Art. 24. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru
zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego
wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem.
2. Rejestr zabytków prowadzi się w formie odrębnych ksiąg dla poszczególnych
rodzajów zabytków.
3. W rozporządzeniu należy określić wzory krajowych, wojewódzkich
i gminnych kart ewidencyjnych oraz dane jakie powinny być ujęte w poszczególnych
księgach rejestru, karcie ewidencyjnej i adresowej zabytku oraz w karcie
informacyjnej, a także sposób gromadzenia dokumentów dotyczących zabytku.
4. Rozporządzenie powinno wskazywać przesłanki, od których spełnienia jest
uzależnione włączenie kart ewidencyjnych i adresowych do ewidencji, a także ich
wyłączenie z tych ewidencji.

Art. 24a. 1. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego prowadzi krajowy rejestr utraconych dóbr kultury.
2. Do krajowego rejestru utraconych dóbr kultury wpisuje się rzeczy ruchome
będące:
1) zabytkami wpisanymi do rejestru,
1a) zabytkami wpisanymi na Listę Skarbów Dziedzictwa,
2) muzealiami, o których mowa w art. 21 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 listopada
1996 r. o muzeach (Dz. U. z 2019 r. poz. 917 i 1726),
3) materiałami bibliotecznymi, o których mowa w art. 5 ustawy z dnia 27 czerwca
1997 r. o bibliotekach, należącymi do narodowego zasobu bibliotecznego,
4) materiałami archiwalnymi, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 14 lipca
1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach
– utraconymi przez właściciela w wyniku popełnienia czynu zabronionego,
określonego w art. 278 § 1 i 3, art. 279 § 1, art. 280–283 albo art. 284 § 1–3 ustawy
z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950 i 2128).
3. Wpisu do krajowego rejestru utraconych dóbr kultury dokonuje się na wniosek
Policji, prokuratora, wojewódzkiego konserwatora zabytków, Naczelnego Dyrektora
Archiwów Państwowych, właściciela rzeczy, o której mowa w ust. 2, lub osoby
kierującej jednostką organizacyjną, w zbiorach albo zasobach której rzecz się
znajdowała.
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się na urzędowym formularzu.
5. Stroną postępowania o wpis do krajowego rejestru utraconych dóbr kultury
jest właściciel rzeczy lub jednostka organizacyjna, w zbiorach albo zasobie której
rzecz się znajdowała.
6. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, załącza się:
1) kopię zawiadomienia o przestępstwie wraz z dowodem złożenia go organowi
ścigania albo odpis protokołu z przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie lub postanowienie o wszczęciu śledztwa albo dochodzenia, w przypadku gdy wniosek składa właściciel utraconej rzeczy lub osoba kierująca jednostką
organizacyjną, w zbiorach albo zasobie której rzecz się znajdowała;
2) zdjęcie utraconej rzeczy, w przypadku gdy jest ona zabytkiem lub muzealium,
o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, w formie pliku cyfrowego.

Art. 24b. 1. Wpisu utraconej rzeczy do krajowego rejestru utraconych dóbr
kultury dokonuje się na podstawie decyzji o wpisie do rejestru utraconych dóbr kultury
wydanej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu.
2. Wpis do krajowego rejestru utraconych dóbr kultury polega na wprowadzeniu
do niego danych umożliwiających identyfikację utraconej rzeczy zawartych w decyzji,
o której mowa w ust. 1, niezwłocznie po jej wydaniu.
3. Dokonanie wpisu do krajowego rejestru utraconych dóbr kultury nie jest
uzależnione od ustalenia popełnienia czynu zabronionego, o którym mowa w art. 24a
ust. 2, prawomocnym wyrokiem skazującym.
4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,
w drodze decyzji, odmawia wpisu do krajowego rejestru utraconych dóbr kultury,
w przypadku gdy dane dotyczące utraconej rzeczy zawarte we wniosku, o którym
mowa w art. 24a ust. 3, nie pozwalają na jej identyfikację.

Art. 24c. 1. Krajowy rejestr utraconych dóbr kultury, prowadzony w systemie
teleinformatycznym, jest jawny.
2. Odpisy z krajowego rejestru utraconych dóbr kultury wydawane są na wniosek
każdego, kto tego zażąda.
3. Dane będące podstawą wpisu do krajowego rejestru utraconych dóbr kultury
udostępnia się wyłącznie organom władzy publicznej oraz właścicielowi utraconej
rzeczy lub jednostce organizacyjnej, w zbiorach albo zasobie której rzecz się
znajdowała, a innym osobom tylko za zgodą właściciela utraconej rzeczy lub jednostki
organizacyjnej, w zbiorach albo zasobie której rzecz się znajdowała.

Art. 24d. Od dnia dokonania wpisu w krajowym rejestrze utraconych dóbr
kultury nikt nie może zasłaniać się nieznajomością danych ujawnionych w tym
rejestrze.

Art. 24e. 1. Wykreślenie wpisu z krajowego rejestru utraconych dóbr kultury
następuje na podstawie decyzji ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego.
2. Wykreślenie wpisu z krajowego rejestru utraconych dóbr kultury następuje na
wniosek podmiotów wskazanych w art. 24a ust. 3 albo z urzędu, w przypadku gdy:
1) właściciel odzyskał posiadanie utraconej rzeczy;
2) dane będące podstawą wpisu okazały się nieprawdziwe.
3. W przypadku określonym w ust. 2 pkt 2, skutki prawne dokonania wpisu
w krajowym rejestrze utraconych dóbr kultury zostają zniesione z mocą wsteczną.

Art. 24f. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia krajowego
rejestru utraconych dóbr kultury, w tym zakres danych objętych wpisem, zasady
wydawania odpisów oraz wzór formularza wniosku o wpis, uwzględniając
prowadzenie krajowego rejestru utraconych dóbr kultury w systemie
teleinformatycznym, konieczność zapewnienia przejrzystości i kompletności zapisu
informacji znajdujących się w krajowym rejestrze utraconych dóbr kultury, zmian
i wykreśleń wpisów oraz sprawność postępowania rejestracyjnego.

Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami art. 24

DODAJ