Art. 133. Żołnierzom pełniącym służbę przygotowawczą oraz członkom ich
rodzin przysługują szczególne uprawnienia przewidziane dla żołnierzy zasadniczej
służby wojskowej i członków ich rodzin na zasadach określonych w art. 118–132.

Art. 133a. 1. Żołnierz, który został zwolniony z czynnej służby wojskowej
wskutek ustalenia przez wojskową komisję lekarską trwałej lub czasowej
niezdolności do służby wojskowej w następstwie wypadku lub choroby
pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej, może korzystać,
w okresie dwóch lat od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej, z pomocy
w zakresie podnoszenia kwalifikacji, przekwalifikowania, doradztwa zawodowego
lub pośrednictwa pracy, udzielanej przez właściwe organy.
2. Żołnierz, który został zwolniony z czynnej służby wojskowej z powodów,
o których mowa w ust. 1, w związku z pełnieniem służby wojskowej poza
granicami państwa, związanej z realizacją celów, o których mowa w art. 2 pkt 1
ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa, korzysta z pomocy, o której
mowa w ust. 1, bezterminowo.
3. Z pomocy, o której mowa w ust. 1, mogą bezterminowo korzystać również
małżonek oraz dzieci pozostające na utrzymaniu żołnierza, który:
a) zaginął lub poniósł śmierć, w związku z wykonywaniem zadań służbowych;
b) zmarł w okresie trzech lat po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej
w następstwie wypadku lub choroby pozostających w związku
z pełnieniem czynnej służby wojskowej.
4. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe warunki i tryb korzystania przez żołnierzy, o których mowa w ust. 1
i 2, a także małżonków oraz dzieci pozostających na utrzymaniu żołnierzy, którzy
zaginęli lub ponieśli śmierć, w związku z wykonywaniem zadań służbowych,
z pomocy wymienionej w ust. 1, z uwzględnieniem szczególnego traktowania tych
żołnierzy, którzy zostali inwalidami.

Art. 133b. (uchylony).

Ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej art. 133

DODAJ