Art. 184. 1. Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje
emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu
wejścia w życie ustawy osiągnęli:
1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury
w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat – dla mężczyzn oraz
2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.
2. Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem
nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.
3. Przy ustalaniu podstawy obliczenia emerytury ubezpieczonego, który złożył
wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu
emerytalnym na dochody budżetu państwa, składki na ubezpieczenie emerytalne,
zaewidencjonowane na jego koncie w Zakładzie, zwiększa się przez pomnożenie
wskaźnikiem korygującym 19,52/12,22, stanowiącym stosunek pełnej wysokości
składki na ubezpieczenie emerytalne do wysokości zaewidencjonowanej na koncie
ubezpieczonego w Zakładzie.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych art. 184