Art. 2. Ilekroć w niniejszej ustawie jest mowa o:
1) normie europejskiej – należy przez to rozumieć normę lub normy europejskie
dotyczące fakturowania elektronicznego oraz syntaktyki, do których
odniesienia zostały opublikowane w decyzji wykonawczej Komisji (UE)
2017/1870 z dnia 16 października 2017 r. w sprawie publikacji odniesienia do
normy europejskiej dotyczącej fakturowania elektronicznego i wykazu
syntaktyk zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady
2014/55/UE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz. Urz. UE L 266
z 17.10.2017, str. 19);
2) OpenPEPPOL – należy przez to rozumieć stowarzyszenie międzynarodowe
z siedzibą w Brukseli, którego podstawowym celem jest zapewnienie
europejskim przedsiębiorcom komunikacji elektronicznej z europejskimi
podmiotami sektora publicznego w procesach związanych z udzielaniem
i realizacją zamówień publicznych, koncesji na roboty budowlane lub usługi
oraz partnerstwa publiczno-prywatnego;
3) innym ustrukturyzowanym dokumencie elektronicznym – należy przez to
rozumieć dokument elektroniczny inny niż ustrukturyzowana faktura
elektroniczna, o którym mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.
o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne
(Dz. U. z 2020 r. poz. 346, 568, 695 i 1517), spełniający wymagania
umożliwiające przesyłanie za pośrednictwem platformy, związany
z realizacją zamówień publicznych, koncesji na roboty budowlane lub usługi
oraz partnerstwa publiczno-prywatnego;
4) ustrukturyzowanej fakturze elektronicznej – należy przez to rozumieć
spełniającą wymagania umożliwiające przesyłanie za pośrednictwem
platformy fakturę elektroniczną, o której mowa w art. 2 pkt 32 ustawy z dnia
11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106,
568, 1065 i 1106);
5) wykonawcy – należy przez to rozumieć:
a) wykonawcę w rozumieniu art. 7 pkt 30 ustawy z dnia 11 września
2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. poz. 2019 oraz z 2020
r. poz. 288, 1492 i 1517), zwanej dalej „ustawą – Prawo zamówień
publicznych”,
b) wykonawcę w rozumieniu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 21 października
2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi (Dz. U. z
2019 r. poz. 1528, 1655 i 2020), zwanej dalej „ustawą o umowie
koncesji”,
c) partnera prywatnego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 grudnia
2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 711),
zwanej dalej „ustawą o partnerstwie publiczno-prywatnym”,
d) podwykonawcę w rozumieniu ustawy – Prawo zamówień publicznych,
jeżeli zgodnie z ustawą, decyzją właściwego organu, orzeczeniem sądu
lub umową jest uprawniony do domagania się zapłaty od zamawiającego;
6) zamawiającym – należy przez to rozumieć:
a) zamawiającego w rozumieniu art. 7 pkt 31 ustawy – Prawo
zamówień publicznych,
b) zamawiającego w rozumieniu art. 2 pkt 11 ustawy o umowie koncesji,
c) podmiot publiczny w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o partnerstwie
publiczno-prywatnym;
7) zamówieniach publicznych – należy przez to rozumieć:
a) zamówienia publiczne w rozumieniu art. 7 pkt 32 ustawy – Prawo
zamówień publicznych,
b) umowę koncesji w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o umowie koncesji,
c) umowę o partnerstwie publiczno-prywatnym w rozumieniu art. 7 ust. 1
ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym.

Ustawa o elektronicznym fakturowaniu w zamówieniach publicznych, koncesjach na roboty budowlane lub usługi oraz partnerstwie publiczno-prywatnym art. 2

DODAJ