Art. 31. 1. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wnieść sprzeciw
wobec opinii albo orzeczenia określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia
1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, jeżeli opinia albo orzeczenie ma
wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa.
2. Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw
Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika Praw Pacjenta, w terminie 30 dni od dnia
wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia pacjenta.
3. Sprzeciw wymaga uzasadnienia, w tym wskazania przepisu prawa,
z którego wynikają prawa lub obowiązki, o których mowa w ust. 1.
4. W przypadku niespełnienia wymagań określonych w ust. 3 sprzeciw jest
zwracany osobie, która go wniosła.
5. Komisja Lekarska na podstawie dokumentacji medycznej oraz, w miarę
potrzeby, po przeprowadzeniu badania pacjenta, wydaje orzeczenie niezwłocznie,
nie później niż w terminie 30 dni od dnia wniesienia sprzeciwu.
6. Komisja Lekarska wydaje orzeczenie bezwzględną większością głosów
w obecności pełnego składu tej komisji.
7. Od rozstrzygnięcia Komisji Lekarskiej nie przysługuje odwołanie.
8. Do postępowania przed Komisją Lekarską nie stosuje się przepisów
Kodeksu postępowania administracyjnego.
9. Przepisów ust. 1–8 nie stosuje się w przypadku postępowania
odwoławczego w odniesieniu do opinii i orzeczeń, uregulowanego w odrębnych przepisach.

Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta art. 31

DODAJ