Art. 17. 1. Strajk polega na zbiorowym powstrzymywaniu się pracowników
od wykonywania pracy w celu rozwiązania sporu dotyczącego interesów
wskazanych w art. 1.
2. Strajk jest środkiem ostatecznym i nie może być ogłoszony bez
uprzedniego wyczerpania możliwości rozwiązania sporu według zasad określonych
w art. 7–14. Strajk może być zorganizowany bez zachowania tych zasad, jeżeli
bezprawne działanie pracodawcy uniemożliwiło przeprowadzenie rokowań lub
mediacji, a także w wypadku, gdy pracodawca rozwiązał stosunek pracy
z prowadzącym spór działaczem związkowym.
3. Przy podejmowaniu decyzji o ogłoszeniu strajku podmiot reprezentujący
interesy pracowników powinien wziąć pod uwagę współmierność żądań do strat
związanych ze strajkiem.

Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych art. 17

Poprzedni

Art. 16. 1. Podmiot prowadzący spór zbiorowy w interesie pracowników może, nie korzystając z prawa przewidzianego w art. 15, podjąć próbę rozwiązania sporu przez poddanie go rozstrzygnięciu kolegium...

Nastepny

Art. 18. Udział w strajku jest dobrowolny.

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych
  • Wejscie w życie 27 lipca 1991
  • Ost. zmiana ustawy 4 maja 2019
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 27 01 2021
Komentarze

Wyszukiwarka