Art. 128. 1. W jednostkach zainteresowania publicznego działa komitet audytu,
który jest komitetem do spraw audytu, o którym mowa w rozporządzeniu nr 537/2014.
Członkowie komitetu audytu są powoływani przez radę nadzorczą lub inny organ
nadzorczy lub kontrolny spośród członków tego organu.
1a. W przypadku jednostek zainteresowania publicznego będących jednostkami
samorządu terytorialnego, w celu spełnienia wymogu, o którym mowa
w art. 129 ust. 1, w skład komitetu audytu może być powołana osoba niebędąca
członkiem organu kontrolnego tej jednostki.
2. Jednostki, których jedyna działalność polega na pełnieniu roli emitenta
papierów wartościowych opartych na aktywach, o których mowa
w art. 2 pkt 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 809/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r.
wykonującego dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie
informacji zawartych w prospektach emisyjnych oraz formy, włączenia przez
odniesienie i publikacji takich prospektów emisyjnych oraz rozpowszechniania
reklam (Dz. Urz. UE L 149 z 30.04.2004, str. 307, z późn. zm.), nie mają obowiązku
posiadania komitetu audytu. Jednostki te podają do publicznej wiadomości przyczyny,
dla których w ich przypadku nie jest właściwe posiadanie komitetu audytu lub innego
organu nadzorczego lub kontrolnego, któremu byłoby właściwe powierzenie funkcji
komitetu audytu.
3. W przypadku otwartych funduszy emerytalnych, dobrowolnych funduszy
emerytalnych oraz podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. f, funkcje komitetu
audytu pełni komitet audytu powołany przez powszechne towarzystwo emerytalne lub
towarzystwo w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach
inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi będące
organem danego funduszu.
3a. Obowiązek powołania komitetu audytu przez oddział instytucji kredytowej
i oddział banku zagranicznego oraz główny oddział i oddział zakładu ubezpieczeń
i zakładu reasekuracji, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. b i c, uznaje się za spełniony,
jeżeli jednostka macierzysta tego oddziału powoła komitet ds. audytu, o którym mowa
w art. 39 ust. 1 dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia
17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych
i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniającej dyrektywy Rady
78/660/EWG i 83/349/EWG oraz uchylającej dyrektywę Rady 84/253/EWG (Dz. Urz.
UE L 157 z 09.06.2006, str. 87, z późn. zm.6)
). Przepisów art. 129 oraz art. 130 nie
stosuje się.
4. W przypadku:
1) banków spółdzielczych,
2) jednostek samorządu terytorialnego będących jednostkami zainteresowania
publicznego,
3) podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. i,
4) jednostek zainteresowania publicznego, innych niż wymienione w pkt 1–3 oraz
niebędących podmiotami, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. e–h, które na koniec
danego roku obrotowego oraz na koniec roku obrotowego poprzedzającego dany
rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech
wielkości:
a) 17 000 000 zł – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku
obrotowego,
b) 34 000 000 zł – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów
i produktów za rok obrotowy,
c) 50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na
pełne etaty
– pełnienie funkcji komitetu audytu w celu wykonywania obowiązków komitetu
audytu określonych w niniejszej ustawie, ustawie z dnia 29 września 1994 r.
o rachunkowości i rozporządzeniu nr 537/2014 może zostać powierzone radzie nadzorczej lub innemu organowi nadzorczemu lub kontrolnemu jednostki zainteresowania publicznego.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, przepisy art. 129 ust. 1, 3
i 5 stosuje się odpowiednio, z tym że w przypadku banków spółdzielczych
i podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 9 lit. i, okresy, o których mowa w art. 129
ust. 3 pkt 1 i 2, wynoszą rok.

Ustawa o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym art. 128

DODAJ