Art. 135. 1. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, jeżeli:
1) czynności wyjaśniające nie potwierdziły popełnienia czynu stanowiącego
przewinienie dyscyplinarne;
2) upłynęły terminy określone w ust. 4 i 5;
3) postępowanie dyscyplinarne w sprawie tego samego czynu i tego samego
policjanta zostało prawomocnie zakończone lub, wcześniej wszczęte, toczy się.
2. Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz
orzeczenie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego doręcza się pokrzywdzonemu,
jeżeli złożył on wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego.
Na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz na
orzeczenie o umorzeniu tego postępowania pokrzywdzony może wnieść odpowiednio
zażalenie lub odwołanie, w terminie 7 dni od dnia ich doręczenia.
3. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się po upływie 90 dni od dnia
powzięcia przez przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o popełnieniu
przewinienia dyscyplinarnego.
3a. Jeżeli policjant z powodu nieobecności w służbie nie ma możliwości złożenia
wyjaśnień, bieg terminu, o którym mowa w ust. 3, nie rozpoczyna się, a rozpoczęty
ulega zawieszeniu do dnia stawienia się policjanta do służby.
4. Karalność przewinienia dyscyplinarnego ustaje z upływem 2 lat od dnia jego
popełnienia. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg tego
terminu.
5. Jeżeli przewinieniem dyscyplinarnym jest czyn zawierający jednocześnie
znamiona przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub
wykroczenia skarbowego, upływ terminu określonego w ust. 4 nie może nastąpić
wcześniej niż terminów przedawnienia karalności tych przestępstw lub wykroczeń.
6. (uchylony)

Art. 135a. 1. Postępowanie dyscyplinarne oraz czynności wyjaśniające,
o których mowa w art. 134i ust. 4, prowadzi rzecznik dyscyplinarny.
2. Przełożony dyscyplinarny powołuje rzeczników dyscyplinarnych na okres
4 lat spośród policjantów w służbie stałej.
3. Przełożony dyscyplinarny do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego
oraz czynności wyjaśniających, o których mowa w art. 134i ust. 4, wyznacza
rzecznika dyscyplinarnego w stopniu:
1) co najmniej młodszego aspiranta, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta
posiadającego stopień w korpusie szeregowych, podoficerów lub aspirantów;
2) co najmniej podkomisarza, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta
posiadającego stopień podkomisarza, komisarza lub nadkomisarza albo
policjanta ze stopniem, o którym mowa w pkt 1;
3) co najmniej podinspektora, jeżeli postępowanie ma dotyczyć policjanta
posiadającego stopień podinspektora lub wyższy albo policjanta ze stopniem,
o którym mowa w pkt 2.

Art. 135b. 1. Przełożony dyscyplinarny odwołuje rzecznika dyscyplinarnego
w przypadkach:
1) zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia go ze służby
w Policji;
2) prawomocnego ukarania go karą dyscyplinarną;
3) przeniesienia go do innej jednostki organizacyjnej Policji niepodlegającej
bezpośrednio przełożonemu dyscyplinarnemu.
1a. Przełożony dyscyplinarny może odwołać rzecznika dyscyplinarnego na jego
uzasadniony wniosek.
2. Rzecznik dyscyplinarny, za zgodą przełożonego dyscyplinarnego, może
skorzystać z pomocy innego rzecznika dyscyplinarnego przy przeprowadzaniu
czynności dowodowych.

Art. 135c. 1. Przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny podlegają
wyłączeniu od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, jeżeli:
1) sprawa dotyczy go bezpośrednio;
2) jest małżonkiem, krewnym lub powinowatym obwinionego lub osoby przez
niego pokrzywdzonej w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania karnego;
3) był świadkiem czynu;
4) między nim a obwinionym lub osobą pokrzywdzoną przez obwinionego
zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do jego
bezstronności.
2. Przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego można wyłączyć
od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym także z innych uzasadnionych przyczyn.
3. O okolicznościach uzasadniających wyłączenie od udziału w postępowaniu
dyscyplinarnym przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny zawiadamiają
niezwłocznie odpowiednio wyższego przełożonego dyscyplinarnego i przełożonego
dyscyplinarnego.
4. Wyłączenie przełożonego dyscyplinarnego i rzecznika dyscyplinarnego od
udziału w postępowaniu dyscyplinarnym może nastąpić również na wniosek
obwinionego lub jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony.
5. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o wyłączeniu lub odmowie
wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.
6. Wyższy przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o wyłączeniu lub
o odmowie wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od udziału w postępowaniu
dyscyplinarnym.
7. Do dnia wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 6, przełożony
dyscyplinarny podejmuje czynności niecierpiące zwłoki.

Art. 135d. 1. W przypadku wyłączenia przełożonego dyscyplinarnego od
udziału w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2,
postępowanie dyscyplinarne przejmuje wyższy przełożony dyscyplinarny albo
wyznacza przełożonego dyscyplinarnego z równorzędnej jednostki organizacyjnej
Policji.
2. W przypadku wyłączenia Komendanta Głównego Policji od udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2, postępowanie
dyscyplinarne przejmuje jeden z jego zastępców.
3. W przypadku wyłączenia rzecznika dyscyplinarnego od udziału
w postępowaniu dyscyplinarnym na podstawie art. 135c ust. 1 i 2, postępowanie
dyscyplinarne przejmuje do prowadzenia inny wyznaczony rzecznik dyscyplinarny.
4. Do czasu wydania przez przełożonego dyscyplinarnego postanowienia
o wyłączeniu rzecznik dyscyplinarny podejmuje wyłącznie czynności niecierpiące zwłoki.

Art. 135e. 1. Rzecznik dyscyplinarny zbiera materiał dowodowy i podejmuje
czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy. W szczególności przesłuchuje
świadków, obwinionego i pokrzywdzonego, przeprowadza oględziny, konfrontacje,
okazania oraz dokonuje odtworzenia przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich fragmentów. Z czynności tych sporządza protokoły. Rzecznik dyscyplinarny może także zlecić przeprowadzenie odpowiednich badań.
2. Z czynności innych niż wymienione w ust. 1 sporządza się protokół, jeżeli
przepis szczególny tego wymaga albo przełożony dyscyplinarny lub rzecznik
dyscyplinarny uzna to za potrzebne. W pozostałych przypadkach można ograniczyć
się do sporządzenia notatki urzędowej.
3. Protokół zawiera:
1) oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca, osób w niej uczestniczących lub
obecnych oraz charakteru ich uczestnictwa;
2) opis przebiegu czynności;
3) w miarę potrzeby:
a) stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności,
b) oświadczenia i wnioski uczestników czynności,
c) pouczenie o uprawnieniach i obowiązkach.
4. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych
okoliczności przez rzecznika dyscyplinarnego lub kierownika jednostki
organizacyjnej Policji, o którym mowa w ust. 8, zapisuje się w protokole z możliwą
dokładnością, a osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zapisania
w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw i interesów.
5. Osoby biorące udział w czynności, z której jest sporządzany protokół, a także
osoby obecne, po zapoznaniu się z treścią protokołu, podpisują każdą jego stronę.
Odmowę zapoznania się z treścią protokołu, a także odmowę lub brak podpisu
którejkolwiek osoby należy omówić w protokole.
6. Rzecznik dyscyplinarny w toku postępowania wydaje postanowienia, jeżeli
ich wydanie nie jest zastrzeżone do właściwości przełożonego dyscyplinarnego.
7. Postanowienie wydane w toku postępowania, z wyjątkiem postanowienia
o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, powinno zawierać:
1) oznaczenie wydającego postanowienie rzecznika dyscyplinarnego lub
przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania postanowienia;
3) podstawę prawną wydania postanowienia;
4) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
5) rozstrzygnięcie;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne;
7) pouczenie, czy i w jakim trybie przysługuje prawo złożenia zażalenia;
8) podpis z podaniem stopnia, imienia i nazwiska wydającego postanowienie.
7a. Rzecznik dyscyplinarny, który wydał postanowienie, w przypadku
wniesienia zażalenia na to postanowienie, niezwłocznie przekazuje je przełożonemu
dyscyplinarnemu wraz z aktami postępowania oraz ze swoim stanowiskiem, nie
później jednak niż w terminie 3 dni od dnia, w którym otrzymał zażalenie.
8. W przypadku konieczności przeprowadzenia czynności poza miejscowością,
w której toczy się postępowanie dyscyplinarne, przełożony dyscyplinarny lub rzecznik
dyscyplinarny mogą zwrócić się o ich przeprowadzenie do przełożonego
dyscyplinarnego właściwego według miejsca, w którym czynność ma być dokonana.
Czynności przeprowadza rzecznik dyscyplinarny wyznaczony przez kierownika tej
jednostki organizacyjnej Policji.
9. Jeżeli czyn będący przedmiotem postępowania dyscyplinarnego jest lub był
przedmiotem innego postępowania, w tym postępowania przygotowawczego,
przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny mogą zwrócić się do
właściwego organu o udostępnienie akt tego postępowania w całości lub w części. Za
zgodą tego organu, potrzebne odpisy lub wyciągi z udostępnionych akt włącza się do
akt postępowania dyscyplinarnego.
9a. Rzecznik dyscyplinarny, w razie ustalenia na podstawie zebranego materiału
dowodowego, że obwinionemu należy zarzucić czyn, który nie był objęty uprzednio
wydanym postanowieniem, lub że zachodzi potrzeba istotnej zmiany opisu czynu lub
jego kwalifikacji prawnej, występuje do przełożonego dyscyplinarnego z wnioskiem
o zmianę lub uzupełnienie zarzutów.
10. Jeżeli zebrany materiał dowodowy to uzasadnia, przełożony dyscyplinarny
wydaje postanowienie o zmianie lub uzupełnieniu zarzutów.

Art. 135f. 1. W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:
1) odmowy składania wyjaśnień;
2) zgłaszania wniosków dowodowych;
3) przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego oraz sporządzania z nich notatek
lub fotokopii;
4) (utracił moc)
4a) ustanowienia obrońcy, którym może być policjant, adwokat albo radca prawny;
5) wnoszenia do przełożonego dyscyplinarnego zażaleń na postanowienia wydane
w toku postępowania przez rzecznika dyscyplinarnego, w terminie 3 dni od dnia
doręczenia i w przypadkach wskazanych w ustawie; od postanowień wydanych
przez przełożonego dyscyplinarnego zażalenie przysługuje do wyższego
przełożonego dyscyplinarnego, z zastrzeżeniem art. 135k ust. 4.
2. Rzecznik dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, odmówić
udostępnienia akt, jeżeli sprzeciwia się temu dobro postępowania dyscyplinarnego. Na
postanowienie przysługuje zażalenie.
3. Ustanowienie obrońcy uprawnia go do działania w całym postępowaniu
dyscyplinarnym, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli
nie zawiera ograniczeń. O zmianie zakresu pełnomocnictwa uprawniającego do
działania w postępowaniu dyscyplinarnym lub o jego cofnięciu obwiniony
niezwłocznie zawiadamia obrońcę oraz rzecznika dyscyplinarnego.
4. Obrońca nie może podejmować czynności na niekorzyść obwinionego. Może
on zrezygnować z reprezentowania obwinionego w toku postępowania
dyscyplinarnego, zawiadamiając o tym obwinionego oraz rzecznika dyscyplinarnego.
Do czasu ustanowienia nowego obrońcy, jednak nie dłużej niż 14 dni od dnia
zawiadomienia obwinionego, obrońca jest obowiązany podejmować niezbędne czynności.
5. Udział obrońcy w postępowaniu dyscyplinarnym nie wyłącza osobistego
działania w nim obwinionego.
6. Orzeczenia, postanowienia, zawiadomienia i inne pisma, wydane w toku
postępowania dyscyplinarnego, doręcza się obwinionemu oraz obrońcy, jeżeli został
ustanowiony. W razie doręczenia obwinionemu i obrońcy w różnych terminach
pisma, od którego przysługuje odwołanie lub zażalenie, termin do złożenia odwołania
lub zażalenia liczy się od dnia doręczenia, które nastąpiło wcześniej.
7. Wniosek dowodowy obwiniony zgłasza na piśmie rzecznikowi
dyscyplinarnemu, który rozstrzyga o uwzględnieniu wniosku albo odmawia, w drodze
postanowienia, uwzględnienia wniosku, jeżeli:
1) okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia
sprawy albo jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy;
2) dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności lub nie da się
przeprowadzić;
3) przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne;
4) wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania;
5) wniosek dowodowy został złożony po zakreślonym terminie, o którym
wnioskodawca został zawiadomiony.
8. Na postanowienie w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku dowodowego
przysługuje zażalenie.
9. Nieusprawiedliwiona nieobecność obwinionego w służbie, zwolnienie
obwinionego od zajęć służbowych z powodu choroby oraz nieusprawiedliwione
niestawiennictwo na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego nie wstrzymują biegu
postępowania dyscyplinarnego, a czynności, w których jest przewidziany udział
obwinionego, nie przeprowadza się albo przeprowadza się w miejscu jego pobytu.
10. Choroba obwinionego, świadka i innego uczestnika postępowania
dyscyplinarnego stwierdzona zwolnieniem lekarskim usprawiedliwia nieobecność
tych osób podczas czynności objętych danym postępowaniem przez okresy nie dłuższe
niż łącznie 14 dni w ciągu całego postępowania dyscyplinarnego. Usprawiedliwienie
nieobecności z powodu choroby za każdy następny jej okres wymaga przedstawienia
zaświadczenia wystawionego przez lekarza uprawnionego do wystawiania
zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub
zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie karne.

Art. 135fa. 1. Przełożony dyscyplinarny może wydać orzeczenie bez
wszczynania postępowania dyscyplinarnego, jeżeli okoliczności popełnionego czynu
i wina policjanta nie budzą wątpliwości oraz nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary
dyscyplinarnej surowszej niż nagana.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, orzeczenie wydaje się po
wysłuchaniu policjanta i złożeniu przez niego wyjaśnienia na piśmie oraz wyrażeniu
pisemnej zgody na poddanie się karze dyscyplinarnej bez prowadzenia postępowania
dyscyplinarnego.
3. Po wszczęciu postępowania dyscyplinarnego do czasu zakończenia
pierwszego przesłuchania w charakterze obwinionego obwiniony może złożyć
wniosek o dobrowolne poddanie się karze dyscyplinarnej.
4. Przełożony dyscyplinarny może uwzględnić wniosek o dobrowolne poddanie
się karze dyscyplinarnej, jeżeli okoliczności popełnienia przewinienia
dyscyplinarnego i wina obwinionego nie budzą wątpliwości, a charakter popełnionego
przewinienia uzasadnia wymierzenie kary dyscyplinarnej, o której mowa
w art. 134 pkt 1 lub 2. Czynności, o których mowa w art. 135i ust. 1–6, nie
przeprowadza się.
5. W przypadku uwzględnienia wniosku o dobrowolne poddanie się karze
dyscyplinarnej przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o ukaraniu.
6. Od orzeczenia o ukaraniu obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie
7 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Odwołanie składa się do przełożonego
dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie.
7. Przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze
postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną
albo jest niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.
8. W przypadku złożenia odwołania przez obwinionego przełożony
dyscyplinarny uchyla orzeczenie o ukaraniu, kontynuuje postępowanie dyscyplinarne
i wydaje orzeczenie, o którym mowa w art. 135j ust. 1, od którego przysługuje
odwołanie w trybie art. 135k.
9. Cofnięcie odwołania, o którym mowa w ust. 6, jest niedopuszczalne.

Art. 135g. 1. Przełożony dyscyplinarny i rzecznik dyscyplinarny są obowiązani
badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na
niekorzyść obwinionego.
2. Obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie
udowodniona i stwierdzona prawomocnym orzeczeniem. Niedające się usunąć
wątpliwości rozstrzyga się na korzyść obwinionego.

Art. 135h. 1. Czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym kończy się
w terminie miesiąca od dnia wszczęcia tego postępowania. Wyższy przełożony
dyscyplinarny, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin prowadzenia
czynności dowodowych na czas oznaczony do 3 miesięcy.
2. Komendant Główny Policji, w drodze postanowienia, może przedłużyć termin
prowadzenia czynności dowodowych na czas oznaczony dłuższy niż 3 miesiące.
2a. Przedłużenie terminu następuje na wniosek przełożonego dyscyplinarnego
prowadzącego postępowanie dyscyplinarne. Wniosek o przedłużenie terminu
prowadzenia czynności dowodowych w postępowaniu dyscyplinarnym składa się nie
później niż 5 dni przed upływem tego terminu. Przed wydaniem postanowienia
o przedłużeniu terminu prowadzenia czynności dowodowych właściwy do jego
wydania wyższy przełożony dyscyplinarny lub Komendant Główny Policji może
zażądać niezwłocznego przekazania akt postępowania.
3. Przełożony dyscyplinarny może zawiesić postępowanie dyscyplinarne,
w drodze postanowienia, z powodu zaistnienia długotrwałej przeszkody
uniemożliwiającej prowadzenie postępowania.
3a. Przełożony dyscyplinarny zawiesza postępowanie dyscyplinarne z ostatnim
dniem pełnienia służby w jednostce organizacyjnej Policji i przekazuje materiały
postępowania dyscyplinarnego przełożonemu dyscyplinarnemu w nowym miejscu
służby obwinionego.
3b. Na postanowienie o zawieszeniu postępowania dyscyplinarnego
obwinionemu i pokrzywdzonemu przysługuje zażalenie, z wyjątkiem postanowienia,
o którym mowa w ust. 3a. Jeżeli postanowienie wydał minister właściwy do spraw
wewnętrznych albo Komendant Główny Policji, zażalenie nie przysługuje, jednak
obwiniony i pokrzywdzony mogą zwrócić się odpowiednio do ministra właściwego
do spraw wewnętrznych albo Komendanta Głównego Policji z wnioskiem o ponowne
rozpatrzenie sprawy.
3c. Zawieszenie postępowania dyscyplinarnego wstrzymuje bieg terminów.
4. Przełożony dyscyplinarny wydaje postanowienie o podjęciu zawieszonego
postępowania dyscyplinarnego po ustaniu przeszkody, o której mowa w ust. 3.
5. Postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania dyscyplinarnego
w sprawie obwinionego przeniesionego do innej jednostki organizacyjnej Policji
wydaje się niezwłocznie po otrzymaniu materiałów postępowania dyscyplinarnego
wszczętego w poprzednim miejscu służby obwinionego.

Art. 135ha. 1. Jeżeli przeciwko obwinionemu jest prowadzone postępowanie
dyscyplinarne obejmujące zarzuty popełnienia dwóch lub więcej czynów, a zebrane
na danym etapie postępowania dowody dają podstawy do uznania obwinionego winnym popełnienia jednego z zarzuconych mu czynów, przełożony dyscyplinarny może, w drodze postanowienia, wyłączyć ten czyn do odrębnego postępowania
dyscyplinarnego, bez względu na to, czy wyjaśniono wszystkie okoliczności
dotyczące pozostałych czynów objętych postępowaniem.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, zebrane w toku postępowania
dyscyplinarnego dowody dotyczące wyłączonego czynu stają się dowodami
odrębnego postępowania dyscyplinarnego.

Art. 135hb. 1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe w orzeczeniu lub
postanowieniu można sprostować w każdym czasie w drodze postanowienia.
2. Sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich i rachunkowych w protokołach
sporządzanych w toku postępowania dyscyplinarnego wymaga opisania tych omyłek
przez osobę sporządzającą protokół przed jego podpisaniem. W przypadku ujawnienia
omyłek pisarskich lub rachunkowych po podpisaniu protokołu prostuje się je w drodze postanowienia.
3. Od postanowień, o których mowa w ust. 1 i 2, odwołanie nie przysługuje.
4. Sprostowanie omyłek pisarskich i rachunkowych następuje z urzędu albo na
wniosek pokrzywdzonego, ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego
śmierci, na wniosek jego małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa,
przysposabiającego lub przysposobionego.
5. Sprostowania dokonuje przełożony dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny,
który popełnił omyłkę.

Art. 135i. 1. Rzecznik dyscyplinarny, po przeprowadzeniu czynności
dowodowych i uznaniu, że zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy,
zapoznaje obwinionego z aktami postępowania dyscyplinarnego.
2. Obrońca może zapoznać się z aktami postępowania dyscyplinarnego,
o których mowa w ust. 1, nie później niż do dnia zapoznania obwinionego z tymi aktami.
3. Z czynności zapoznania z aktami postępowania dyscyplinarnego sporządza się protokół.
4. Odmowa zapoznania się z aktami postępowania lub złożenia podpisu
stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje postępowania. Rzecznik
dyscyplinarny dokonuje wzmianki o odmowie w aktach postępowania.
Nieusprawiedliwione niestawienie się obwinionego lub jego obrońcy na czynność
zapoznania się z aktami postępowania dyscyplinarnego jest równoznaczne z odmową
skorzystania z prawa do zapoznania się z tymi aktami.
5. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się z aktami
postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich uzupełnienie. Na wydane przez
rzecznika dyscyplinarnego postanowienie o odmowie uzupełnienia akt postępowania
dyscyplinarnego obwinionemu służy prawo złożenia zażalenia.
6. Obwiniony ma prawo w terminie 3 dni od dnia zapoznania się
z uzupełnionymi aktami postępowania dyscyplinarnego zgłosić wniosek o ich
uzupełnienie w zakresie wynikającym z przeprowadzonych czynności dowodowych
uzupełniających akta tego postępowania.
7. Rzecznik dyscyplinarny, po zapoznaniu obwinionego z aktami postępowania
dyscyplinarnego, wydaje postanowienie o zakończeniu czynności dowodowych oraz
w terminie 7 dni od dnia zakończenia czynności dowodowych sporządza
sprawozdanie, które:
1) wskazuje prowadzącego postępowanie i przełożonego dyscyplinarnego, który
wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego;
2) wskazuje obwinionego oraz określa zarzucane mu przewinienie dyscyplinarne,
z opisem stanu faktycznego ustalonym na podstawie zebranych dowodów;
3) przedstawia wnioski dotyczące uniewinnienia, odstąpienia od ukarania lub
wymierzenia kary albo umorzenia postępowania.

Art. 135j. 1. Na podstawie zebranego w postępowaniu materiału dowodowego
przełożony dyscyplinarny wydaje orzeczenie o:
1) uniewinnieniu, jeżeli przeprowadzone postępowanie nie potwierdziło zarzutów
stawianych obwinionemu, albo
2) uznaniu winnym popełnienia czynu, za który obwiniony ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, i o wymierzeniu kary dyscyplinarnej, albo
3) uznaniu winnym popełnienia czynu, za który obwiniony ponosi
odpowiedzialność dyscyplinarną, i o odstąpieniu od wymierzenia kary
dyscyplinarnej, albo
4) umorzeniu postępowania.
1a. Przełożony dyscyplinarny w orzeczeniu może zmienić opis czynu lub jego
kwalifikację prawną wyłącznie w granicach czynu zarzucanego obwinionemu i jego
kwalifikacji prawnej.
2. Orzeczenie powinno zawierać:
1) oznaczenie przełożonego dyscyplinarnego;
2) datę wydania orzeczenia;
3) stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe obwinionego;
4) opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz
z kwalifikacją prawną;
5) rozstrzygnięcie o uniewinnieniu, stwierdzeniu winy i odstąpieniu od ukarania lub
wymierzeniu kary dyscyplinarnej albo umorzeniu postępowania
dyscyplinarnego;
6) uzasadnienie faktyczne i prawne orzeczenia;
7) pouczenie o prawie, terminie i trybie wniesienia odwołania;
8) podpis, z podaniem stopnia, imienia i nazwiska przełożonego dyscyplinarnego,
oraz pieczęć jednostki organizacyjnej Policji.
3. Jeżeli przełożony dyscyplinarny uzna, że w przekazanych mu aktach
postępowania dyscyplinarnego są istotne braki, w terminie 14 dni od dnia przekazania
mu akt wydaje postanowienie o uchyleniu postanowienia o zakończeniu czynności
dowodowych i zwraca sprawę rzecznikowi dyscyplinarnemu w celu usunięcia
stwierdzonych braków w materiale dowodowym.
4. Jeżeli w dniu wydania orzeczenia zachodzi okoliczność uzasadniająca
umorzenie postępowania w części, o umorzeniu rozstrzyga się w tym orzeczeniu.
5. Przełożony dyscyplinarny może odstąpić od ukarania, jeżeli stopień winy lub
stopień szkodliwości przewinienia dyscyplinarnego dla służby nie jest znaczny,
a właściwości i warunki osobiste policjanta oraz dotychczasowy przebieg służby
uzasadniają przypuszczenie, że pomimo odstąpienia od ukarania będzie on
przestrzegał dyscypliny służbowej oraz zasad etyki zawodowej.
6. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, wraz z uzasadnieniem sporządza się na
piśmie nie później niż w terminie 14 dni od dnia wydania postanowienia
o zakończeniu czynności dowodowych.
7. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 1, doręcza się niezwłocznie obwinionemu.
8. Jeżeli przełożony dyscyplinarny, o którym mowa w art. 133 ust. 2 i 3, uzna, że
należy wymierzyć karę dyscyplinarną, do której wymierzenia nie jest uprawniony,
wniosek w tej sprawie wraz z aktami postępowania dyscyplinarnego przesyła
przełożonemu dyscyplinarnemu uprawnionemu do wymierzenia tej kary.
9. W przypadku zamiaru wymierzenia kary wydalenia ze służby w Policji
przełożony dyscyplinarny, przed wydaniem orzeczenia dyscyplinarnego, wzywa
obwinionego do raportu w celu wysłuchania go. W raporcie uczestniczy rzecznik
dyscyplinarny. O terminie raportu należy zawiadomić wskazaną przez obwinionego,
w terminie 3 dni od dnia doręczenia wezwania w sprawie, zakładową organizację
związkową. Przedstawiciel zakładowej organizacji związkowej będący policjantem
może uczestniczyć w raporcie, chyba że obwiniony nie wyrazi na to zgody.
Obwinionemu oraz zakładowej organizacji związkowej, w przypadku gdy obwiniony
wyraził zgodę na udział jej przedstawiciela w raporcie, doręcza się sprawozdanie
w terminie umożliwiającym zapoznanie się z nim przed raportem.
10. Przepisu ust. 9 nie stosuje się w przypadku:
1) tymczasowego aresztowania obwinionego;
2) odmowy obwinionego stawienia się do raportu lub nieusprawiedliwionej
nieobecności w wyznaczonym terminie raportu;
3) zaistnienia innej przeszkody uniemożliwiającej obwinionemu stawienie się do
raportu w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia o zakończeniu
czynności dowodowych.

Art. 135ja. 1. Postępowanie dyscyplinarne umarza się, jeżeli:
1) nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej;
2) postępowanie dyscyplinarne wszczęto po upływie terminu, o którym mowa
w art. 135 ust. 3;
3) ustalono, że czyn stanowiący przewinienie dyscyplinarne przypisany
obwinionemu nie wypełnia znamion czynu stanowiącego przewinienie
dyscyplinarne;
4) obwiniony zmarł lub został uznany za zaginionego;
5) obwiniony przestał podlegać orzecznictwu dyscyplinarnemu;
6) postępowanie dyscyplinarne w sprawie tego samego czynu zarzuconego
obwinionemu zostało prawomocnie zakończone albo, wszczęte wcześniej, toczy się.
2. Postępowanie dyscyplinarne można umorzyć w przypadku:
1) długotrwałej choroby obwinionego;
2) wycofania wniosku, o którym mowa w art. 134i ust. 1 pkt 2.
3. Orzeczenia o umorzeniu postępowania z uwagi na przedawnienie karalności
nie wydaje się, w przypadku gdy zebrane dowody uzasadniają uniewinnienie
obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.
4. W przypadku przywrócenia do służby policjanta, wobec którego w dniu jego
zwolnienia ze służby postępowanie dyscyplinarne zostało umorzone na podstawie
przesłanki, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przełożony dyscyplinarny wydaje
postanowienie o uchyleniu orzeczenia o umorzeniu tego postępowania
dyscyplinarnego, o ile nie nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej
za czyn będący przedmiotem tego postępowania, oraz wyznacza rzecznika
dyscyplinarnego do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego.

Art. 135k. 1. Postępowanie dyscyplinarne jest dwuinstancyjne. Od orzeczenia
wydanego w pierwszej instancji obwinionemu przysługuje odwołanie w terminie
7 dni od dnia doręczenia orzeczenia.
2. Odwołanie składa się do wyższego przełożonego dyscyplinarnego za
pośrednictwem przełożonego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.
3. Wyższy przełożony dyscyplinarny odmawia przyjęcia odwołania, w drodze
postanowienia, jeżeli zostało wniesione po terminie lub przez osobę nieuprawnioną
albo jest niedopuszczalne. Postanowienie w tej sprawie jest ostateczne.
4. Jeżeli orzeczenie lub postanowienie w pierwszej instancji wydał minister
właściwy do spraw wewnętrznych lub Komendant Główny Policji, odwołanie lub
zażalenie nie przysługuje. Obwiniony może jednak w terminie, o którym mowa
w ust. 1, zwrócić się do ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub Komendanta
Głównego Policji z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od orzeczeń.
5. Przełożony dyscyplinarny, który wydał orzeczenie lub postanowienie
w pierwszej instancji, w przypadku wniesienia odwołania lub zażalenia niezwłocznie
przekazuje je wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu wraz z aktami postępowania,
aktami osobowymi obwinionego oraz ze swoim stanowiskiem, nie później jednak niż
w terminie 14 dni od dnia, w którym otrzymał odwołanie lub zażalenie.

Art. 135l. 1. W postępowaniu odwoławczym rozpoznanie sprawy następuje na
podstawie stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu dyscyplinarnym. Jeżeli jest
to potrzebne do prawidłowego wydania orzeczenia, wyższy przełożony dyscyplinarny
może uzupełnić materiał dowodowy, zlecając rzecznikowi dyscyplinarnemu
prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne wykonanie czynności dowodowych,
określając ich zakres.
2. Z materiałami uzyskanymi w wyniku czynności dowodowych, o których
mowa w ust. 1, rzecznik dyscyplinarny zapoznaje obwinionego. W terminie 3 dni od
dnia zapoznania obwiniony ma prawo zgłoszenia wyższemu przełożonemu
dyscyplinarnemu, o którym mowa w ust. 1, uwag dotyczących przeprowadzonych
czynności dowodowych. Przepisy art. 135i ust. 1–4 stosuje się odpowiednio.

Art. 135m. 1. Wyższy przełożony dyscyplinarny w terminie 7 dni od dnia
wniesienia odwołania może powołać komisję do zbadania zaskarżonego orzeczenia,
zwaną dalej „komisją”. W przypadku odwołania od orzeczenia o ukaraniu karą,
o której mowa w art. 134 pkt 4–7, wyższy przełożony dyscyplinarny jest obowiązany
powołać komisję.
2. Komisja składa się z trzech oficerów w służbie stałej, z których dwóch
wyznacza wyższy przełożony dyscyplinarny, a jednego wskazana przez obwinionego
zakładowa organizacja związkowa.
3. O wyznaczeniu przedstawiciela związku zawodowego do składu komisji
zakładowa organizacja związkowa zawiadamia wyższego przełożonego
dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o powołaniu
takiej komisji. W przypadku niewyznaczenia przedstawiciela związku zawodowego,
trzeciego członka komisji wyznacza wyższy przełożony dyscyplinarny.
4. Wyższy przełożony dyscyplinarny wyznacza przewodniczącego spośród członków komisji.
5. Przepisy art. 135c ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do członków komisji.
6. Komisja może wysłuchać rzecznika dyscyplinarnego, obwinionego lub jego obrońcę.
7. Niestawiennictwo prawidłowo zawiadomionych: rzecznika dyscyplinarnego,
obwinionego lub jego obrońcy nie wstrzymuje rozpoznawania sprawy.
8. Komisja może wystąpić do wyższego przełożonego dyscyplinarnego
o uzupełnienie materiału dowodowego w trybie art. 135l ust. 1.

Art. 135n. 1. Z przeprowadzonych czynności komisja sporządza sprawozdanie
wraz z wnioskiem dotyczącym sposobu załatwienia odwołania.
2. Komisja przedstawia wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu
sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w terminie 21 dni od dnia jej powołania.
3. Rozpatrzenie odwołania przez wyższego przełożonego dyscyplinarnego
następuje w terminie 30 dni od dnia wpływu odwołania, a w przypadku powołania
komisji – w terminie 14 dni od dnia otrzymania sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.
4. Wyższy przełożony dyscyplinarny może zaskarżone orzeczenie:
1) utrzymać w mocy albo
2) uchylić w całości albo w części i w tym zakresie uniewinnić obwinionego,
odstąpić od ukarania, względnie wymierzyć inną karę dyscyplinarną albo
umorzyć postępowanie, albo uchylając to orzeczenie – umorzyć postępowanie
dyscyplinarne pierwszej instancji, albo
3) uchylić w całości i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez
przełożonego dyscyplinarnego, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga
przeprowadzenia czynności dowodowych w całości lub w znacznej części.
5. Postępowanie odwoławcze umarza się w przypadku cofnięcia odwołania.
6. W postępowaniu odwoławczym wyższy przełożony dyscyplinarny nie może
wymierzyć surowszej kary dyscyplinarnej, chyba że zaskarżone orzeczenie rażąco
narusza prawo lub interes służby.

Art. 135o. 1. Orzeczenie lub postanowienie staje się prawomocne:
1) z upływem terminu do wniesienia odwołania, wniosku o ponowne rozpatrzenie
sprawy lub zażalenia, jeżeli go nie wniesiono;
2) w dniu wydania orzeczenia lub postanowienia przez organ odwoławczy.
2. Przełożony dyscyplinarny, po uprawomocnieniu się orzeczenia lub
postanowienia, niezwłocznie wykonuje orzeczoną karę.
3. Przełożony właściwy w sprawach osobowych po uprawomocnieniu się
orzeczenia niezwłocznie wykonuje karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do
służby na zajmowanym stanowisku lub karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby.
4. Przełożony, o którym mowa w ust. 3, po uprawomocnieniu się orzeczenia
niezwłocznie wykonuje karę: wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia lub wydalenia ze służby przez wydanie rozkazu personalnego odpowiednio o:
zwolnieniu lub odwołaniu ukaranego z dotychczas zajmowanego stanowiska
służbowego i powołaniu lub mianowaniu go na niższe stanowisko służbowe,
obniżeniu stopnia lub zwolnieniu ukaranego policjanta ze służby. Przepis art. 134e
ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Prawomocne orzeczenie o odstąpieniu od ukarania albo o ukaraniu oraz
prawomocne postanowienie o odstąpieniu od wszczęcia postępowania
dyscyplinarnego włącza się do akt osobowych policjanta.

Art. 135p. 1. W zakresie nieuregulowanym w niniejszej ustawie do
postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania karnego dotyczące porządku czynności procesowych, z wyjątkiem
art. 117 i art. 117a, wezwań, terminów, doręczeń i świadków, z wyłączeniem
możliwości nakładania kar porządkowych oraz konfrontacji, okazania, oględzin
i eksperymentu procesowego. W postępowaniu dyscyplinarnym do świadków nie
stosuje się przepisu art. 184 Kodeksu postępowania karnego.
2. O zwolnieniu od złożenia zeznania lub odpowiedzi na pytania osoby
pozostającej z obwinionym w szczególnie bliskim stosunku osobistym rozstrzyga
rzecznik dyscyplinarny. Na odmowę zwolnienia od złożenia zeznania lub odpowiedzi
na pytania służy zażalenie w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Art. 135q. 1. Zatarcie kary dyscyplinarnej oznacza uznanie kary za niebyłą.
2. Kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie:
1) 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary upomnienia lub nagany;
2) 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia
o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
3) 18 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wyznaczenia na
niższe stanowisko służbowe;
4) 24 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia
o niepełnej przydatności do służby.
3. W przypadku nienagannej służby stwierdzonej w opinii służbowej przełożony
dyscyplinarny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, może zatrzeć karę dyscyplinarną przed
upływem terminu określonego w ust. 2, jednak nie wcześniej niż przed upływem:
1) 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary upomnienia lub
nagany;
2) 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia o niepełnej
przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
3) 9 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wyznaczenia na niższe
stanowisko służbowe;
4) 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary ostrzeżenia
o niepełnej przydatności do służby.
3a. Kara obniżenia stopnia podlega zatarciu po upływie terminu przewidzianego
dla kary dyscyplinarnej wymierzonej obok kary obniżenia stopnia. Przepis
ust. 3 stosuje się odpowiednio.
4. Za wykazanie męstwa lub odwagi oraz za poważne osiągnięcia
w wykonywaniu zadań służbowych przełożony dyscyplinarny, o którym mowa
w art. 32 ust. 1, może w każdym czasie zatrzeć karę dyscyplinarną.
5. Jeżeli policjant zostanie ponownie ukarany przed zatarciem kary
dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia nieodbytej kary biegnie na nowo od dnia
orzeczenia nowej kary.
6. W przypadku jednoczesnego wykonywania więcej niż jednej kary
dyscyplinarnej zatarcie kar następuje z upływem terminu przewidzianego dla kary
surowszej.
7. Zatarcie kary dyscyplinarnej powoduje usunięcie z akt osobowych policjanta
orzeczenia o ukaraniu. Orzeczenie o odstąpieniu od ukarania usuwa się z akt
osobowych po upływie 6 miesięcy od dnia jego uprawomocnienia się, przepisy ust. 3
i 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 135qa. 1. Decyzję o zatarciu kary dyscyplinarnej w przypadku, o którym
mowa w art. 135q ust. 3, wydaje przełożony dyscyplinarny, o którym mowa
w art. 32 ust. 1.
2. Decyzję o zatarciu kary dyscyplinarnej doręcza się policjantowi.

Art. 135r. 1. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym
orzeczeniem wznawia się, jeżeli:
1) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, okazały
się fałszywe;
2) zostały ujawnione istotne dla sprawy okoliczności, które nie były znane w toku
postępowania dyscyplinarnego;
3) orzeczenie wydano z naruszeniem obowiązujących przepisów, jeżeli mogło to
mieć wpływ na treść orzeczenia;
4) orzeczenie zostało wydane w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które
zostały następnie uchylone lub zmienione;
5) prowadzone o ten sam czyn postępowanie karne, karne skarbowe lub w sprawach
o wykroczenia zostało zakończone prawomocnym wyrokiem uniewinniającym
albo orzeczeniem o umorzeniu postępowania ze względu na okoliczności
określone w art. 17 § 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania karnego albo w art. 5
§ 1 pkt 1 lub 2 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
2. Postępowanie dyscyplinarne wznawia się na wniosek ukaranego lub
obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, na wniosek jego małżonka, krewnych
w linii prostej, rodzeństwa, przysposabiającego lub przysposobionego oraz rzecznika
dyscyplinarnego, jeżeli w wyniku orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stracił moc
lub uległ zmianie przepis prawny będący podstawą wydania orzeczenia
dyscyplinarnego.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wniosek o wznowienie składa się
w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.
4. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się na niekorzyść ukaranego po
ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego.
5. Postępowania dyscyplinarnego nie wznawia się po upływie 10 lat od dnia
uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.
5a. Przepisu ust. 5 nie stosuje się do spraw o wznowienie postępowania
dyscyplinarnego zakończonego prawomocnym orzeczeniem o wydaleniu ze służby.
6. Przełożony dyscyplinarny, który wydał prawomocne orzeczenie
dyscyplinarne, wznawia postępowanie dyscyplinarne z urzędu lub na wniosek
ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, na wniosek jego
małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, przysposabiającego lub
przysposobionego. O wznowieniu postępowania dyscyplinarnego z urzędu
zawiadamia się ukaranego lub obwinionego albo, w przypadku jego śmierci, jego
małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwo, przysposabiającego lub przysposobionego.
7. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego wnosi się do
przełożonego dyscyplinarnego, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji,
w terminie 30 dni od dnia, w którym obwiniony dowiedział się o okoliczności
stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania.
8. Jeżeli przyczyną wznowienia postępowania jest działalność przełożonego
dyscyplinarnego, o którym mowa w ust. 6, o wznowieniu rozstrzyga wyższy
przełożony dyscyplinarny.
9. Na postanowienie o odmowie wznowienia postępowania dyscyplinarnego
ukaranemu oraz osobom, o których mowa w ust. 6, służy zażalenie do wyższego
przełożonego dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na
postanowienie wydane przez Komendanta Głównego Policji przysługuje jedynie
w takim samym terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Art. 135s. 1. Po wznowieniu postępowania dyscyplinarnego przeprowadza się
czynności dowodowe ograniczone do przyczyn wznowienia, a po ich zakończeniu,
stosownie do poczynionych ustaleń, wydaje się orzeczenie:
1) uchylające dotychczasowe orzeczenie i stwierdzające uniewinnienie ukaranego
lub umorzenie postępowania dyscyplinarnego albo
2) zmieniające dotychczasowe orzeczenie i wymierzające inną karę dyscyplinarną,
albo
3) odmawiające uchylenia dotychczasowego orzeczenia.
2. Zmiana dotychczasowego orzeczenia i wymierzenie innej kary dyscyplinarnej
nie może nastąpić po ustaniu karalności przewinienia dyscyplinarnego.
3. Orzeczenie kary surowszej od dotychczasowej jest możliwe tylko wtedy, gdy
wznowienie następuje z urzędu i orzeczona kara jest rażąco niewspółmierna do
popełnionego przewinienia dyscyplinarnego.
4. Jeżeli w następstwie wznowienia postępowania wymierzono karę
łagodniejszą, ulegają uchyleniu skutki kary dotychczasowej, a w razie wymierzenia
kary surowszej, jej wykonanie rozpoczyna się od dnia wymierzenia.
5. Na orzeczenie i postanowienie wydane w trybie wznowienia postępowania
dyscyplinarnego służy ukaranemu lub obwinionemu, a w przypadku jego śmierci, jego
małżonkowi, krewnym w linii prostej, rodzeństwu, przysposabiającemu lub
przysposobionemu, odwołanie lub zażalenie do wyższego przełożonego
dyscyplinarnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia, z tym że na orzeczenia i postanowienia wydane przez Komendanta Głównego Policji przysługuje jedynie w takim samym terminie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przepisy art. 135n
ust. 4–6 stosuje się odpowiednio.
6. Termin zatarcia kary zmienionej w następstwie wznowienia postępowania
liczy się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia o wymierzeniu nowej kary. Na
poczet okresu zatarcia nowej kary zalicza się okres zatarcia, który upłynął od
uprawomocnienia się orzeczenia kary dotychczasowej.

Ustawa o Policji art. 135

DODAJ