Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorców i jednostek
naukowych, z wyłączeniem jednostek naukowych będących jednostkami
organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo Policji.
2. Przepisy ustawy stosuje się także do osób zagranicznych i przedsiębiorców
zagranicznych w zakresie przemieszczania materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych
nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez Siły
Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego,
Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu
Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Służba Ochrony Państwa, Policję,
Służbę Więzienną, Straż Graniczną, Służbę Celno-Skarbową oraz przez armie
obcych państw przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
4. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych
nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i używanych przez
zagranicznych funkcjonariuszy biorących udział we wspólnej operacji, o której
mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o udziale zagranicznych
funkcjonariuszy lub pracowników we wspólnych operacjach lub wspólnych
działaniach ratowniczych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2018
r. poz. 1802).
5. Przepisów ustawy, z wyjątkiem art. 9 ust. 9, nie stosuje się do amunicji.

Art. 2a. Przepisów rozdziałów 5d–5f nie stosuje się do:
1) wyrobów pirotechnicznych przeznaczonych do niehandlowego
wykorzystania w realizacji zadań:
a) Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 3 ust. 1–
2b ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony
Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1541 i 2020),
b) Policji, o których mowa w art. 1 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 kwietnia
1990 r. o Policji (Dz. U. z 2019 r. poz. 161, z późn. zm.),
c) Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu,
o których mowa w art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2018 r.
poz. 2387, z późn. zm.),
d) Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu
Wojskowego, o których mowa w art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 9 czerwca
2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu
Wojskowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 687),
e) Centralnego Biura Antykorupcyjnego, o których mowa w art. 2 ust.
1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze
Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1921 i 2020),
f) Służby Ochrony Państwa, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia
8 grudnia 2017 r. o Służbie Ochrony Państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 828,
1091, 1635 i 1726),
g) Straży Granicznej, o których mowa w art. 1 ust. 2–2b ustawy z dnia
12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 147,
z późn. zm.),
h) Krajowej Administracji Skarbowej, o których mowa w art. 2 ust.
1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji
Skarbowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 768, 730, 1520, 1556 i 2200),
i) Służby Więziennej, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia
9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1427,
1608, 1635 i 2020),
j) Państwowej Straży Pożarnej, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy
z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2019
r. poz. 1499, 1635, 1726 i 2020);
2) wyrobów pirotechnicznych przeznaczonych do niehandlowego
wykorzystania przez armie obcych państw przebywające na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w przepisach ustawy
z dnia 23 września 1999 r. o zasadach pobytu wojsk obcych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz zasadach ich przemieszczania się przez to
terytorium (Dz. U. z 2018 r. poz. 2110);
3) wyposażenia morskiego, o którym mowa w ustawie z dnia 2 grudnia 2016 r.
o wyposażeniu morskim (Dz. U. z 2019 r. poz. 955);
4) wyrobów pirotechnicznych przeznaczonych do wykorzystania w przemyśle
lotniczym;
5) kapiszonów przeznaczonych specjalnie do zabawek, o których mowa
w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ustawy z dnia 13 kwietnia
2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku (Dz. U. z 2019 r. poz.
544), dotyczących zasadniczych wymagań dla zabawek.

Art. 2b. 1. W sprawach dotyczących akredytacji, autoryzacji i notyfikacji
jednostek notyfikowanych stosuje się przepisy rozdziałów 4 i 5 ustawy z dnia
13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku.
2. W sprawach dotyczących funkcjonowania systemu nadzoru rynku, kontroli
i postępowań administracyjnych w systemie nadzoru rynku oraz współpracy
między organami nadzoru rynku a organami celnymi stosuje się przepisy rozdziału
7 i art. 96 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności
i nadzoru rynku.

Art. 2c. W przypadku materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego, w tym wyrobów pirotechnicznych, spełniających wymagania norm
zharmonizowanych lub części norm zharmonizowanych uznaje się, że te materiały
i wyroby, spełniają wymagania bezpieczeństwa określone w przepisach wydanych
na podstawie art. 2g, objęte tymi normami lub ich częściami.

Art. 2d. 1. Deklaracja zgodności stwierdza, że wykazano spełnienie
wymagań określonych w ustawie. Jeżeli zastosowanie ma ustawa i akty unijnego
prawodawstwa harmonizacyjnego, sporządza się pojedynczą deklarację zgodności
zawierającą wszystkie informacje konieczne do zidentyfikowania aktów unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego, do którego deklaracja się odnosi, wraz ze wskazaniem miejsc ich publikacji.
2. Deklarację zgodności tłumaczy na język polski podmiot gospodarczy, który
wprowadził do obrotu lub udostępnił na polskim rynku materiał wybuchowy
przeznaczony do użytku cywilnego lub wyrób pirotechniczny, jeżeli została ona
sporządzona w innym języku.
3. Deklaracja zgodności musi być zgodna z aktualnym stanem prawnym
i faktycznym.
4. Przez sporządzenie i podpisanie deklaracji zgodności producent przyjmuje
na siebie odpowiedzialność za zgodność materiału wybuchowego przeznaczonego
do użytku cywilnego lub wyrobu pirotechnicznego z wymaganiami ustawy.

Art. 2e. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, w tym
wyroby pirotechniczne, wprowadzane do obrotu lub udostępniane na rynku
powinny spełniać wymagania ustawy.
2. Domniemywa się, że materiał wybuchowy przeznaczony do użytku
cywilnego, w tym wyrób pirotechniczny, na którym umieszczono oznakowanie CE
i dla którego sporządzono dokumentację potwierdzającą spełnienie wymagań, jest
zgodny z wymaganiami ustawy.
Art. 2f. 1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, w tym
wyroby pirotechniczne, poddaje się ocenie zgodności.
2. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego, z wyłączeniem
wyrobów pirotechnicznych, poddaje się, w zależności od potrzeb, jednej
z następujących procedur oceny zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa,
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 1:
1) badanie typu UE (moduł B) oraz, w zależności od wyboru producenta, jeden
z następujących modułów:
a) zgodność z typem w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz
nadzorowaną kontrolę wyrobów w losowych odstępach czasu (moduł
C2),
b) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji
(moduł D),
c) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości wyrobu (moduł E),
d) zgodność z typem w oparciu o weryfikację wyrobu (moduł F);
2) zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową (moduł G).
3. Wyroby pirotechniczne poddaje się, w zależności od potrzeb, jednej
z następujących procedur oceny zgodności z wymaganiami bezpieczeństwa,
określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 2g ust. 2:
1) badanie typu UE (moduł B) oraz, w zależności od wyboru producenta, jeden
z następujących modułów:
a) zgodność z typem w oparciu o wewnętrzną kontrolę produkcji oraz
nadzorowaną kontrolę wyrobów w losowych odstępach czasu (moduł
C2),
b) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości procesu produkcji
(moduł D),
c) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości wyrobu (moduł E);
2) zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową (moduł G);
3) zgodność oparta na pełnym zapewnieniu jakości (moduł H) w zakresie
dotyczącym wyrobów pirotechnicznych widowiskowych klasy F4.

Art. 2g. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze
rozporządzenia, w odniesieniu do materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego:
1) wymagania bezpieczeństwa dotyczące projektowania i wytwarzania tych
materiałów,
2) procedury oceny zgodności tych materiałów z zastosowaniem modułów
w tych procedurach,
3) zakres dokumentacji technicznej tych materiałów,
4) elementy deklaracji zgodności dla tych materiałów
– uwzględniając w szczególności rodzaj i stopień zagrożeń stwarzanych przez te
materiały, potrzebę zapewnienia identyfikacji i identyfikowalności tych materiałów
oraz potrzebę zapewnienia użytkownikom tych materiałów informacji niezbędnych
dla ich bezpiecznego użytkowania.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,
w odniesieniu do wyrobów pirotechnicznych:
1) wymagania bezpieczeństwa dotyczące projektowania i wytwarzania tych
wyrobów,
2) procedury oceny zgodności tych wyrobów z zastosowaniem modułów w tych
procedurach,
3) zakres dokumentacji technicznej tych wyrobów,
4) wymagania dla etykiet umieszczanych na tych wyrobach,
5) elementy deklaracji zgodności dla tych wyrobów
– uwzględniając w szczególności rodzaj i stopień zagrożeń stwarzanych przez te
wyroby, potrzebę zapewnienia identyfikowalności tych wyrobów oraz potrzebę
zapewnienia użytkownikom tych wyrobów informacji niezbędnych dla ich
bezpiecznego użytkowania.

Ustawa o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego art. 2

DODAJ