Art. 114. § 1. Rzecznik dyscyplinarny podejmuje czynności wyjaśniające na
żądanie Ministra Sprawiedliwości, prezesa sądu apelacyjnego lub prezesa sądu
okręgowego, kolegium sądu apelacyjnego lub kolegium sądu okręgowego,
Krajowej Rady Sądownictwa, a także z własnej inicjatywy, po wstępnym ustaleniu
okoliczności koniecznych dla stwierdzenia znamion przewinienia dyscyplinarnego.
Czynności wyjaśniające powinny być przeprowadzone w terminie trzydziestu dni
od dnia podjęcia pierwszej czynności przez rzecznika dyscyplinarnego.
§ 2. Rzecznik dyscyplinarny w ramach czynności wyjaśniających może
wezwać sędziego do złożenia pisemnego oświadczenia dotyczącego przedmiotu
tych czynności, w terminie czternastu dni od dnia otrzymania wezwania. Rzecznik
dyscyplinarny może również odebrać od sędziego oświadczenie ustne. Niezłożenie
oświadczenia przez sędziego nie wstrzymuje dalszego biegu postępowania.
§ 3. Jeżeli po przeprowadzeniu czynności wyjaśniających zachodzą podstawy
do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, rzecznik dyscyplinarny wszczyna
postępowanie dyscyplinarne i sporządza zarzuty dyscyplinarne na piśmie.
§ 4. Niezwłocznie po sporządzeniu zarzutów dyscyplinarnych rzecznik
dyscyplinarny doręcza je obwinionemu. Doręczając zarzuty rzecznik dyscyplinarny
wzywa obwinionego do przedstawienia na piśmie wyjaśnień i wszystkich
wniosków dowodowych, w terminie czternastu dni od dnia doręczenia zarzutów dyscyplinarnych. W razie uchybienia temu obowiązkowi rzecznik dyscyplinarny
może pozostawić bez rozpoznania wnioski dowodowe zgłoszone przez
obwinionego po upływie tego terminu, chyba że obwiniony wykaże, iż dowód nie
był mu wcześniej znany.
§ 5. Rzecznik dyscyplinarny może także odebrać od obwinionego, a na jego
wniosek odbiera, wyjaśnienia w drodze przesłuchania.
§ 6. Niezłożenie wyjaśnień w terminie określonym w § 4 lub
niestawiennictwo w wyznaczonym przez rzecznika dyscyplinarnego terminie
przesłuchania nie wstrzymuje dalszych czynności.
§ 7. Jednocześnie z doręczeniem zarzutów rzecznik dyscyplinarny zwraca się
do Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracą Izby Dyscyplinarnej
o wyznaczenie sądu dyscyplinarnego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji.
Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracą Izby Dyscyplinarnej wyznacza ten sąd
w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wniosku.
§ 8. Po upływie terminu, o którym mowa w § 4, a w razie potrzeby po
przeprowadzeniu dalszych dowodów, rzecznik dyscyplinarny składa wniosek
o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej do wyznaczonego zgodnie z § 7 sądu
dyscyplinarnego. Wniosek powinien zawierać dokładne określenie czynu, który
jest przedmiotem postępowania, wykaz dowodów uzasadniających wniosek oraz
uzasadnienie.
§ 9. Jeżeli rzecznik dyscyplinarny nie znajduje podstaw do wszczęcia
postępowania dyscyplinarnego, na żądanie uprawnionego organu, wydaje
postanowienie o odmowie jego wszczęcia. Odpis postanowienia doręcza się
organowi, który złożył wniosek o wszczęcie postępowania, kolegium odpowiednio
sądu okręgowego lub apelacyjnego i obwinionemu. Odpis postanowienia doręcza
się również Ministrowi Sprawiedliwości, który w terminie trzydziestu dni może
złożyć sprzeciw. Wniesienie sprzeciwu jest równoznaczne z obowiązkiem
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, a wskazania Ministra Sprawiedliwości
co do dalszego toku postępowania są wiążące dla rzecznika dyscyplinarnego.
§ 10. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne nie dostarczyło podstaw do złożenia
do sądu dyscyplinarnego wniosku o rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, rzecznik
dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.
§ 11. W terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym
mowa w § 10, obwinionemu, organowi, który złożył wniosek o wszczęcie
postępowania dyscyplinarnego i właściwemu kolegium, służy zażalenie do sądu
dyscyplinarnego.
§ 12. Na żądanie organu uprawnionego do wniesienia zażalenia albo
sprzeciwu, rzecznik dyscyplinarny niezwłocznie przesyła lub w inny sposób
udostępnia materiały zebrane w toku czynności wyjaśniających lub postępowania
dyscyplinarnego.
§ 13. Zażalenie powinno być rozpoznane w terminie czternastu dni od dnia
wniesienia zażalenia do sądu.

Art. 114a. § 1. Na świadka, który bez należytego usprawiedliwienia nie stawił
się na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego albo bez jego zezwolenia wydalił się z
miejsca czynności przed jej zakończeniem można nałożyć karę pieniężną w
wysokości do 3000 zł. Nałożenie kary pieniężnej nie wyłącza odpowiedzialności
dyscyplinarnej.
§ 2. O nałożeniu kary pieniężnej, o której mowa w § 1, rozstrzyga na wniosek
rzecznika dyscyplinarnego sąd dyscyplinarny przy sądzie apelacyjnym, w którego
okręgu prowadzi się czynności.
§ 3. Na postanowienie sądu dyscyplinarnego w przedmiocie nałożenia kary
pieniężnej przysługuje zażalenie do Sądu Najwyższego w składzie jednego
sędziego Izby Dyscyplinarnej.

Prawo o ustroju sądów powszechnych art. 114

DODAJ