Art. 11. 1. W czasie stanu wyjątkowego Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na
wniosek Prezesa Rady Ministrów, może postanowić o użyciu oddziałów
i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej do przywrócenia normalnego
funkcjonowania państwa, jeżeli dotychczas zastosowane siły i środki zostały wyczerpane.
2. Użycie oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej,
o którym mowa w ust. 1, nie może zagrozić ich zdolności do realizacji zadań
wynikających z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i ratyfikowanych umów międzynarodowych.
3. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych
Rzeczypospolitej Polskiej pozostają pod dowództwem przełożonych służbowych
i wykonują zadania wyznaczone przez Ministra Obrony Narodowej w uzgodnieniu
z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. Żołnierzom wyznaczonym do tych
oddziałów i pododdziałów przysługują, w zakresie niezbędnym do wykonania ich zadań, uprawnienia policjantów określone w art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 6 kwietnia
1990 r. o Policji (Dz. U. z 2016 r. poz. 1782, z późn. zm.).
3a. Oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej mogą użyć
i wykorzystać środki przymusu bezpośredniego, do użycia i wykorzystania których
uprawnieni są żołnierze Żandarmerii Wojskowej wchodzący w skład pododdziału
zwartego, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach
przymusu bezpośredniego i broni palnej.
3b. Do użycia i wykorzystania środków przymusu bezpośredniego przez
oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się przepisy
art. 41–43 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
3c. Oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej mogą użyć
broni palnej lub ją wykorzystać.
3d. Zgody na użycie lub wykorzystanie broni palnej przez oddział lub pododdział
Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej udziela przełożony służbowy, a w przypadku
gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia lub
zdrowia żołnierza wchodzącego w skład tego oddziału lub pododdziału lub innej
osoby – dowódca pododdziału zwartego.
3e. Bezpośrednio przed wydaniem rozkazu użycia broni palnej przez oddziały
i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej ich dowódca:
1) wzywa do zachowania zgodnego z prawem, w szczególności do porzucenia
broni lub niebezpiecznego przedmiotu lub do zaniechania stosowania przemocy;
2) uprzedza o możliwości użycia broni palnej w przypadku niepodporządkowania
się temu wezwaniu;
3) wydaje rozkaz oddania strzału ostrzegawczego lub salwy ostrzegawczej
w bezpiecznym kierunku.
3f. Przepisu ust. 3e nie stosuje się, gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim
niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia żołnierza wchodzącego w skład oddziału
lub pododdziału Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub innej osoby.
3g. O każdym przypadku użycia broni palnej przez oddział i pododdział Sił
Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej jego dowódca niezwłocznie powiadamia
przełożonego, który wydał polecenie użycia broni palnej, lub osobę pełniącą służbę dyżurną.
3h. Do czynności podejmowanych przez przełożonego po użyciu broni palnej
stosuje się przepisy art. 36 ust. 1–4, art. 37 ust. 1 i ust. 2 pkt 2, art. 38 oraz
art. 39 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.
3i. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do użycia i wykorzystania broni
palnej przez oddziały i pododdziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej stosuje
się przepisy art. 43 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 44 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach
przymusu bezpośredniego i broni palnej.
4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady użycia
oddziałów i pododdziałów Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie stanu
wyjątkowego, uwzględniając stopień i rodzaj zagrożeń stanowiących przyczyny
wprowadzenia i trwania stanu wyjątkowego.

Ustawa o stanie wyjątkowym art. 11

DODAJ