Art. 36. 1. W sprawach dyscyplinarnych orzekają komisje dyscyplinarne I i II
instancji powoływane przez kierowników urzędów, przy których działają.
2. Członków komisji dyscyplinarnych, w tym przewodniczącego i zastępców
przewodniczącego, powołuje na okres czterech lat kierownik urzędu, przy którym
komisja działa, po zasięgnięciu opinii zakładowej organizacji związkowej. Członkiem
komisji dyscyplinarnej może być urzędnik mianowany, zatrudniony w urzędzie co
najmniej pięć lat, dający rękojmię należytego pełnienia tej funkcji.
3. Komisja dyscyplinarna orzeka w składach trzyosobowych.
4. Komisje dyscyplinarne I instancji powołuje się we wszystkich urzędach
państwowych, z tym że wojewoda może powołać komisję dyscyplinarną I instancji dla
urzędników zatrudnionych w urzędach kilku rejonowych organów rządowej administracji ogólnej. Uprawnienie takie przysługuje również innym organom rządowej administracji specjalnej stopnia wojewódzkiego w stosunku do podległych im urzędów.
5. Komisje dyscyplinarne II instancji (odwoławcze) powołuje się przy:
1) Marszałku Sejmu – dla urzędników Kancelarii Sejmu, Krajowego Biura
Wyborczego, Urzędu Ochrony Danych Osobowych oraz Instytutu Pamięci
Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu;
2) Marszałku Senatu – dla urzędników Kancelarii Senatu;
3) Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej – dla urzędników Kancelarii Prezydenta;
4) Prezesie Rady Ministrów – dla urzędników Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
urzędów podległych Prezesowi Rady Ministrów oraz ministerstw i urzędów
centralnych organów administracji rządowej;
5) właściwym ministrze – dla urzędników urzędów podległych naczelnym
i centralnym organom administracji państwowej;
6) ministrze właściwym do spraw administracji publicznej – dla urzędników
urzędów wojewódzkich i regionalnych izb obrachunkowych;
7) Przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji – dla urzędników Biura
Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, z uwzględnieniem ust. 5^a;
7a) Pierwszym Prezesie Sądu Najwyższego – dla urzędników Sądu Najwyższego;
8) Prezesie Trybunału Konstytucyjnego – dla urzędników Kancelarii Trybunału
Konstytucyjnego, z uwzględnieniem ust. 5^a;
9) Rzeczniku Praw Obywatelskich – dla urzędników Biura Rzecznika Praw
Obywatelskich;
9a) (uchylony)
9b) Rzeczniku Praw Dziecka – dla urzędników Biura Rzecznika Praw Dziecka;
9ba) Państwowej Komisji do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych
przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15
– dla urzędników Urzędu Państwowej Komisji do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i
obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15;
9c) Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców – dla urzędników Biura
Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców;
10) (uchylony)
11) wojewodzie – dla urzędników urzędów rejonowych organów rządowej
administracji ogólnej.
5^a. Komisja dyscyplinarna II instancji (odwoławcza) dla urzędników
wymienionych w ust. 5 pkt 7 może być powołana przy Prezydencie Rzeczypospolitej
Polskiej, na wniosek Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, a dla
urzędników wymienionych w ust. 5 pkt 8 – przy Marszałku Sejmu, na wniosek
Prezesa Trybunału Konstytucyjnego.
6. Członkowie komisji dyscyplinarnych są w zakresie orzekania niezawiśli
i podlegają tylko ustawom.
7. Prezes Rady Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady i tryb postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego, zasady i tryb
powoływania i odwoływania komisji dyscyplinarnych oraz rzeczników
dyscyplinarnych, uwzględniając w szczególności przebieg postępowania
wyjaśniającego i dyscyplinarnego, a także zapewnienie należytego działania komisji
i rzeczników dyscyplinarnych.

Art. 36¹. 1. Rzecznika dyscyplinarnego urzędu, na okres kadencji komisji
dyscyplinarnej, powołuje kierownik urzędu spośród podległych mu urzędników
państwowych mianowanych.
2. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie
kierownika urzędu. O wszczęciu tego postępowania rzecznik dyscyplinarny
zawiadamia urzędnika, którego ono dotyczy.
3. Decyzja o przekazaniu komisji dyscyplinarnej I instancji wniosku o wszczęciu
postępowania dyscyplinarnego należy do kierownika urzędu.

Art. 36². Do zadań rzecznika dyscyplinarnego należy w szczególności:
1) prowadzenie postępowania wyjaśniającego;
2) składanie wniosków o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, jeżeli wyniki
postępowania wyjaśniającego to uzasadniają;
3) udział w rozprawach w charakterze strony;
4) wnoszenie odwołań od orzeczeń komisji dyscyplinarnej I instancji;
5) udział w postępowaniu odwoławczym.

Art. 36³. 1. Komisja dyscyplinarna I instancji wszczyna postępowanie
dyscyplinarne z dniem zgłoszenia wniosku rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie
postępowania.
2. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy,
z zastrzeżeniem przepisów o ochronie tajemnicy ustawowo chronionej.
3. W wypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia
z pracy w urzędzie, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu
orzekającego wyznacza obrońcę spośród urzędników państwowych.
4. Komisja dyscyplinarna I instancji wydaje orzeczenie po przeprowadzeniu
rozprawy, w toku której wysłuchuje rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego oraz
jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, a także po rozpatrzeniu innych dowodów
mających znaczenie w sprawie.
5. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na
rozprawie nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.
6. Rozprawa jest jawna dla urzędników państwowych mianowanych.
W uzasadnionych wypadkach skład orzekający może wyłączyć jawność rozprawy,
jednakże ogłoszenie orzeczenia jest jawne.

Art. 36⁴. 1. Orzeczenie powinno być ogłoszone bezpośrednio po naradzie.
2. W wyjątkowych wypadkach można odroczyć ogłoszenie orzeczenia na czas
nie dłuższy niż 3 dni. O terminie ogłoszenia orzeczenia przewodniczący składu
orzekającego zawiadamia strony bezpośrednio po zakończeniu narady.
3. Po ogłoszeniu orzeczenia przewodniczący składu orzekającego podaje ustnie
zasadnicze motywy rozstrzygnięcia.
4. Orzeczenie wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom z urzędu, nie później
niż w ciągu 7 dni od dnia jego ogłoszenia.

Art. 36⁵. 1. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej I instancji strony mają prawo
wniesienia odwołania. W odwołaniu można zaskarżyć całość orzeczenia lub jego
część.
2. Odwołanie wnosi się do komisji dyscyplinarnej II instancji za pośrednictwem
komisji dyscyplinarnej I instancji, która wydała zaskarżone orzeczenie, w terminie
14 dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

Art. 36⁶. 1. Przed upływem terminu do wniesienia odwołania orzeczenie nie
ulega wykonaniu.
2. Wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie orzeczenia.

Art. 36⁷. 1. W postępowaniu przed komisją dyscyplinarną II instancji stosuje się
odpowiednio przepisy o postępowaniu przed komisją dyscyplinarną I instancji.
2. Od orzeczeń komisji dyscyplinarnej II instancji stronom służy odwołanie do
właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego sądu apelacyjnego –
sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy
Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Od orzeczenia sądu apelacyjnego
kasacja nie przysługuje.

Art. 36⁸. 1. Odpis prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej dołącza się
do akt osobowych urzędnika państwowego mianowanego.
2. Prawomocne orzeczenie o ukaraniu podlega niezwłocznemu wykonaniu.

Ustawa o pracownikach urzędów państwowych art. 36

DODAJ