Art. 18. 1. Organem właściwym do wykonywania postanowień, o których mowa
w art. 17 ust. 1 i 3, jest Komendant Centralnego Biura Śledczego Policji, z wyjątkiem
postanowień o ochronie osobistej osób odbywających karę pozbawienia wolności lub
tymczasowo aresztowanych, przebywających w zakładach karnych lub aresztach śledczych.
2. Komendant Centralnego Biura Śledczego Policji określa formy ochrony lub
pomocy odpowiednio do stopnia zagrożenia osób, o których mowa w art. 17 ust. 1.
3. Komendant Centralnego Biura Śledczego Policji, odpowiednio do
okoliczności, może zmieniać formy ochrony lub pomocy, w tym wysokość pomocy finansowej.
4. Na zarządzenie Komendanta Centralnego Biura Śledczego Policji
w przedmiocie, o którym mowa w ust. 2 i 3, przysługuje zażalenie do prokuratora
prowadzącego albo nadzorującego postępowanie przygotowawcze.
5. Zażalenie w przedmiocie wydania dokumentów, przeprowadzenia zabiegu
chirurgicznego lub operacji plastycznej, o których mowa w art. 14, rozpoznaje
Prokurator Generalny.

Art. 18a. 1. Funkcjonariusze Policji, w ramach wykonywanej ochrony, mogą
wprowadzać, także w drodze czynności operacyjno-rozpoznawczych, współdziałając
z właściwymi organami państwa, dane, o których mowa w art. 14 ust. 1, do systemów
informatycznych oraz kartotek, skorowidzów, ksiąg, wykazów i innych zbiorów
ewidencyjnych organów państwowych oraz jednostek samorządu terytorialnego,
innych państwowych lub komunalnych jednostek organizacyjnych oraz podmiotów
niepaństwowych, realizujących zadania publiczne.
2. Podmioty wymienione w ust. 1 są obowiązane udzielać pomocy
funkcjonariuszom Policji oraz współdziałającym z nimi funkcjonariuszom innych
organów państwa przy wykonywaniu zadań, o których mowa w przywołanym przepisie.
3. Nie popełnia przestępstwa, kto zgodnie z przepisami niniejszej ustawy poleca
sporządzić, kieruje sporządzaniem, udziela pomocy w sporządzeniu, sporządza oraz
zabezpiecza dokumenty lub posługuje się dokumentami, o których mowa w art. 14 ust. 1.

Art. 18b. 1. W wypadku umyślnego naruszenia przez osobę objętą ochroną
zasad lub zaleceń w zakresie ochrony lub uporczywego uchylania się od wykonywania
obowiązków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 2, Komendant Centralnego Biura
Śledczego Policji albo Dyrektor Generalny Służby Więziennej występuje do
prokuratora prowadzącego postępowanie z wnioskiem o cofnięcie ochrony lub pomocy.
2. W przedmiocie wniosku, o którym mowa w ust. 1, prokurator wydaje
postanowienie.
3. Prokurator prowadzący postępowanie może wydać postanowienie o cofnięciu
albo zakończeniu ochrony lub pomocy – z urzędu lub na wniosek osoby, której
udzielono ochrony lub pomocy, po zasięgnięciu opinii Komendanta Centralnego Biura
Śledczego Policji, a w wypadku, o którym mowa w art. 17 ust. 2, Dyrektora
Generalnego Służby Więziennej.
4. Na postanowienie w przedmiocie cofnięcia albo zakończenia ochrony lub
pomocy osobom, których postanowienie dotyczy, przysługuje zażalenie do
prokuratora nadrzędnego.
5. Wydanie postanowienia o cofnięciu albo zakończeniu ochrony lub pomocy nie
jest uzależnione od wydania postanowienia o umorzeniu zawieszonego postępowania
określonego w art. 9 ust. 2.

Ustawa o świadku koronnym art. 18

DODAJ