Art. 22. 1. Osoba, która pobrała nienależnie świadczenie w formie bonu lub
dodatkowe świadczenie w formie bonu, jest obowiązania do jego zwrotu.
2. Za nienależnie pobrane świadczenie w formie bonu lub dodatkowe
świadczenie w formie bonu uważa się świadczenie pobrane:
1) mimo braku prawa do tego świadczenia;
2) na podstawie fałszywego oświadczenia, fałszywego dokumentu albo w innych
przypadkach wprowadzenia w błąd przez osobę, która pobrała te świadczenia;
3) w przypadkach, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 i 4, w sytuacji gdy
wojewoda pozostawił wniosek bez rozpatrzenia albo wydał decyzję odmawiającą
osobie uprawnionej prawa do świadczenia wychowawczego z powodów innych
niż wymienione w art. 4 ust. 3 i 4, w szczególności z powodu ukończenia przez
dziecko, którego dotyczy wniosek, 18 roku życia przed dniem wejścia w życie ustawy.
3. Do postępowania w sprawie nienależnie pobranego świadczenia stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
4. Nienależnie pobrane świadczenie w formie bonu oraz dodatkowe świadczenie
w formie bonu podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
5. Należności z tytułu nienależnie pobranego świadczenia w formie bonu lub
dodatkowego świadczenia w formie bonu ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat,
licząc od dnia, w którym decyzja o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranego
świadczenia w formie bonu lub dodatkowego świadczenia w formie bonu stała się ostateczna.
6. Decyzja o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranego świadczenia w formie
bonu lub dodatkowego świadczenia w formie bonu nie jest wydawana, jeżeli od
terminu jego pobrania upłynęło więcej niż 10 lat.

Ustawa o Polskim Bonie Turystycznym art. 22

DODAJ