Art. 18. 1. Wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych
specjalnych wymaga zezwolenia:
1) w krajowym transporcie drogowym – wydanego, w zależności od zasięgu tych
przewozów odpowiednio przez:
a) wójta – na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na
obszarze gminy,
b) burmistrza albo prezydenta miasta – na wykonywanie przewozów na liniach
komunikacyjnych w komunikacji miejskiej,
c) burmistrza albo prezydenta miasta, któremu powierzono to zadanie na mocy
porozumienia, o którym mowa w art. 4 pkt 7a – na wykonywanie przewozów
na liniach komunikacyjnych w komunikacji miejskiej w granicach
określonych w art. 4 pkt 7a lit. a albo lit. b,
d) burmistrza albo prezydenta miasta, będącego siedzibą związku
międzygminnego, o którym mowa w art. 4 pkt 7a – na wykonywanie
przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze gmin, które utworzyły
związek międzygminny,
d¹) prezydenta miasta na prawach powiatu, w uzgodnieniu z właściwym
starostą ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej – na
wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych przebiegających na
obszarze miasta i sąsiedniego powiatu,
e) starostę, w uzgodnieniu z wójtami, burmistrzami lub prezydentami miast
właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej – na
wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze powiatu,
z wyłączeniem linii komunikacyjnych określonych w lit. a–d¹,
f) marszałka województwa, w uzgodnieniu ze starostami właściwymi ze
względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej – na wykonywanie
przewozów na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar
co najmniej jednego powiatu, jednakże niewykraczających poza obszar województwa,
g) marszałka województwa właściwego dla siedziby albo miejsca
zamieszkania przedsiębiorcy, w uzgodnieniu z marszałkami województw
właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej – na
wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych wykraczających poza
obszar co najmniej jednego województwa;
2) w międzynarodowym transporcie drogowym:
a) wydanego przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego – dla linii
komunikacyjnych wykraczających poza obszar państw członkowskich Unii
Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państw członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy
o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
b) wydanego przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego lub organ
innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji
Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym – dla linii komunikacyjnych niewykraczających poza obszar
tych państw.
1a. Nie wymaga uzyskania zezwolenia tymczasowe wykonywanie przewozów
osób w przypadku klęsk żywiołowych lub wystąpienia zakłóceń w przewozach
wykonywanych przez podmioty innych gałęzi niż transport drogowy.
1b. W przypadku zakłóceń, o których mowa w ust. 1a, przewoźnik drogowy
i podmiot, w zastępstwie którego przewozy są wykonywane, obowiązani są zawrzeć
pisemne porozumienie określające warunki i termin wykonywania tych przewozów
oraz zgłosić ten fakt właściwemu organowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
2. Wykonywanie przewozów wahadłowych i okazjonalnych
w międzynarodowym transporcie drogowym wykraczających poza obszar państw
członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państw
członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wymaga zezwolenia wydanego przez
Głównego Inspektora Transportu Drogowego, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. Nie wymaga zezwolenia wykonywanie przewozu okazjonalnego, jeżeli:
1) tym samym pojazdem samochodowym na całej trasie przejazdu przewozi się tę
samą grupę osób i dowozi się ją do miejsca początkowego albo
2) polega on na przewozie osób do miejsca docelowego, natomiast jazda powrotna
jest jazdą bez osób (podróżnych), albo
3) polega on na jeździe bez osób do miejsca docelowego i odebraniu oraz
przewiezieniu do miejsca początkowego grupy osób, która przez tego samego
przewoźnika drogowego została przewieziona na zasadzie określonej w pkt 2.
4. Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i Główny Inspektor Transportu
Drogowego wydają przedsiębiorcy wypis albo wypisy z zezwoleń w liczbie
określonej we wniosku przedsiębiorcy.
4a. Przewóz okazjonalny wykonuje się pojazdem samochodowym
przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 osób łącznie z kierowcą.
4b. Dopuszcza się przewóz okazjonalny:
1) pojazdami zabytkowymi,
2) samochodami osobowymi:
a) prowadzonymi przez przedsiębiorcę świadczącego usługi przewozowe albo
zatrudnionego przez niego kierowcę,
b) na podstawie umowy zawartej bezpośrednio z klientem, każdorazowo
przed rozpoczęciem usługi danego przewozu w formie pisemnej lub
w formie elektronicznej, o której mowa w art. 781 ustawy z dnia 23 kwietnia
1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495), w lokalu
przedsiębiorstwa będącym nieruchomością albo częścią nieruchomości,
c) po ustaleniu opłaty ryczałtowej za przewóz przed rozpoczęciem tego
przewozu; zapłata za przewóz regulowana jest na rzecz przedsiębiorcy
w formie bezgotówkowej; dopuszcza się wniesienie opłat gotówką w lokalu
przedsiębiorstwa
– niespełniającymi kryterium konstrukcyjnego określonego w ust. 4a i będącymi
wyłączną własnością przedsiębiorcy lub stanowiącymi przedmiot leasingu tego
przedsiębiorcy.
5. Przy wykonywaniu przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie
drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż
9 osób łącznie z kierowcą zabrania się:
1) umieszczania i używania w pojeździe taksometru;
2) umieszczania w sposób widoczny i czytelny z zewnątrz pojazdu oznaczeń
z nazwą, adresem, telefonem, adresem strony internetowej przedsiębiorcy lub
innych oznaczeń mających na celu identyfikację przedsiębiorcy, a także reklam
usług taksówkowych i przedsiębiorców świadczących takie usługi;
3) umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych.

Art. 18a. Przewoźnik wykonujący regularne przewozy osób, poza
uprawnieniami pasażerów do ulgowych przejazdów określonymi w odrębnych
przepisach, uwzględnia także uprawnienia pasażerów do innych ulgowych
przejazdów, jeżeli podmiot, który ustanawia te ulgi, ustali z przewoźnikiem, w drodze
umowy, warunki zwrotu kosztów stosowania tych ulg.

Art. 18b. 1. Przewozy regularne w krajowym transporcie drogowym
wykonywane są według następujących zasad:
1) do przewozu używane są wyłącznie autobusy odpowiadające wymaganym ze
względu na rodzaj przewozu warunkom technicznym;
2) rozkład jazdy jest podawany do publicznej wiadomości przez ogłoszenia na
wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach lub dworcach;
3) wsiadanie i wysiadanie pasażerów odbywa się tylko na przystankach
określonych w rozkładzie jazdy;
4) należność za przejazd jest pobierana zgodnie z cennikiem opłat, a pasażer
otrzymuje potwierdzenie wniesienia opłaty w postaci biletu wydanego zgodnie
z przepisami o kasach rejestrujących;
5) w kasach dworcowych oraz w autobusie znajduje się dostępny do wglądu
pasażerów opracowany przez przewoźnika lub grupę przewoźników regulamin
określający warunki obsługi podróżnych, odprawy oraz przewozu osób, bagażu
i rzeczy;
6) cennik opłat został podany do publicznej wiadomości przy kasach dworcowych
oraz w każdym autobusie wykonującym regularne przewozy osób, przy czym
cennik opłat musi także zawierać ceny biletów ulgowych:
a) określone na podstawie odrębnych ustaw, a w szczególności ustawy z dnia
20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami
publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 295),
b) wynikających z uprawnień pasażerów do innych ulgowych przejazdów,
jeżeli podmiot, który ustanowił te ulgi, ustalił z przewoźnikiem w drodze
umowy warunki zwrotu kosztów stosowania tych ulg;
7) zgodnie z warunkami przewozu osób określonymi w zezwoleniu, o którym mowa
w art. 18.
2. Podczas wykonywania przewozów regularnych zabrania się:
1) używania do przewozu:
a) innych pojazdów niż autobusy,
b) autobusów nieodpowiadających wymaganym ze względu na rodzaj
przewozu warunkom technicznym;
2) korzystania z przystanków, na których nie została zamieszczona informacja
o realizowanym rozkładzie jazdy zawierająca także nazwę, adres siedziby
przewoźnika i numer telefonu przewoźnika lub niezgodnie z podanymi w tej
informacji dniami i godzinami odjazdów;
3) zabierania i wysadzania pasażerów poza przystankami określonymi w rozkładzie jazdy;
4) pobierania należności za przejazd niezgodnie z cennikiem opłat podanym do
publicznej wiadomości pasażerów;
5) naruszania warunków przewozu osób określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18.

Ustawa o transporcie drogowym art. 18

DODAJ