Art. 2. Określenia użyte w ustawie oznaczają:
1) abonent – podmiot, który jest stroną umowy o świadczenie usług
telekomunikacyjnych zawartej z dostawcą publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych;
2) aparat publiczny – publicznie dostępny telefon, w którym połączenie opłacane
jest automatycznie, w szczególności za pomocą monety, żetonu, karty
telefonicznej lub karty płatniczej;
3) aparatura – aparaturę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r.
o kompatybilności elektromagnetycznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 397 oraz z 2019
r. poz. 534);
4) dostarczanie sieci telekomunikacyjnej – przygotowanie sieci telekomunikacyjnej
w sposób umożliwiający świadczenie w niej usług, jej eksploatację, nadzór nad
nią lub umożliwianie dostępu telekomunikacyjnego;
5) dostęp do lokalnej pętli abonenckiej – korzystanie z lokalnej pętli abonenckiej
lub lokalnej podpętli abonenckiej pozwalające na pełne wykorzystanie
możliwości lokalnej pętli abonenckiej (pełny dostęp do lokalnej pętli
abonenckiej) lub wykorzystanie części możliwości lokalnej pętli abonenckiej
przy zachowaniu możliwości korzystania z lokalnej pętli abonenckiej przez
innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego (współdzielony dostęp do lokalnej
pętli abonenckiej);
6) dostęp telekomunikacyjny – korzystanie z urządzeń telekomunikacyjnych,
udogodnień towarzyszących lub usług świadczonych przez innego
przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, na określonych warunkach, w celu
świadczenia usług telekomunikacyjnych, w tym świadczenia za ich pomocą
usług świadczonych drogą elektroniczną lub usług dostarczania nadawanych
treści, polegające w szczególności na:
a) dostępie do elementów sieci i udogodnień towarzyszących, także poprzez
podłączenie urządzeń za pomocą środków stacjonarnych lub
niestacjonarnych, w tym na dostępie do lokalnej pętli abonenckiej oraz
urządzeń i usług niezbędnych do świadczenia usług w lokalnej pętli
abonenckiej,
b) dostępie do budynków i infrastruktury telekomunikacyjnej,
c) dostępie do odpowiednich systemów oprogramowania, w tym do systemów
wsparcia operacyjnego,
d) dostępie do translacji numerów lub systemów zapewniających analogiczne
funkcje,
e) dostępie do sieci telekomunikacyjnych, w tym na potrzeby roamingu,
f) dostępie do systemów dostępu warunkowego,
g) dostępie do usług sieci wirtualnych,
h) dostępie do systemów informacyjnych lub baz danych na potrzeby
przygotowywania i składania zamówień, świadczenia usług, konserwacji,
usuwania awarii, reklamacji oraz fakturowania;
7) elektroniczny przewodnik po programach – środki lub rozwiązania techniczne
umożliwiające wybór programów, stosowane w systemach telewizji cyfrowej,
zawierające dodatkowe dane opisujące programy występujące w cyfrowym
sygnale telewizyjnym;
7a) fale radiowe – fale elektromagnetyczne o częstotliwościach niższych niż
3000 GHz, rozchodzące się w przestrzeni bez pomocy sztucznego przewodnika;
8) infrastruktura telekomunikacyjna – urządzenia telekomunikacyjne, oprócz
telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz w szczególności linie,
kanalizacje kablowe, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt,
wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji;
8a) instalacja telekomunikacyjna budynku – elementy infrastruktury
telekomunikacyjnej, w szczególności kable i przewody wraz z osprzętem
instalacyjnym i urządzeniami telekomunikacyjnymi, począwszy od punktu
połączenia z publiczną siecią telekomunikacyjną (przełącznica kablowa) lub od
urządzenia systemu radiowego do gniazda abonenckiego;
9) instrukcja – opracowaną przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego szczegółową
instrukcję w zakresie prowadzonej przez niego rachunkowości regulacyjnej,
zawierającą opis przyjętych w jego przedsiębiorstwie sposobów wyodrębnienia
aktywów i pasywów, przychodów i kosztów na działalności w zakresie dostępu
telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym;
10) interfejs – układ elektryczny, elektroniczny lub optyczny, z oprogramowaniem
lub bez oprogramowania, umożliwiający łączenie, współpracę i wymianę sygnałów o określonej postaci pomiędzy urządzeniami połączonymi za jego
pośrednictwem zgodnie z odpowiednią specyfikacją techniczną;
11) interfejs programu aplikacyjnego – oprogramowanie umożliwiające łączenie,
współpracę, wymianę informacji pomiędzy aplikacjami dostarczanymi przez
nadawców lub dostawców usług a urządzeniami telewizji cyfrowej służącymi do
przekazywania cyfrowych sygnałów umożliwiających świadczenie usług
telewizyjnych lub radiowych;
12) interfejs radiowy – interfejs umożliwiający połączenie drogą radiową,
współpracę i wymianę informacji pomiędzy urządzeniami radiowymi;
13) interoperacyjność usług – zdolność sieci telekomunikacyjnych do efektywnej
współpracy w celu zapewnienia wzajemnego dostępu użytkowników do usług
świadczonych w tych sieciach;
14) kalkulacja kosztów – wyliczanie przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego
kosztów związanych ze świadczeniem usług, odrębnie dla każdej z usług, dla
której przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić kalkulację kosztów, zgodnie
z zatwierdzonym na dany rok obrotowy przez Prezesa Urzędu Komunikacji
Elektronicznej, zwanego dalej „Prezesem UKE”, opisem kalkulacji kosztów;
15) kolokacja – udostępnianie fizycznej przestrzeni lub urządzeń technicznych
w celu umieszczenia i podłączenia niezbędnego sprzętu operatora
podłączającego swoją sieć do sieci innego operatora lub korzystającego
z dostępu do lokalnej pętli abonenckiej;
16) (uchylony)
17) komunikat – każdą informację wymienianą lub przekazywaną między
określonymi użytkownikami za pośrednictwem publicznie dostępnych usług
telekomunikacyjnych; nie obejmuje on informacji przekazanej jako część
transmisji radiowych lub telewizyjnych transmitowanych poprzez sieć
telekomunikacyjną, z wyjątkiem informacji odnoszącej się do możliwego do
zidentyfikowania abonenta lub użytkownika otrzymującego informację;
18) konsument – osobę fizyczną wnioskującą o świadczenie publicznie dostępnych
usług telekomunikacyjnych lub korzystającą z takich usług dla celów
niezwiązanych bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub wykonywaniem
zawodu;
19) lokalna pętla abonencka – fizyczny obwód łączący zakończenie sieci z punktem
dostępu do stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej, w szczególności
z przełącznicą główną lub równoważnym urządzeniem;
20) lokalna podpętla abonencka – częściowa lokalna pętla abonencka łącząca
zakończenie sieci z pośrednim punktem dostępu do stacjonarnej publicznej sieci
telekomunikacyjnej, w szczególności z koncentratorem lub innym urządzeniem
dostępu pośredniego do stacjonarnej publicznej sieci telekomunikacyjnej;
20a) multipleks – zespolony strumień danych cyfrowych, składający się z dwóch lub
więcej strumieni utworzonych z danych wchodzących w skład treści programów
radiofonicznych lub telewizyjnych, oraz danych dodatkowych, obejmujących
w szczególności dane związane z systemem dostępu warunkowego lub usługami
dodatkowymi;
21) numer alarmowy – numer ustalony w ustawie lub w planie numeracji krajowej
dla publicznych sieci telekomunikacyjnych udostępniany służbom ustawowo
powołanym do niesienia pomocy;
22) numer geograficzny – numer ustalony w planie numeracji krajowej, w którym
część ciągu cyfr zawiera wskaźnik obszaru geograficznego, wykorzystywany do
kierowania połączeń do stałej lokalizacji zakończenia sieci;
23) numer niegeograficzny – numer ustalony w planie numeracji krajowej, który nie
zawiera ciągu cyfr określającego wskaźnik obszaru geograficznego,
w szczególności numer zakończenia ruchomej publicznej sieci
telekomunikacyjnej, numer, do którego połączenia są bezpłatne albo
o podwyższonej opłacie;
23a) odbiornik cyfrowy – urządzenie konsumenckie służące do odbioru cyfrowych
transmisji telewizyjnych zawierające co najmniej tuner (obejmujący głowicę
wysokiej częstotliwości i demodulator), demultiplekser i dekodery odbieranych
usług oraz wyświetlacz obrazu (i DTV) albo niezawierające takiego
wyświetlacza obrazu;
23b) operator multipleksu – podmiot, który:
a) uzyskał rezerwację częstotliwości w służbie radiodyfuzyjnej na
rozpowszechnianie lub rozprowadzanie programów telewizyjnych lub
radiofonicznych w sposób cyfrowy drogą rozsiewczą naziemną
w multipleksie oraz
b) prowadzi działalność telekomunikacyjną i posiada własną infrastrukturę
telekomunikacyjną lub zawarł umowę o świadczenie usługi transmisji
sygnału multipleksu z operatorem sieci nadawczej;
23c) operator sieci nadawczej – przedsiębiorca telekomunikacyjny świadczący usługi
transmisji sygnałów radiodyfuzyjnych drogą rozsiewczą naziemną;
24) (uchylony)
24a) połączenie – fizyczne lub logiczne połączenie telekomunikacyjnych urządzeń
końcowych pozwalające na przesłanie przekazów telekomunikacyjnych;
25) połączenie sieci – fizyczne i logiczne połączenie publicznych sieci
telekomunikacyjnych użytkowanych przez tego samego lub różnych
przedsiębiorców telekomunikacyjnych, celem umożliwienia użytkownikom
korzystającym z usług lub sieci jednego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego
komunikowania się z użytkownikami korzystającymi z usług lub sieci tego
samego lub innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego albo dostępu do usług
dostarczanych przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego; połączenie
sieci stanowi szczególny rodzaj dostępu telekomunikacyjnego realizowanego
pomiędzy operatorami;
26) połączenie telefoniczne – połączenie ustanowione za pomocą publicznie
dostępnej usługi telekomunikacyjnej, pozwalające na dwukierunkową łączność
głosową;
27) przedsiębiorca telekomunikacyjny – przedsiębiorcę lub inny podmiot
uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej na podstawie odrębnych
przepisów, który wykonuje działalność gospodarczą polegającą na dostarczaniu
sieci telekomunikacyjnych, świadczeniu usług towarzyszących lub świadczeniu
usług telekomunikacyjnych, przy czym przedsiębiorca telekomunikacyjny,
uprawniony do:
a) świadczenia usług telekomunikacyjnych, zwany jest „dostawcą usług”,
b) dostarczania publicznych sieci telekomunikacyjnych lub świadczenia usług
towarzyszących, zwany jest „operatorem”;
27a) przekaz telekomunikacyjny – treści rozmów telefonicznych i innych informacji
przekazywanych za pomocą sieci telekomunikacyjnych;
27b) przyłącze telekomunikacyjne:
a) odcinek linii kablowej podziemnej, linii kablowej nadziemnej lub
kanalizacji kablowej, zawarty między złączem rozgałęźnym
a zakończeniem tych linii lub kanalizacji w obiekcie budowlanym,
b) system bezprzewodowy łączący instalację wewnętrzną obiektu
budowlanego z węzłem publicznej sieci telekomunikacyjnej
– umożliwiający korzystanie w obiekcie budowlanym z publicznie dostępnych
usług telekomunikacyjnych;
28) (uchylony)
29) publiczna sieć telekomunikacyjna – sieć telekomunikacyjną wykorzystywaną
głównie do świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;
30) publicznie dostępna usługa telefoniczna – usługę telekomunikacyjną dostępną
dla ogółu użytkowników, dla inicjowania i odbierania, bezpośrednio lub
pośrednio, połączeń telefonicznych krajowych lub krajowych
i międzynarodowych, za pomocą numeru lub numerów ustalonych w krajowym
lub międzynarodowym planie numeracji telefonicznej;
31) publicznie dostępna usługa telekomunikacyjna – usługę telekomunikacyjną
dostępną dla ogółu użytkowników;
32) rachunkowość regulacyjna – szczególny, w stosunku do rachunkowości
prowadzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, 1495, 1571, 1655 i 1680), rodzaj
rachunkowości prowadzonej przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego
w odniesieniu do jego działalności w zakresie świadczenia dostępu
telekomunikacyjnego lub usług na rynku detalicznym, zgodnie z zatwierdzoną
na dany rok obrotowy przez Prezesa UKE instrukcją;
32a) radiolokacja – określanie położenia, prędkości lub innych parametrów obiektu
lub uzyskiwanie informacji dotyczących tych parametrów dzięki właściwościom
propagacyjnym fal radiowych;
33) ruchoma publiczna sieć telekomunikacyjna – publiczną sieć telekomunikacyjną,
w której zakończenia sieci nie mają stałej lokalizacji;
34) rynek detaliczny – rynek wyrobów i usług w zakresie usług
telekomunikacyjnych dla użytkowników końcowych;
34a) sieć dostępu – część sieci telekomunikacyjnej pomiędzy zakończeniem sieci
a punktem, w którym możliwe jest uzyskanie dostępu telekomunikacyjnego, obejmująca w szczególności łącza abonenckie, urządzenia do koncentracji łączy
abonenckich lub urządzenia do zarządzania siecią dostępu;
35) sieć telekomunikacyjna – systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub
przekierowujące, a także inne zasoby, w tym nieaktywne elementy sieci, które
umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów,
fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię
elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju;
36) służba radiokomunikacyjna – nadawanie, przesyłanie lub odbiór fal radiowych
dla wypełnienia zadań określonych dla danej służby w międzynarodowych
przepisach radiokomunikacyjnych;
37) służba radiokomunikacyjna amatorska – służbę radiokomunikacyjną mającą na
celu nawiązywanie wzajemnych łączności, badania techniczne oraz
indywidualne szkolenie wykonywane w celach niezarobkowych przez
uprawnione osoby wyłącznie dla potrzeb własnych;
38) stacjonarna publiczna sieć telekomunikacyjna – publiczną sieć
telekomunikacyjną, w której zakończenia sieci mają stałą lokalizację;
38a) sygnał multipleksu – sygnał radiowy transmitowany z użyciem kanału lub bloku
częstotliwościowego w służbie radiodyfuzyjnej, przenoszący treści zawarte
w multipleksie;
39) system dostępu warunkowego – środki lub rozwiązania techniczne, które
powodują, że dostęp do zrozumiałej formy zabezpieczonych transmisji
radiowych lub telewizyjnych jest uwarunkowany posiadaniem abonamentu lub
uprzednio uzyskanego indywidualnego zezwolenia;
40) szkodliwe zaburzenie elektromagnetyczne – zaburzenie elektromagnetyczne
w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o kompatybilności
elektromagnetycznej, które przekracza dopuszczalne poziomy zaburzeń;
40a) szkodliwe zakłócenia – zakłócenia, które:
a) zagrażają funkcjonowaniu służby radionawigacyjnej lub innej służby
radiokomunikacyjnej związanej z bezpieczeństwem lub
b) w sposób poważny pogarszają, utrudniają lub wielokrotnie przerywają
wykonywanie służby radiokomunikacyjnej działającej zgodnie
z przepisami prawa;
41) świadczenie usług telekomunikacyjnych – wykonywanie usług za pomocą
własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez
innego dostawcę usług;
42) telekomunikacja – nadawanie, odbiór lub transmisję informacji, niezależnie od
ich rodzaju, za pomocą przewodów, fal radiowych bądź optycznych lub innych
środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną;
43) telekomunikacyjne urządzenie końcowe – urządzenie telekomunikacyjne
przeznaczone do podłączenia bezpośrednio lub pośrednio do zakończeń sieci;
44) udogodnienia towarzyszące – usługi towarzyszące, infrastrukturę fizyczną oraz
inne urządzenia lub elementy związane z siecią telekomunikacyjną lub usługami
telekomunikacyjnymi, które umożliwiają lub wspierają dostarczanie usług za
pośrednictwem tych sieci lub usług lub które mogą służyć do tego celu,
i obejmują między innymi budynki lub wejścia do budynków, okablowanie
budynków, anteny, wieże i inne konstrukcje nośne, kanały, przewody, maszty,
studzienki i szafki;
44a) usługi towarzyszące – usługi związane z siecią lub usługami
telekomunikacyjnymi, które umożliwiają lub wspierają dostarczanie usług za
pośrednictwem tych sieci lub usług, lub które mogą służyć do tego celu,
i obejmują między innymi systemy translacji numerów lub systemy
o równoważnych funkcjach, systemy dostępu warunkowego i elektroniczne
przewodniki po programach, jak również inne usługi, takie jak usługi
identyfikacji, lokalizacji oraz sygnalizowania obecności;
45) urządzenie radiowe – urządzenie telekomunikacyjne, które celowo emituje lub
odbiera fale radiowe na potrzeby radiokomunikacji lub radiolokacji, lub
urządzenie telekomunikacyjne, które musi zostać uzupełnione o dodatkowy
element, aby mogło celowo emitować lub odbierać fale radiowe na potrzeby
radiokomunikacji lub radiolokacji;
46) urządzenie telekomunikacyjne – urządzenie elektryczne lub elektroniczne
przeznaczone do zapewniania telekomunikacji;
47) usługa o wartości wzbogaconej – każdą usługę telekomunikacyjną wymagającą
przetworzenia danych o lokalizacji;
48) usługa telekomunikacyjna – usługę polegającą głównie na przekazywaniu
sygnałów w sieci telekomunikacyjnej;
49) użytkownik – podmiot korzystający z publicznie dostępnej usługi
telekomunikacyjnej lub żądający świadczenia takiej usługi;
50) użytkownik końcowy – podmiot korzystający z publicznie dostępnej usługi
telekomunikacyjnej lub żądający świadczenia takiej usługi, dla zaspokojenia
własnych potrzeb;
51) (uchylony)
52) zakończenie sieci – fizyczny punkt, w którym abonent otrzymuje dostęp do
publicznej sieci telekomunikacyjnej; w przypadku sieci stosujących komutację
lub przekierowywanie, zakończenie sieci identyfikuje się za pomocą
konkretnego adresu sieciowego, który może być przypisany do numeru lub
nazwy abonenta;
53) zasoby orbitalne – pozycje na orbicie geostacjonarnej lub orbity satelitarne, które
są lub mogą być wykorzystywane do umieszczania sztucznych satelitów Ziemi
przeznaczonych do zapewniania telekomunikacji.

Prawo telekomunikacyjne art. 2

DODAJ