Art. 22. 1. Tworzy się Krajowy system zielonych inwestycji, w ramach którego
środki pochodzące ze sprzedaży jednostek przyznanej emisji oraz środki uzyskane
w wyniku przeprowadzenia aukcji, o których mowa w art. 27 ust. 3 zdanie drugie
ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów
cieplarnianych, gromadzone na rachunku, o którym mowa w art. 23 ust. 1 oraz 1a, są
przeznaczane na:
1) dofinansowanie realizacji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:
a) programów lub projektów związanych z ochroną środowiska,
w szczególności z ograniczeniem lub unikaniem krajowej emisji gazów
cieplarnianych, pochłanianiem lub sekwestracją dwutlenku węgla (CO2),
b) działań adaptacyjnych do zmian klimatu,
c) innych działań związanych z ochroną powietrza,
d) inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego,
e) inwestycji w instalacje odnawialnych źródeł energii,
f) inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną
i ciepło użytkowe w wysokosprawnej kogeneracji,
g) inwestycji mających na celu dostosowanie do przepisów prawa Unii
Europejskiej mających na celu ochronę środowiska, w szczególności
poziomów emisji ustalonych w decyzji wykonawczej Komisji (UE)
2017/1442 z dnia 31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące
najlepszych dostępnych technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów
energetycznego spalania zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego
i Rady 2010/75/UE (Dz. Urz. UE L 212 z 17.08.2017, str. 1),
h) inwestycji w magazyny energii elektrycznej;
2) refinansowanie:
a) Narodowemu Funduszowi kosztów związanych z przeznaczaniem środków
tego funduszu niebędących wpływami pochodzącymi ze sprzedaży
jednostek Kioto,
b) wojewódzkiemu funduszowi ochrony środowiska i gospodarki wodnej,
zwanemu dalej „wojewódzkim funduszem”, kosztów związanych
z przeznaczaniem środków tego funduszu
– na dofinansowanie programów lub projektów z zakresu ochrony środowiska,
w tym kosztów związanych z przekazaniem środków na dochody budżetu
państwa w celu dofinansowania zadań realizowanych przez państwowe jednostki
budżetowe, obejmujących realizację tych programów lub projektów.
2. Programy lub projekty, o których mowa w ust. 1, są realizowane w obszarach:
1) poprawy efektywności energetycznej w różnych sektorach gospodarki;
2) poprawy efektywności wykorzystania węgla, w tym związanej z czystymi
technologiami węglowymi;
3) zamiany stosowanego paliwa na paliwo niskoemisyjne;
4) unikania lub redukcji emisji gazów cieplarnianych w sektorze transportu;
5) wykorzystania odnawialnych źródeł energii;
5a) inwestycji w jednostki kogeneracji wytwarzające energię elektryczną i ciepło
użytkowe w wysokosprawnej kogeneracji;
6) unikania lub redukcji emisji metanu przez jego odzyskiwanie i wykorzystywanie
w przemyśle wydobywczym, gospodarce odpadami i ściekami oraz
w gospodarce rolnej, a także przez wykorzystywanie go do produkcji energii;
7) działań związanych z sekwestracją gazów cieplarnianych;
8) innych działań zmierzających do ograniczania lub unikania krajowej emisji
gazów cieplarnianych lub pochłaniania dwutlenku węgla (CO2) oraz adaptacji do
zmian klimatu;
8a) inwestycji realizowanych przez operatora systemu dystrybucyjnego;
8b) dostosowania jednostek wytwórczych do poziomów emisji ustalonych
w przepisach prawa Unii Europejskiej mających na celu ochronę środowiska,
w szczególności w decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/1442 z dnia
31 lipca 2017 r. ustanawiającej konkluzje dotyczące najlepszych dostępnych
technik (BAT) w odniesieniu do dużych obiektów energetycznego spalania
zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE;
8c) inwestycji w magazyny energii elektrycznej;
9) prowadzenia prac badawczo-rozwojowych w zakresie wykorzystania
odnawialnych źródeł energii oraz zaawansowanych i innowacyjnych technologii
przyjaznych środowisku;
10) działalności edukacyjnej, w tym prowadzenia szkoleń wspomagających
wypełnianie krajowych zobowiązań wynikających z Protokołu z Kioto.
3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje programów
i projektów przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa
w ust. 2 pkt 1–4, 6–8, 9 i 10, kierując się koniecznością wypełniania zobowiązań
wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej i umów międzynarodowych
z zakresu ochrony środowiska oraz potrzebą zapewnienia przejrzystości procedur
wyboru programów i projektów, a także mając na uwadze wyznaczone obszary oraz
wielkość osiąganych efektów ekologicznych.
4. Minister właściwy do spraw klimatu, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw energii, określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje programów i projektów
przeznaczonych do realizacji w obszarach, o których mowa w ust. 2 pkt 5, 5a i 8a–8c,
kierując się koniecznością wypełniania zobowiązań wynikających z przepisów prawa
Unii Europejskiej i umów międzynarodowych z zakresu ochrony środowiska oraz
potrzebą zapewnienia przejrzystości procedur wyboru programów i projektów, a także
mając na uwadze wyznaczone obszary oraz wielkość osiąganych efektów
środowiskowych.

Ustawa o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji art. 22

DODAJ