Art. 169. 1. Prawo ochronne na znak towarowy wygasa również na skutek:
1) nieużywania zarejestrowanego znaku towarowego w sposób rzeczywisty dla
towarów objętych prawem ochronnym w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu
lat, po dniu wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, chyba że istnieją
ważne powody jego nieużywania;
2) utraty przez znak znamion odróżniających przez to, że na skutek działań lub
zaniedbań uprawnionego stał się w obrocie zwyczajowym oznaczeniem –
składającym się wyłącznie z elementów, które mogą służyć w obrocie do
oznaczania w szczególności rodzaju towaru, jego jakości, ilości, ceny, przeznaczenia, sposobu, czasu lub miejsca wytworzenia, składu, funkcji lub
przydatności – w stosunku do towarów, dla których był zarejestrowany;
3) działań uprawnionego lub, za jego zgodą, osób trzecich, gdy znak towarowy
może wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru,
właściwości lub pochodzenia geograficznego towaru;
4) wykreślenia z właściwego rejestru podmiotu mającego osobowość prawną,
któremu przysługiwało prawo ochronne na znak towarowy;
5) niepodjęcia przez uprawnionego działań w celu uniemożliwienia używania
wspólnego znaku towarowego lub znaku towarowego gwarancyjnego
w sposób niezgodny z zasadami używania określonymi w regulaminie
używania znaku;
6) używania wspólnego znaku towarowego lub znaku towarowego
gwarancyjnego przez uprawnionego w sposób powodujący ryzyko
wprowadzenia odbiorców w błąd, o którym mowa w art. 136¹ ust. 1 pkt 2 lub
art. 136³ ust. 1 pkt 2;
7) zmiany regulaminu używania wspólnego znaku towarowego lub regulaminu
używania znaku towarowego gwarancyjnego, w wyniku której regulamin ten
nie spełnia wymagań określonych w art. 138 ust. 4 lub 7 albo ma do niego
zastosowanie jedna z podstaw odmowy udzielenia prawa ochronnego,
o których mowa w art. 136¹ ust. 1 lub art. 136³ ust. 1, chyba że uprawniony
przed wydaniem decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa ochronnego
dokona w regulaminie używania wspólnego znaku towarowego lub
regulaminie używania znaku towarowego gwarancyjnego niezbędnych zmian
pozwalających na usunięcie niezgodności z tymi przepisami.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Urząd Patentowy na wniosek
każdej osoby wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego na znak
towarowy.
2¹. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3, Urząd Patentowy wydaje
decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy także na
wniosek:
1) krajowych lub regionalnych organizacji, których celem statutowym jest
ochrona interesów:
a) konsumentów,
b) przedsiębiorców;
2) Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów;
3) powiatowego (miejskiego) rzecznika konsumentów.
3. Prokurator Generalny Rzeczypospolitej Polskiej lub Prezes Urzędu
Patentowego może, w interesie publicznym, wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie
wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy lub przystąpić do toczącego się
postępowania.
4. Przez używanie znaku, w rozumieniu ust. 1, rozumie się również używanie
znaku:
1) różniącego się od znaku, na który udzielono prawa ochronnego,
w elementach, które nie zmieniają jego odróżniającego charakteru;
2) przez umieszczanie znaku na towarach lub ich opakowaniach wyłącznie dla
celów eksportu;
3) przez osobę trzecią za zgodą uprawnionego;
4) przez osobę upoważnioną do używania wspólnego znaku towarowego lub
znaku towarowego gwarancyjnego.
5. (uchylony)
6. W przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o wygaśnięcie prawa
ochronnego, obowiązek wykazania używania znaku towarowego lub istnienia
ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku spoczywa na
uprawnionym z tytułu prawa ochronnego.
7. Na zasadach, o których mowa w ust. 1–6, a także w razie nieprzestrzegania
regulaminu znaku, może być wydana decyzja stwierdzająca wygaśnięcie prawa
w stosunku do współuprawnionego. Przepis ten stosuje się odpowiednio do prawa
ochronnego na wspólny znak towarowy i znak towarowy gwarancyjny.

Prawo własności przemysłowej art. 169