. Przepisy ust. 7h i 7i stosuje się odpowiednio.
7aa. W przypadku niezawarcia umowy, o której mowa w ust. 7a, w terminie
30 dni od dnia złożenia wniosku o udostępnienie kanału technologicznego każda ze
stron może zwrócić się do Prezesa UKE z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie
udostępnienia tego kanału. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2410) stosuje się odpowiednio.
7ab. Decyzja w sprawie udostępnienia kanału technologicznego określa
w szczególności:
1) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i adres siedziby wnioskodawcy;
2) lokalizację kanału technologicznego;
3) zakres udostępnienia kanału technologicznego;
4) planowany okres udostępnienia kanału technologicznego;
5) wysokość opłaty za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposób jej
uiszczania.
7ac. Zarządca drogi odmawia, w drodze decyzji, udostępnienia kanału
technologicznego w przypadku braku wolnych zasobów w tym kanale.
7ad. Do decyzji, o której mowa w ust. 7, stosuje się przepisy działu II rozdziału
14 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego,
z wyjątkiem przepisów o milczącym załatwieniu sprawy.
7b. (uchylony)
7c. (uchylony)
7d. (uchylony)
7e. (uchylony)
7f. Przepisu art. 40 ust. 3 nie stosuje się do linii telekomunikacyjnych
i elektroenergetycznych oraz innych urządzeń umieszczanych w kanale
technologicznym.
7g. Za udostępnienie kanału technologicznego lub jego części pobiera się opłatę.
7h. Opłatę za udostępnienie kanału technologicznego ustala się jako iloczyn
liczby metrów bieżących udostępnionego kanału technologicznego i stawki opłaty za
udostępnienie 1 mb kanału technologicznego, pobieranej za każdy rok jego
udostępnienia, przy czym za udostępnienie kanału technologicznego na okres krótszy
niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni udostępnienia kanału
technologicznego.
7i. Stawki opłat za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego za każdy rok
jego udostępniania nie mogą przekroczyć:
1) 7,00 zł – w przypadku rury osłonowej;
2) 5,50 zł – w przypadku rury światłowodowej;
3) 1,00 zł – w przypadku mikrorury wchodzącej w skład wiązki mikrorur.
7j. Opłatę za udostępnienie kanału technologicznego, za pierwszy rok jego
udostępniania, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja
o udostępnieniu kanału technologicznego stała się ostateczna, a za lata następne –
w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku, z góry za dany rok.
7k. Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku
o udostępnienie kanału technologicznego, rodzaje dokumentów dołączanych do tego
wniosku, wysokość stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego oraz
sposób obliczania opłaty za częściowe udostępnienie kanału technologicznego, biorąc
pod uwagę poziom uzasadnionych kosztów budowy i eksploatacji kanału
technologicznego, jego wypełnienie kablem lub kanalizacją kablową oraz potrzeby
rozwoju telekomunikacji, w szczególności w zakresie szerokopasmowego dostępu do
Internetu.
8. Wykonywanie zadań związanych z zarządzaniem i utrzymywaniem
kanałów technologicznych, o których mowa w ust. 6, zarządca drogi może
powierzyć, w drodze umowy, podmiotowi wyłonionemu w drodze przetargu,
z zachowaniem przepisów ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień
publicznych lub w trybie określonym w ustawie z dnia 21 października 2016 r.
o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi.

Ustawa o drogach publicznych art. 39

DODAJ