[Skutki orzeczeń zapadłych za granica]

Art. 114. § 1. Orzeczenie zapadłe za granicą nie stanowi przeszkody do
wszczęcia lub prowadzenia postępowania karnego o ten sam czyn zabroniony przed
sądem polskim.
§ 2. Sąd zalicza na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia
wolności za granicą oraz wykonywaną tam karę, uwzględniając różnice zachodzące
między tymi karami.
§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się:
1) jeżeli wyrok skazujący zapadły za granicą został przejęty do wykonania na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również wtedy, gdy orzeczenie zapadłe
za granicą dotyczy przestępstwa, w związku z którym nastąpiło przekazanie
ścigania lub wydanie sprawcy z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) do orzeczeń międzynarodowych trybunałów karnych działających na podstawie
wiążącego Rzeczpospolitą Polską prawa międzynarodowego;
3) do prawomocnych orzeczeń sądów lub innych organów państw obcych
kończących postępowanie karne, jeżeli wynika to z wiążącej Rzeczpospolitą
Polską umowy międzynarodowej.
§ 4. Jeżeli nastąpiło przejęcie obywatela polskiego, skazanego prawomocnie
przez sąd obcego państwa, do wykonania wyroku na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, sąd określa według polskiego prawa kwalifikację prawną czynu oraz
podlegającą wykonaniu karę lub inny środek przewidziany w tej ustawie; podstawę
określenia kary lub środka podlegającego wykonaniu stanowi wyrok wydany przez
sąd państwa obcego, kara grożąca za taki czyn w polskim prawie, okres rzeczywistego
pozbawienia wolności za granicą oraz wykonana tam kara lub inny środek,
z uwzględnieniem różnic na korzyść skazanego.
Art. 114a. § 1. Wyrokiem skazującym jest również prawomocne orzeczenie
skazujące za popełnienie przestępstwa wydane przez sąd właściwy w sprawach
karnych w państwie członkowskim Unii Europejskiej, chyba że według ustawy karnej
polskiej czyn nie stanowi przestępstwa, sprawca nie podlega karze albo orzeczono karę
nieznaną ustawie.
§ 2. W razie skazania przez sąd, o którym mowa w § 1, w sprawach:
1) stosowania nowej ustawy karnej, która weszła w życie po wydaniu wyroku
skazującego,
2) zatarcia skazania
– stosuje się ustawę obowiązującą w miejscu skazania. Przepisu art. 108 nie stosuje
się.
§ 3. Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli informacje uzyskane z rejestru karnego
lub od sądu państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie są wystarczające do
ustalenia skazania albo orzeczona kara podlega darowaniu w państwie, w którym
nastąpiło skazanie.

Kodeks Karny art. 114

DODAJ