Art. 10. 1. Znalazca przechowujący rzecz, który uczynił zadość swoim
obowiązkom, może żądać znaleźnego w wysokości jednej dziesiątej wartości rzeczy,
jeżeli zgłosił swoje roszczenie najpóźniej w chwili wydania rzeczy osobie uprawnionej do jej odbioru.
2. W przypadku gdy rzecz nie jest przechowywana przez znalazcę, znalazca
może zastrzec wobec przechowującego, że będzie żądał znaleźnego. W takim
przypadku przechowujący zawiadamia znalazcę o wydaniu rzeczy osobie uprawnionej
do jej odbioru oraz o jej adresie zamieszkania albo siedziby, a znalazca może zgłosić
żądanie znaleźnego w terminie miesiąca od dnia zawiadomienia go o wydaniu rzeczy.
Przechowujący informuje o tym osobę uprawnioną do odbioru rzeczy.

Ustawa o rzeczach znalezionych art. 10

Poprzedni

Art. 9. 1. Do przechowania rzeczy przez znalazcę lub przechowującego stosuje się odpowiednio przepisy tytułu XXVIII księgi trzeciej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 ...

Nastepny

Art. 11. 1. W przypadku gdy rzecz znaleziona jest zabytkiem lub materiałem archiwalnym i stała się własnością Skarbu Państwa, znalazcy przysługuje nagroda. 2. Minister właściwy do spraw kultury i oc...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o rzeczach znalezionych
  • Wejscie w życie 21 czerwca 2015
  • Ost. zmiana ustawy 5 września 2018
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 28 01 2021
Komentarze

Wyszukiwarka