Art. 206. 1. Osobom wykonującym świadczenia osobiste, które zachorowały
lub doznały uszczerbku na zdrowiu podczas lub w związku z udzielaniem tych
świadczeń albo w bezpośredniej drodze do miejsca ich wykonywania lub w drodze
powrotnej, przysługuje prawo do bezpłatnego korzystania ze świadczeń podmiotów
leczniczych niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej.
2. (uchylony)
3. Osobom, które doznały uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku
powstałego podczas lub w związku z wykonywaniem świadczeń osobistych albo
w bezpośredniej drodze do miejsca wykonywania tych świadczeń lub w drodze
powrotnej, oraz członkom rodzin osób zmarłych wskutek takiego wypadku
przysługują świadczenia na zasadach i w trybie przewidzianym dla pracowników
w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób
zawodowych, z tym że prawo do świadczeń ustala i świadczenia wypłaca Zakład
Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 206a. 1. Obowiązkowi świadczeń osobistych nie podlegają,
z zastrzeżeniem ust. 2:
1) osoby wybrane do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej lub organów
samorządu terytorialnego na czas pełnienia mandatu;
2) żołnierze pełniący czynną służbę wojskową oraz osoby, którym doręczono
kartę powołania do tej służby, jeżeli termin stawienia się do służby koliduje
z terminem wykonania świadczenia;
3) osoby odbywające zasadniczą służbę w obronie cywilnej lub służbę zastępczą;
4) osoby, wobec których orzeczono stałą lub długotrwałą niezdolność do pracy
w gospodarstwie rolnym na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, osoby uznane za całkowicie niezdolne do pracy oraz samodzielnej egzystencji albo całkowicie niezdolne do pracy na
podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jak również osoby zaliczone do osób
o znacznym stopniu niepełnosprawności albo umiarkowanym stopniu
niepełnosprawności w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r.
o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób
niepełnosprawnych;
5) sędziowie, asesorzy sądowi, prokuratorzy, funkcjonariusze Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Służby Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Służby
Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Ochrony Kolei oraz
pracownicy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych
w jednostkach organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub
nadzorowanych przez ministrów, kierowników urzędów centralnych,
wojewodów, Prezesa Narodowego Banku Polskiego oraz Krajową Radę
Radiofonii i Telewizji;
6) kobiety w ciąży i w okresie sześciu miesięcy po odbyciu porodu oraz osoby
sprawujące opiekę nad dziećmi do lat ośmiu;
7) osoby sprawujące opiekę nad wspólnie z nimi zamieszkałymi dziećmi od lat
ośmiu do szesnastu, osobami, wobec których orzeczono stałą niezdolność do
pracy w gospodarstwie rolnym lub uznanymi za całkowicie niezdolne do
pracy oraz samodzielnej egzystencji albo zaliczonymi do osób o znacznym
stopniu niepełnosprawności na podstawie ustaw, o których mowa w pkt 4,
a także osobami obłożnie chorymi, jeżeli opieki tej nie można powierzyć
innym osobom;
8) osoby zatrudnione na stanowiskach kierowników podmiotów leczniczych
niebędących przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów o działalności
leczniczej oraz na stanowiskach w opiece społecznej i placówkach
opiekuńczo-wychowawczych.
2. Zwolnienie osób, o których mowa w ust. 1, od obowiązku świadczeń
osobistych następuje na podstawie dokumentów potwierdzających przyczynę zwolnienia i przedstawionych wójtowi lub burmistrzowi (prezydentowi miasta) przez zainteresowane osoby.

Ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej art. 206

DODAJ