Art. 138. § 1. Przy pracach, które ze względu na technologię produkcji nie mogą
być wstrzymane (praca w ruchu ciągłym), może być stosowany system czasu pracy,
w którym jest dopuszczalne przedłużenie czasu pracy do 43 godzin przeciętnie na
tydzień w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 tygodni, a jednego dnia
w niektórych tygodniach w tym okresie dobowy wymiar czasu pracy może być
przedłużony do 12 godzin. Za każdą godzinę pracy powyżej 8 godzin na dobę w dniu
wykonywania pracy w przedłużonym wymiarze czasu pracy pracownikowi
przysługuje dodatek do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 151¹ § 1 pkt 1.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się także w przypadku, gdy praca nie może być
wstrzymana ze względu na konieczność ciągłego zaspokajania potrzeb ludności.
§ 3. W przypadkach określonych w § 1 i 2 obowiązujący pracownika wymiar
czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym oblicza się:
1) mnożąc 8 godzin przez liczbę dni kalendarzowych przypadających w okresie
rozliczeniowym, z wyłączeniem niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy
wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu
pracy, a następnie
2) dodając do otrzymanej liczby liczbę godzin odpowiadającą przedłużonemu
u danego pracodawcy tygodniowemu wymiarowi czasu pracy.
§ 4. Liczba godzin odpowiadająca przedłużonemu u danego pracodawcy
tygodniowemu wymiarowi czasu pracy nie może przekraczać 4 godzin na każdy
tydzień okresu rozliczeniowego, w którym następuje przedłużenie czasu pracy.
§ 5. Przepisy art. 130 § 2 zdanie drugie i § 3 stosuje się odpowiednio.

Kodeks Pracy art. 138

DODAJ