Art. 10. 1. Kapitan statku, z wyjątkiem statku rybackiego oraz statku sportowego
uprawnionego do przewozu nie więcej niż 12 osób, przed zawinięciem do portu
znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany do
informowania portu o odpadach znajdujących się na statku.
2. Kapitan statku o polskiej przynależności, z wyjątkiem statku rybackiego oraz
statku sportowego uprawnionego do przewozu nie więcej niż 12 osób, przed
zawinięciem do portów państw stron Konwencji Helsińskiej 1992 i portów państw
członkowskich Unii Europejskiej jest obowiązany do informowania portu o odpadach
znajdujących się na statku.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw klimatu określi, w drodze rozporządzenia, tryb przekazywania
informacji portom oraz zainteresowanym podmiotom o odpadach znajdujących się na
statku, zakres wymaganych informacji, wzory obowiązujących formularzy, biorąc pod
uwagę przepisy art. 5, 7 i 12 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o portowych
urządzeniach do odbioru odpadów oraz pozostałości ładunkowych ze statków.
4. Statek podczas postoju w porcie, przystani morskiej lub stoczni na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany, z zastrzeżeniem ust. 5 i 8, zdać do portowych urządzeń odbiorczych wszystkie odpady i pozostałości ładunkowe, których
zrzut do morza nie jest dozwolony na Morzu Bałtyckim.
5. Z zastrzeżeniem ust. 5a, z obowiązku zdawania odpadów i pozostałości
ładunkowych do portowych urządzeń
odbiorczych przed opuszczeniem portu są zwolnione statki, o ile spełnione
zostaną łącznie następujące warunki:
1) kapitan statku przed zawinięciem do portu poinformował port o odpadach
znajdujących się na statku, zgodnie z przepisami określonymi w ust. 3;
2) z informacji, o której mowa w pkt 1, wynika, że statek ma pojemność zbiorników
wystarczającą do składowania odpadów znajdujących się na statku i odpadów,
które zostaną wytworzone do czasu zawinięcia statku do następnego portu.
5a. W przypadku gdy nie ma odpowiednich urządzeń do odbioru odpadów ze
statków w następnym porcie zawinięcia statku lub gdy port ten nie jest znany, co
stwarza ryzyko zrzutu odpadów do morza, statek jest obowiązany zdać odpady do
portowych urządzeń odbiorczych przed opuszczeniem portu.
6. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej mogą uzależnić przyjęcie odpadów
ze statków od wyniku przeprowadzonej przez nie kontroli.
7. Organizację i system opłat za odbiór odpadów ze statków oraz pozostałości
ładunkowych określają przepisy ustawy z dnia 12 września 2002 r. o portowych
urządzeniach do odbioru odpadów oraz pozostałości ładunkowych ze statków.
8. Dyrektor właściwego urzędu morskiego może udzielić, w drodze decyzji,
zwolnienia od obowiązku każdorazowego zdawania odpadów i pozostałości
ładunkowych przed opuszczeniem portu statkowi uprawiającemu żeglugę na linii regularnej:
1) między portem polskim a portem innego państwa położonym w obszarze Morza
Bałtyckiego lub Morza Północnego;
2) między portami polskimi;
3) opuszczającemu port i powracającemu do niego bez zawijania do innego portu.
8a. Na pisemny wniosek armatora, statkom zwolnionym, na podstawie ust. 8, od
każdorazowego zdawania odpadów i pozostałości ładunkowych przed opuszczeniem
portu, dyrektor właściwego urzędu morskiego może udzielić zwolnienia od obowiązku
informowania portu o odpadach znajdujących się na statku, o którym mowa w ust. 1.
8b. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 8a, jest ważne w okresie trwania
zwolnienia od obowiązku każdorazowego zdawania odpadów i pozostałości
ładunkowych przed opuszczeniem portu, nie dłużej jednak niż przez okres dwóch lat.
8c. Dyrektor właściwego urzędu morskiego, który na wniosek armatora wydał
decyzję, o której mowa w ust. 8, wydaje zaświadczenie według wzoru określonego
rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 9.
9. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, mając na uwadze względy
ochrony środowiska morskiego, określi, w drodze rozporządzenia, tryb udzielania
zwolnień z obowiązku każdorazowego zdawania odpadów i pozostałości
ładunkowych w porcie, wzór wniosku w tej sprawie oraz wzór zaświadczenia
o zwolnieniu statku z tego obowiązku.
10. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej przekazuje Komisji
Europejskiej, do dnia 31 marca każdego roku, zbiorcze zestawienie udzielonych
zwolnień, o których mowa w ust. 8, na podstawie danych przekazanych przez
dyrektorów urzędów morskich do dnia 31 grudnia poprzedniego roku.
11. Jeżeli statek opuści port, nie dopełniając obowiązku zdania odpadów
i pozostałości ładunkowych do portowych urządzeń odbiorczych, dyrektor urzędu
morskiego właściwy dla portu, który opuścił statek, niezwłocznie informuje
o niedopełnieniu tego obowiązku właściwe władze w następnym porcie, do którego
ma zawinąć statek.

Art. 10a. 1. Armator statku przewożącego ładunki niebezpieczne lub
zanieczyszczające, zdążającego do portu morskiego lub na kotwicowiska położone
w polskich obszarach morskich, a także statek wychodzący z portu morskiego, jest
obowiązany odpowiednio przed przybyciem lub wyjściem statku poinformować
dyrektora właściwego urzędu morskiego o rodzaju przewożonego ładunku,
zamierzonej trasie i czasie podróży oraz stanie bezpieczeństwa statku.
2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, mając na uwadze potrzebę
stworzenia jednolitych procedur
informowania dyrektorów urzędów morskich, określi, w drodze rozporządzenia,
zasady i tryb przekazywania oraz zakres informacji, o których mowa w ust. 1.
3. Dyrektor urzędu morskiego właściwy dla portu zawinięcia statku może
zwolnić statek odbywający, przez okres co najmniej jednego miesiąca, żeglugę na linii
regularnej pomiędzy portami polskimi lub pomiędzy portem polskim a portem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli:
1) armator statku wykonującego żeglugę na linii regularnej:
a) przekazuje na bieżąco dyrektorowi urzędu morskiego aktualną listę takich
statków oraz
b) ustanowił system umożliwiający natychmiastowy elektroniczny dostęp do
informacji, o których mowa w ust. 1, dotyczących każdej podróży statku
wykonującego żeglugę na linii regularnej, organom administracji morskiej
i Morskiej Służbie Poszukiwania i Ratownictwa, na ich żądanie, przez całą dobę;
2) przewidywany czas trwania rejsu w ramach żeglugi na linii regularnej nie
przekracza 12 godzin.
3a. Kapitan statku, o którym mowa w ust. 3, powiadamia dyrektora urzędu
morskiego lub port przeznaczenia, o zmianach w stosunku do planowanej godziny
przybycia do portu przeznaczenia lub do stacji pilotowej, wynoszących co najmniej
trzy godziny.
4. Dyrektor urzędu morskiego wydaje zwolnienie, o którym mowa w ust. 3, na
wniosek armatora lub właściwego organu państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
W przypadku gdy żegluga na linii regularnej odbywa się pomiędzy portami kilku
państw członkowskich Unii Europejskiej, z których jednym jest Rzeczpospolita
Polska, zwolnienie wydaje się w uzgodnieniu z tymi państwami.
5. Dyrektor urzędu morskiego, który wydał zezwolenie, cofa je w przypadku gdy
przestaje być spełniony którykolwiek z warunków, o których mowa w ust. 3.

Art. 10b. 1. Zabrania się załadowcy podstawiania towarów niebezpiecznych lub
zanieczyszczających do ładowania na statek celem przewozu bez dostarczenia
kapitanowi deklaracji o tych towarach.
2. Załadowca obowiązany jest dostarczyć kapitanowi statku deklarację, o której
mowa w ust. 1, wraz z oświadczeniem, że podstawiony do przewozu towar odpowiada
informacjom zawartym w deklaracji. Kapitan, przed wyruszeniem w podróż,
przekazuje deklarację armatorowi.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, zakres informacji, którą powinna zawierać deklaracja, o której mowa
w ust. 1, kierując się koniecznością ujednolicenia zakresu przekazywanych informacji, z uwzględnieniem przepisów Unii Europejskiej w zakresie systemu monitorowania i informacji o ruchu statków.

Ustawa o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki art. 10

DODAJ