Art. 17. 1. W przedmiocie zastosowania ochrony lub pomocy, o których mowa
w art. 14, prokurator wydaje postanowienie na wniosek świadka koronnego,
podejrzanego, który spełnił warunki przewidziane w art. 3 ust. 1, lub osoby dla nich
najbliższej w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego.
2. W przedmiocie ochrony osobistej, na wniosek świadka koronnego lub osoby
dla niego najbliższej w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, odbywających karę
pozbawienia wolności lub tymczasowo aresztowanych, przebywających w zakładach
karnych lub aresztach śledczych, prokurator wydaje postanowienie o udzieleniu
ochrony osobistej, które wykonuje Dyrektor Generalny Służby Więziennej.
3. Postanowienie prokuratora o objęciu ochroną lub pomocą osób, o których
mowa w ust. 1 lub 2, może być wydane także z urzędu – za zgodą tych osób.
4. Na postanowienie w przedmiocie zastosowania ochrony lub pomocy,
o którym mowa w ust. 1–3, przysługuje zażalenie.

Ustawa o świadku koronnym art. 17

Poprzedni

Art. 16. 1. Objęcie osoby pełnoletniej ochroną lub pomocą, o których mowa w art. 14, uzależnia się od złożenia Komendantowi Centralnego Biura Śledczego Policji lub Dyrektorowi Generalnemu Służby Wię...

Nastepny

Art. 18. 1. Organem właściwym do wykonywania postanowień, o których mowa w art. 17 ust. 1 i 3, jest Komendant Centralnego Biura Śledczego Policji, z wyjątkiem postanowień o ochronie osobistej osób o...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym
  • Wejscie w życie 1 września 1998
  • Ost. zmiana ustawy 4 marca 2016
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 03 02 2021
Komentarze

Wyszukiwarka