Art. 114. 1. W sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na
wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie
ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli:
1) po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub
ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają
wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość;
2) decyzja została wydana w wyniku przestępstwa;
3) dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności
faktyczne, okazały się fałszywe;
4) decyzja została wydana na skutek świadomego wprowadzenia w błąd organu
rentowego przez osobę pobierającą świadczenie;
5) decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które
zostało następnie uchylone, zmienione albo stwierdzono jego nieważność;
6) przyznanie świadczeń lub nieprawidłowe obliczenie ich wysokości nastąpiło na
skutek błędu organu rentowego.
1a. (utracił moc)
1b. Z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 2 i 3 decyzja może zostać uchylona lub
zmieniona również przed stwierdzeniem sfałszowania dowodu lub popełnienia
przestępstwa orzeczeniem sądu lub innego organu, jeżeli sfałszowanie dowodu lub
popełnienie przestępstwa jest oczywiste, a uchylenie lub zmiana decyzji są niezbędne
do zapobieżenia poważnej szkodzie dla interesu publicznego.
1c. Z przyczyn określonych w ust. 1 pkt 2 i 3 można uchylić lub zmienić decyzję
także w przypadku, gdy postępowanie przed sądem lub innym organem nie może być
wszczęte na skutek upływu czasu lub z innych przyczyn określonych w przepisach
Kodeksu postępowania karnego.
1d. O wszczęciu postępowania z urzędu w sprawie uchylenia lub zmiany decyzji,
o której mowa w ust. 1, organ rentowy zawiadamia niezwłocznie osobę
zainteresowaną.
1e. Uchylenie lub zmiana decyzji, o której mowa w ust. 1, nie może nastąpić,
jeżeli od dnia jej wydania upłynął okres:
1) 10 lat – w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 2–4;
2) 5 lat – w przypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 5;
3) 3 lat – w przypadku określonym w ust. 1 pkt 6.
1f. Przepisu ust. 1e nie stosuje się, jeżeli:
1) w wyniku uchylenia lub zmiany decyzji z przyczyn określonych w ust. 1 osoba
zainteresowana nabędzie prawo do świadczenia lub świadczenie w wyższej
wysokości;
2) uchyleniu lub zmianie podlega decyzja o ustaleniu kapitału początkowego, który
nie został uwzględniony do obliczania wysokości emerytury ustalonej
prawomocną decyzją.
1g. Organ rentowy odstępuje od uchylenia lub zmiany decyzji, z przyczyn
określonych w ust. 1 pkt 6, jeżeli uchylenie lub zmiana decyzji wiązałyby się z
nadmiernym obciążeniem dla osoby zainteresowanej, ze względu na jej sytuację
osobistą lub materialną, wiek, stan zdrowia lub inne szczególne okoliczności.
2. Jeżeli prawo do świadczeń lub ich wysokość ustalono orzeczeniem sądu, organ
rentowy w przypadkach określonych w ust. 1:
1) wydaje we własnym zakresie decyzję przyznającą prawo do świadczeń lub
podwyższającą ich wysokość;
2) występuje do właściwego sądu ze skargą o wznowienie postępowania, gdy z
dokonanych ustaleń wynika, że prawo do świadczeń nie istnieje lub świadczenia
przysługują w niższej wysokości;
3) wstrzymuje wypłatę świadczeń w całości lub części, jeżeli emeryt lub rencista
korzystał ze świadczeń na podstawie nieprawdziwych dokumentów lub zeznań
albo w innych wypadkach złej woli.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych art. 114