Art. 129. 1. Dotychczasowi funkcjonariusze pożarnictwa stają się strażakami
Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli w ciągu 1 miesiąca od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy wyrażą na to pisemną zgodę.
2. Strażacy, o których mowa w ust. 1, zachowują ciągłość służby.
2a. Do ciągłości służby, o której mowa w ust. 2, zalicza się okresy nauki
w szkołach pożarniczych.
3. Funkcjonariusze pożarnictwa, którzy nie podejmą służby w Państwowej
Straży Pożarnej, zwalniani są z zachowaniem uprawnień przewidzianych w dekrecie
z dnia 27 grudnia 1974 r. o służbie funkcjonariuszy pożarnictwa, chyba że nabyli
uprawnienia do zwolnienia ze służby na korzystniejszych warunkach.
4. Funkcjonariusze pożarnictwa, o których mowa w ust. 3, nabywają prawo do
dodatku wyrównawczego na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r.
o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących zakładów pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r.
poz. 19, 59 i 298 oraz z 1991 r. poz. 372).
5. Wydatki z tytułu świadczeń finansowych dla dotychczasowych
funkcjonariuszy pożarnictwa zwalnianych z przyczyn, o których mowa w ust. 3,
pokrywane są ze środków dotychczasowych pracodawców.
6. Strażacy, o których mowa w ust. 1, niepowołani lub niemianowani na
stanowiska służbowe w Państwowej Straży Pożarnej do dnia 30 czerwca 1999 r., tracą
status strażaka Państwowej Straży Pożarnej z upływem tego terminu. Przepis
art. 55 stosuje się odpowiednio.
7. Okres zatrudnienia strażaków, o których mowa w ust. 1, w jednostkach
ochrony przeciwpożarowej lub na stanowiskach, na których wykonywali czynności
z zakresu ochrony przeciwpożarowej od dnia 1 lutego 1992 r.:
1) do dnia powołania lub mianowania na stanowiska służbowe w Państwowej
Straży Pożarnej, nie dłużej jednak niż do upływu terminu określonego w ust. 6,
traktuje się jako służbę w Państwowej Straży Pożarnej;
2) niepowołanych lub niemianowanych na stanowiska służbowe w Państwowej
Straży Pożarnej, do zakończenia tego okresu, nie dłużej jednak niż do upływu
terminu określonego w ust. 6, traktuje się jako służbę w Państwowej Straży
Pożarnej wyłącznie w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.
8. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej stwierdza zakończenie
okresu zatrudnienia strażaków, o których mowa w ust. 7 pkt 2, traktowanego jako
służba w Państwowej Straży Pożarnej.
9. Decyzję, o której mowa w ust. 8, traktuje się dla celów emerytalnych jak
decyzję o zwolnieniu ze służby w Państwowej Straży Pożarnej.
10. Strażakom, o których mowa w ust. 7 pkt 2, wysokość uposażenia dla celów
emerytalnych ustala Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, przyjmując za
podstawę uposażenie strażaka Państwowej Straży Pożarnej w stawkach
obowiązujących w dniu kończącym okres zatrudnienia traktowany jako służba
w Państwowej Straży Pożarnej, przysługujące na stanowisku porównywalnym do
stanowiska zajmowanego w dniu kończącym ten okres.
11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki ustalania uposażenia przyjmowanego za
podstawę wymiaru świadczeń emerytalnych strażaków, którzy nie zostali powołani
lub mianowani na stanowiska służbowe w Państwowej Straży Pożarnej.

Ustawa o Państwowej Straży Pożarnej art. 129

DODAJ