Art. 38. 1. Właściwość organów oraz tryb wymierzania i ściągania kar
pieniężnych z tytułu naruszenia przepisów, o których mowa w art. 36–37a, oraz
sposób wykorzystania kwot ściągniętych z tytułu kar pieniężnych regulują przepisy
ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej
i administracji morskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2169 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1378).
2. Wysokość kar pieniężnych, o których mowa w art. 36–37a, ustala się
z uwzględnieniem zakresu naruszeń, korzyści finansowych uzyskanych z tytułu
naruszeń i powtarzalności naruszeń.
3. Kary pieniężnej, o której mowa w art. 36aa ust. 1, nie nakłada się, w przypadku gdy:
1) armator statku zastosował zatwierdzone metody redukcji emisji dwutlenku siarki;
2) przedstawiony dowód, o którym mowa w art. 13g ust. 5, wykazał, że nie było
możliwe nabycie paliwa żeglugowego o zawartości siarki dopuszczalnej na
danym obszarze morskim.

Art. 38a. Nie podlega odpowiedzialności przewidzianej w art. 36 ust. 1 lub
art. 37 pkt 4 osoba fizyczna, której zachowanie realizuje jednocześnie znamiona
przestępstwa określonego w art. 35a, a przestępstwo to zostało stwierdzone
prawomocnym wyrokiem skazującym.

Ustawa o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki art. 38

DODAJ