Art. 18. 1. Świadczeniobiorca przebywający w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej, który udziela świadczeń całodobowych, ponosi koszty wyżywienia i zakwaterowania. Miesięczną opłatę ustala się w wysokości odpowiadającej 250% najniższej emerytury,
z tym że opłata nie może być wyższa niż kwota odpowiadająca 70% miesięcznego
dochodu świadczeniobiorcy w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej.
2. Miesięczną opłatę za wyżywienie i zakwaterowanie dziecka do ukończenia 18.
roku życia, a jeżeli kształci się dalej – do ukończenia 26. roku życia, przebywającego
w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie
rehabilitacji leczniczej, który udziela świadczeń całodobowych, ustala się
w wysokości odpowiadającej 200% najniższej emerytury, z tym że opłata nie może
być wyższa niż kwota odpowiadająca 70% miesięcznego dochodu na osobę w rodzinie
w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej. W przypadku dziecka pozbawionego opieki i wychowania rodziców umieszczonego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym,
w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej przez
sąd opłata ta wynosi nie mniej niż 200% najniższej emerytury.
3. Opłatę, o której mowa w ust. 2 zdanie drugie, w przypadku dziecka
pozbawionego opieki i wychowania rodziców umieszczonego w zakładzie
opiekuńczo-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie
rehabilitacji leczniczej przez sąd, ponosi powiat właściwy ze względu na miejsce
urodzenia dziecka. Jeżeli nie można ustalić powiatu właściwego ze względu na
miejsce urodzenia dziecka, właściwy do ponoszenia opłaty jest powiat miejsca
siedziby sądu, który orzekł o umieszczeniu dziecka w zakładzie opiekuńczo-
-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji
leczniczej.
4. Gmina właściwa ze względu na miejsce urodzenia dziecka jest obowiązana do
współfinansowania opłaty, o której mowa w ust. 2 zdanie drugie, w przypadku
dziecka pozbawionego opieki i wychowania rodziców umieszczonego w zakładzie
opiekuńczo-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie
rehabilitacji leczniczej przez sąd, w wysokości:
1) 10% w pierwszym roku pobytu dziecka w zakładzie opiekuńczo-leczniczym,
w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej;
2) 30% w drugim roku pobytu dziecka w zakładzie opiekuńczo-leczniczym,
w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej;
3) 50% w trzecim roku i następnych latach pobytu dziecka w zakładzie opiekuńczo-
-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie
rehabilitacji leczniczej.
5. Jeżeli nie można ustalić gminy właściwej ze względu na miejsce urodzenia
dziecka, właściwa do współfinansowania opłaty, o której mowa w ust. 2 zdanie
drugie, w przypadku dziecka umieszczonego w pieczy zastępczej, jest gmina miejsca
siedziby sądu, który orzekł o umieszczeniu dziecka w zakładzie opiekuńczo-
-leczniczym, w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej.
6. Do okresów pobytu dziecka w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, w zakładzie
pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej, o których mowa w ust. 4, zalicza się okresy pobytu dziecka po dniu 1 stycznia 2012 r. w pieczy zastępczej.
7. W przypadku gdy opłatę, o której mowa w ust. 2 zdanie drugie, poniósł
powiat, rodzice dziecka umieszczonego w zakładzie opiekuńczo-leczniczym,
w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym lub w zakładzie rehabilitacji leczniczej
obowiązani są do zwrotu powiatowi kwoty poniesionej opłaty. Przepisy art. 193 ust. 2
i 6–8, art. 194 i art. 195 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny
i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 821), stosuje się odpowiednio.

Art. 18a. 1. Starosta sprawuje kontrolę nad jakością opieki sprawowanej przez
zakłady opiekuńczo-lecznicze, zakłady pielęgnacyjno-opiekuńcze lub zakłady
rehabilitacji leczniczej nad dziećmi pozbawionymi opieki i wychowania rodziców
umieszczonymi w tych zakładach przez sąd.
2. Starosta w związku z kontrolą, o której mowa w ust. 1, ma prawo,
w szczególności do:
1) żądania informacji, dokumentów i danych, niezbędnych do sprawowania
kontroli;
2) wstępu w ciągu doby do obiektów i pomieszczeń kontrolowanej jednostki;
3) żądania od pracowników kontrolowanej jednostki udzielenia informacji
w formie ustnej i pisemnej;
4) obserwacji dzieci umieszczonych w kontrolowanych zakładach.
3. W przypadku gdy z przeprowadzonej przez starostę kontroli wynika, że zakład
opiekuńczo-leczniczy, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy lub zakład rehabilitacji
leczniczej nie wypełnia swoich funkcji lub wypełnia je niewłaściwie, starosta
zawiadamia właściwy sąd.

Art. 18b. Osoba kierująca zakładem opiekuńczo-leczniczym, zakładem
pielęgnacyjno-opiekuńczym lub zakładem rehabilitacji leczniczej, we współpracy
z wyznaczonym przez starostę pracownikiem powiatowego centrum pomocy rodzinie,
ocenia sytuację dziecka pozbawionego opieki i wychowania rodziców umieszczonego
w tych zakładach przez sąd. Do terminów i zasad przeprowadzania oceny sytuacji
dziecka przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie
pieczy zastępczej dotyczące okresowej oceny sytuacji dziecka umieszczonego
w instytucjonalnej pieczy zastępczej, stosuje się odpowiednio.

Art. 18c. Do osób opuszczających po osiągnięciu pełnoletności zakład
opiekuńczo-leczniczy, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy lub zakład rehabilitacji
leczniczej przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie
pieczy zastępczej dotyczące osób usamodzielnianych opuszczających instytucjonalną
pieczę zastępczą, stosuje się odpowiednio.

Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych art. 18

DODAJ