Art. 33. 1. Redaktor naczelny odmawia opublikowania sprostowania, jeżeli
sprostowanie:
1) jest nierzeczowe lub nie odnosi się do faktów;
2) zostało nadane lub złożone po upływie terminu, o którym mowa w art. 31a
ust. 3, lub nie zostało podpisane;
3) nie odpowiada wymaganiom określonym w art. 31a ust. 4–7;
4) zawiera treść karalną;
5) podważa fakty stwierdzone prawomocnym orzeczeniem dotyczącym osoby
dochodzącej publikacji sprostowania.
2. Redaktor naczelny może odmówić opublikowania sprostowania, jeżeli
sprostowanie:
1) odnosi się do wiadomości poprzednio sprostowanej;
2) jest wystosowane przez osobę, której nie dotyczą fakty przytoczone
w prostowanym materiale, za wyjątkiem sytuacji określonych w art. 31a ust.
2;
3) zawiera sformułowania powszechnie uznawane za wulgarne lub obelżywe.
3. Odmawiając opublikowania sprostowania, redaktor naczelny jest
obowiązany niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia
otrzymania sprostowania, przekazać wnioskodawcy pisemne zawiadomienie o
odmowie i jej przyczynach. Jeżeli odmowa nastąpiła z przyczyn określonych w ust.
1 pkt 1, 4 i 5, należy wskazać fragmenty sprostowania, które nie nadają się do
publikacji.
4. Redaktor naczelny nie może odmówić opublikowania sprostowania, jeżeli
zastosowano się do jego wskazań. W przypadku nadesłania poprawionego
sprostowania termin określony w art. 31a ust. 3 liczy się od dnia doręczenia
wnioskodawcy zawiadomienia o odmowie i jej przyczynach.

Prawo prasowe art. 33