Art. 31. 1. Lekarz ma obowiązek udzielać pacjentowi lub jego ustawowemu
przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu,
proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających
się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia
oraz rokowaniu.
2. Lekarz może udzielić informacji, o której mowa w ust. 1, innym osobom za
zgodą pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego.
3. Na żądanie pacjenta lekarz nie ma obowiązku udzielać pacjentowi informacji,
o której mowa w ust. 1.
4. W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli rokowanie jest niepomyślne dla pacjenta,
lekarz może ograniczyć informację o stanie zdrowia i o rokowaniu, jeżeli według
oceny lekarza przemawia za tym dobro pacjenta. W takich przypadkach lekarz
informuje przedstawiciela ustawowego pacjenta lub osobę upoważnioną przez
pacjenta. Na żądanie pacjenta lekarz ma jednak obowiązek udzielić mu żądanej
informacji.
5. Obowiązek lekarza, określony w ust. 1, dotyczy także pacjentów, którzy
ukończyli 16 lat.
6. Jeżeli pacjent nie ukończył 16 lat lub jest nieprzytomny bądź niezdolny do
zrozumienia znaczenia informacji, lekarz udziela informacji osobie bliskiej
w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2019 r. poz. 1127, 1128, 1590, 1655 i 1696).
7. Pacjentowi, który nie ukończył 16 lat, lekarz udziela informacji w zakresie
i formie potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub
terapeutycznego i wysłuchuje jego zdania.
8. Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o opiekunie faktycznym, należy przez
to rozumieć opiekuna faktycznego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia
6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty art. 31