Art. 14. 1. Nadzór nad wykonywaniem działalności w zakresie usług
płatniczych, przenoszenia rachunków płatniczych oraz wydawania i wykupu pieniądza
elektronicznego zgodnie z ustawą oraz rozporządzeniem (UE) 2015/751, a w zakresie
usług płatniczych w euro – również zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu
Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie
płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylającym rozporządzenie (WE)
nr 2560/2001 (Dz. Urz. UE L 266 z 09.10.2009, str. 11, z późn. zm.) oraz
rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca
2012 r. ustanawiającym wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń
przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniającym rozporządzenie (WE) nr
924/2009 (Dz. Urz. UE L 94 z 30.03.2012, str. 22, z późn. zm.):
1) przez podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–3, 5 i 9 – sprawują organy
właściwe do sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami;
2) przez podmioty, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 4, 6 i 10–12, oraz przez
oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego – sprawuje KNF,
z tym że w przypadku unijnych instytucji płatniczych i unijnych instytucji
pieniądza elektronicznego – wyłącznie w zakresie określonym ustawą.
2. Nadzór nad funkcjonowaniem schematów płatniczych sprawuje Prezes NBP.
3. Czynności podejmowane przez KNF w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem
przepisów rozporządzenia (UE) 2015/751 przez dostawców, o których mowa w art. 4
ust. 2 pkt 1–4, 6 i 9, polegają w szczególności na:
1) monitorowaniu przestrzegania przepisów rozporządzenia (UE) 2015/751;
2) przeciwdziałaniu próbom naruszenia zakazu określonego w art. 5 rozporządzenia (UE) 2015/751.
4. W przypadku gdy dostawcy, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–4, 6 i 9, nie
wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki lub nie przestrzegają zakazów albo
ograniczeń, o których mowa w art. 3–5 i art. 8–10 rozporządzenia (UE) 2015/751,
KNF może, w drodze decyzji, nałożyć na tych dostawców karę pieniężną do
wysokości 100 000 zł, nie więcej jednak niż do wysokości 1% przychodu z tytułu
świadczenia usług płatniczych wykazanego w jego ostatnim zbadanym sprawozdaniu
finansowym, a w przypadku braku obowiązku badania sprawozdania finansowego –
nie wyższą niż 10% przychodu wykazanego w ostatnim zatwierdzonym sprawozdaniu finansowym.
5. W przypadku gdy dostawcy, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–4, 6 i 9, nie
wykonują lub nienależycie wykonują obowiązki i nie przestrzegają zakazów, o
których mowa w art. 11 i art. 12 rozporządzenia (UE) 2015/751, KNF może, w drodze
decyzji, nałożyć na tych dostawców karę pieniężną do wysokości 500 000 zł.
6. Przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa w ust. 4 i 5, KNF
uwzględnia w szczególności rodzaj i wagę naruszenia przepisów rozporządzenia (UE)
2015/751, wpływ tego naruszenia na prawidłowe funkcjonowanie rynku usług
płatniczych, rozmiar prowadzonej działalności oraz sytuację finansową dostawcy,
który dokonał naruszenia.
7. Wydanie decyzji, o której mowa w ust. 4 lub 5, następuje po przeprowadzeniu rozprawy.
8. (uchylony)
9. (uchylony)
10. W przypadku stwierdzenia okoliczności wskazujących na możliwość
wystąpienia zagrożenia niewykonania lub nienależytego wykonania przez dostawców,
o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1–4, 6 i 9, obowiązków określonych w rozporządzeniu (UE) 2015/751, KNF może w szczególności:
1) skierować do dostawcy zalecenia;
2) wystąpić do dostawcy o udzielenie informacji lub wyjaśnień.
11. W przypadku stwierdzenia naruszenia, o którym mowa odpowiednio w art.
3–5 i art. 8–12 rozporządzenia (UE) 2015/751, dokonanego przez unijną instytucję
płatniczą, art. 107 ust. 1 i 3–8 stosuje się odpowiednio.

Art. 14a. 1. Agent rozliczeniowy jest obowiązany przekazywać NBP kwartalne
informacje obejmujące:
1) liczbę akceptantów, na rzecz których świadczy usługę płatniczą, o której mowa
w art. 3 ust. 1 pkt 5, i liczbę stosowanych przez nich urządzeń akceptujących
instrumenty płatnicze;
2) liczbę i wartość wykonanych transakcji płatniczych, których dotyczyła usługa
płatnicza, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5;
3) liczbę i wartość wykonanych transakcji płatniczych naruszających przepisy
prawa lub reguły uczciwego obrotu oraz wysokość spowodowanych nimi strat
agenta rozliczeniowego i akceptantów.
2. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przekazywane według stanu na
koniec ostatniego dnia miesiąca kończącego kwartał lub za okres kwartału, w terminie
do końca miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczą.
3. NBP przekazuje KNF dane, o których mowa w ust. 1 pkt 3, niezwłocznie po
ich otrzymaniu.

Art. 14b. 1. Wydawca instrumentu płatniczego jest obowiązany przekazywać
NBP kwartalne informacje obejmujące:
1) rodzaj i liczbę wydanych instrumentów płatniczych;
2) liczbę i wartość transakcji płatniczych wykonanych przy użyciu wydanych
instrumentów płatniczych;
3) liczbę udostępnionych bankomatów oraz liczbę i wartość transakcji płatniczych
wykonanych przy ich użyciu;
4) liczbę i wartość wykonanych przy użyciu wydanych instrumentów płatniczych
transakcji płatniczych naruszających przepisy prawa lub reguły uczciwego
obrotu oraz wysokość spowodowanych nimi strat.
2. W informacjach przekazywanych zgodnie z ust. 1 odrębnie przedstawia się
informacje dotyczące instrumentów płatniczych, na których jest przechowywany
pieniądz elektroniczny wydany przez inny podmiot. Informacje te obejmują:
1) rodzaj i liczbę wydanych instrumentów płatniczych;
2) liczbę urządzeń akceptujących wydane instrumenty płatnicze oraz liczbę
urządzeń umożliwiających zasilenie takich instrumentów;
3) liczbę i wartość transakcji płatniczych wykonanych przy użyciu wydanych
instrumentów płatniczych;
4) liczbę i wartość transakcji zasilenia wydanych instrumentów płatniczych;
5) liczbę i wartość wykonanych przy użyciu wydanych instrumentów płatniczych
transakcji płatniczych naruszających przepisy prawa lub reguły uczciwego
obrotu oraz wysokość spowodowanych nimi strat.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane według stanu na
koniec ostatniego dnia miesiąca kończącego kwartał lub za okres kwartału, w terminie
do końca miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczą.
4. NBP przekazuje KNF dane, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 5,
niezwłocznie po ich otrzymaniu.

Art. 14c. 1. Wydawca pieniądza elektronicznego jest obowiązany przekazywać
NBP kwartalne informacje o wartości wydanego pieniądza elektronicznego
pozostającego w obiegu.
2. Jeżeli wydawca pieniądza elektronicznego wydaje równocześnie instrument
płatniczy, na którym jest przechowywany wydawany przez niego pieniądz
elektroniczny, informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują dodatkowo informacje
o tych instrumentach w zakresie określonym w art. 14b ust. 2.
3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są przekazywane według stanu na
koniec ostatniego dnia miesiąca kończącego kwartał lub za okres kwartału, w terminie
do końca miesiąca następującego po upływie kwartału, którego dotyczą.
4. NBP przekazuje KNF dane, o których mowa w art. 14b ust. 2 pkt 5,
przekazane zgodnie z ust. 2 niezwłocznie po ich otrzymaniu.

Art. 14ca. Informacje, o których mowa w art. 14a–14c, przekazywane są w
postaci elektronicznej z wykorzystaniem odpowiednich certyfikatów wydanych przez
NBP lub innych form uwierzytelniania stosowanych przez NBP.

Art. 14d. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu
opinii Prezesa Narodowego Banku Polskiego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji, o których mowa w art. 14a–14c, przekazywanych Narodowemu Bankowi Polskiemu oraz sposób realizacji obowiązku ich przekazywania, kierując się potrzebą zapewnienia Narodowemu Bankowi Polskiemu
dostępu do danych niezbędnych do dokonywania okresowych ocen rozliczeń pieniężnych.

Art. 14e. 1. W celu wykonania zadań wynikających z art. 14f–14h, art. 32e oraz
z przepisów działu III rozdziałów 7 i 8 KNF pełni rolę punktu kontaktowego, którego
zadanie polega na współpracy z właściwymi organami nadzorczymi wyznaczonymi
jako punkty kontaktowe w innych państwach członkowskich, w tym na wymianie
informacji niezbędnych do wykonywania tych zadań.
2. Udzielenie informacji, o których mowa w ust. 1, powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki.
3. W przypadku gdy wniosek KNF o podjęcie współpracy w celu wykonania
zadań wynikających z art. 14f–14h, art. 32e, przepisów działu III rozdziałów 7 i 8 oraz
przepisów działów V i VI, w szczególności wniosek dotyczący wymiany informacji,
został odrzucony przez organ, o którym mowa w ust. 1, lub organ ten nie podjął
działań w rozsądnym terminie, KNF może przekazać sprawę do EUNB i zwrócić się
do niego o pomoc zgodnie z art. 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
(UE) nr 1093/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego
Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji
nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz. Urz. UE L 331
z 15.12.2010, str. 12, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 1093/2010”.
KNF zawiesza postępowanie do czasu wydania przez EUNB rozstrzygnięcia zgodnie
z art. 19 ust. 3 rozporządzenia 1093/2010 i wydaje decyzję po wydaniu
rozstrzygnięcia przez EUNB.
4. KNF może odmówić udzielenia informacji niezbędnych do wykonywania
zadań wynikających z art. 32e oraz z przepisów działu III rozdziałów 7 i 8, jeżeli
udzielenie tych informacji może wpływać negatywnie na sprawowanie nadzoru lub na
bezpieczeństwo lub porządek publiczny.
5. KNF odmawiając udzielenia informacji, o których mowa w ust. 4, powiadamia
właściwy organ wyznaczony jako punkt kontaktowy, który zwrócił się z wnioskiem o
udzielenie informacji, i wskazuje szczegółowe uzasadnienie swojej odmowy.

Art. 14f. 1. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu
opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz usług reprezentatywnych obejmujących co najmniej dziesięć, jednak nie
więcej niż dwadzieścia usług powiązanych z rachunkiem płatniczym najczęściej
wykorzystywanych przez konsumentów na krajowym rynku, za korzystanie z
których przynajmniej jeden dostawca prowadzący działalność na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej pobiera opłatę;
2) definicje związane z usługami, o których mowa w pkt 1.
2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister właściwy do
spraw instytucji finansowych uwzględnia w pierwszej kolejności usługi, które są
najczęściej wykorzystywane w ramach korzystania z rachunków płatniczych przez
konsumentów na krajowym rynku i jednocześnie generują najwyższe koszty dla
konsumentów, zarówno jednostkowe, jak i łączne, a w przypadku ich braku – usługi,
które spełniają wyłącznie kryterium najczęstszego wykorzystywania w ramach
korzystania z rachunków płatniczych przez konsumentów na krajowym rynku, a także
uwzględnia pojęcia i definicje opracowane przez Komisję Europejską zgodnie z art.
10–14 rozporządzenia 1093/2010.
3. KNF, co 4 lata, dokonuje oceny aktualności wykazu usług reprezentatywnych,
o którym mowa w ust. 1, i przekazuje ministrowi właściwemu do spraw instytucji
finansowych informację o usługach powiązanych z rachunkiem płatniczym,
reprezentatywnych w danym okresie dla krajowego rynku.
4. KNF przekazuje do Komisji Europejskiej i EUNB:
1) informację o wynikach oceny, o której mowa w ust. 3,
2) wykaz usług reprezentatywnych – w przypadku dokonania zmiany przepisów
wydanych na podstawie ust. 1 w tym zakresie
– w terminie 2 miesięcy od dnia dokonania tej oceny albo ogłoszenia zmiany
przepisów wydanych na podstawie ust. 1 dotyczących wykazu usług
reprezentatywnych.

Art. 14g. 1. Podmiot prowadzący stronę internetową porównującą opłaty
pobierane przez dostawców prowadzących rachunki, która:
1) zawiera informacje dotyczące rachunków płatniczych obejmujących powyżej
50% ofert występujących na rynku usług płatniczych na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) porównuje opłaty pobierane przez dostawców prowadzących rachunki
przynajmniej za świadczenie usług zawartych w wykazie usług
reprezentatywnych oraz posługuje się pojęciami i definicjami zawartymi w tym
wykazie,
3) (uchylony)
4) zawiera informację o podmiocie prowadzącym stronę,
5) określa jednoznaczne i obiektywne kryteria porównywania,
6) zawiera informacje sformułowane w sposób prosty i jednoznaczny,
7) zawiera aktualne informacje, z podaniem daty ostatniej aktualizacji,
8) wykorzystuje procedurę umożliwiającą zgłaszanie błędów w zamieszczonych
informacjach,
9) jest prowadzona przez podmiot niezależny od dostawców
– może zamieścić na tej stronie internetowej oświadczenie, że jest podmiotem
porównującym opłaty pobierane przez dostawców prowadzących rachunki,
a prowadzona przez niego strona internetowa spełnia wymogi określone w pkt 1, 2 i 4–9.
2. Dokonując oceny spełniania wymogu określonego w ust. 1 pkt 1 uwzględnia
się dostawców posiadających przynajmniej jedną placówkę na terytorium każdego województwa.
2a. Podmiot, który zamieścił oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, informuje
KNF o prowadzeniu tej strony i przekazuje opis prowadzonej działalności.
2b. Na stronie internetowej, o której mowa w ust. 1, można dodatkowo
umieszczać inne informacje dotyczące usług płatniczych umożliwiające konsumentom
porównanie ofert dostawców prowadzących rachunki, w tym informacje o liczbie
bankomatów lub placówek znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
z których lub w których konsument może dokonywać wypłaty gotówki bez opłat.
3. Podmiotem niezależnym w rozumieniu ust. 1 pkt 9 jest podmiot, który nie jest
jednostką dominującą, zależną ani współzależną wobec jakiegokolwiek dostawcy
prowadzącego rachunki płatnicze dla konsumentów na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, ani nie uczestniczy w jakimkolwiek zakresie w prowadzeniu działalności
polegającej na prowadzeniu rachunków płatniczych.
4. Jeżeli strona internetowa przestała spełniać którykolwiek z wymogów
określonych w ust. 1 lub podmiot, o którym mowa w ust. 2a, zrezygnował z publikacji oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, podmiot ten niezwłocznie informuje o tym KNF.

Art. 14h. 1. KNF zamieszcza na swojej stronie internetowej wykaz podmiotów,
o których mowa w art. 14g ust. 2a, prowadzących stronę internetową.
2. KNF wykreśla z wykazu podmiotów, o którym mowa w ust. 1, podmiot, który
poinformował KNF o niespełnieniu któregokolwiek z wymogów określonych
w art. 14g ust. 1, lub o rezygnacji z publikacji oświadczenia, o którym mowa
w art. 14g ust. 1, zgodnie z art. 14g ust. 4, lub gdy KNF w inny sposób stwierdzi, że
podmiot nie spełnia któregokolwiek z wymogów określonych w art. 14g ust. 1.
3. KNF może prowadzić stronę internetową spełniającą wymogi, o których
mowa w art. 14g ust. 1, niezależnie od liczby podmiotów, o których mowa w art. 14g
ust. 2a, wpisanych do wykazu, o którym mowa w ust. 1.
4. W przypadku gdy żaden podmiot nie prowadzi strony internetowej
spełniającej wymogi, o których mowa w art. 14g ust. 1, oraz zawierającej
oświadczenie, o którym mowa w art. 14g ust. 1, stronę taką prowadzi KNF.
5. Dostawca prowadzący rachunek ma obowiązek przekazać KNF, na jej
żądanie, dane o opłatach pobieranych z tytułu usług świadczonych w związku
z prowadzeniem rachunku płatniczego, w szczególności zawartych w wykazie usług
reprezentatywnych, oraz o zmianie tych opłat, na potrzeby prowadzenia przez KNF
strony internetowej spełniającej wymogi, o których mowa w art. 14g ust. 1.
6. KNF co 2 lata informuje Komisję Europejską o liczbie podmiotów
prowadzących stronę internetową, o których mowa w art. 14g ust. 2a.

Ustawa o usługach płatniczych art. 14

DODAJ