Art. 10. 1. Do zadań wojewody w zakresie polityki rynku pracy należy
sprawowanie nadzoru nad realizacją zadań wykonywanych przez marszałka
województwa lub starostę, wojewódzkie lub powiatowe urzędy pracy, oraz inne
podmioty, zwane dalej „jednostkami kontrolowanymi”, w szczególności w zakresie:
1) sposobu prowadzenia przez urzędy pracy usług rynku pracy, o których mowa w art. 35;
1a) realizowania przez podmioty, którym udzielono akredytacji, zobowiązań
wynikających z ustawy oraz umowy akredytacyjnej;
2) spełniania wymogów kwalifikacyjnych określonych dla dyrektorów
i pracowników urzędów pracy;
3) przestrzegania zasad i trybu wydatkowania środków Funduszu Pracy;
4) prawidłowości zlecania realizacji zadań i usług rynku pracy lub zlecania działań
aktywizacyjnych;
5) kontroli realizacji innych zadań, wynikających z ustawy, wykonywanych przez
samorząd terytorialny lub inne podmioty.
2. Do zadań wojewody należy również:
1) organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników urzędu wojewódzkiego
oraz wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy;
2) (uchylony)
3) wydawanie zezwoleń na pracę, o których mowa w art. 88 ust. 1;
4) realizacja zadań organu wyższego stopnia w postępowaniu administracyjnym
w sprawach dotyczących świadczeń z tytułu bezrobocia.
3. Wojewoda, po zasięgnięciu opinii marszałka województwa oraz wojewódzkiej
rady rynku pracy, ustala kryteria wydawania zezwoleń na pracę cudzoziemców.
4. W kryteriach, o których mowa w ust. 3, wojewoda:
1) określa wykaz zawodów i rodzajów pracy, w stosunku do których wydanie
zezwolenia na pracę nie wymaga uwzględnienia informacji starosty, kierując się
sytuacją na lokalnym rynku pracy, w szczególności liczbą zarejestrowanych
bezrobotnych i poszukujących pracy w poszczególnych zawodach w stosunku
do liczby ofert zgłoszonych do powiatowych urzędów pracy;
2) określa przypadki, w których zezwolenie na pracę może być wydane na okres
krótszy niż określony we wniosku, biorąc pod uwagę w szczególności
poprzednie okresy pobytu i pracy cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej,
charakter lub rodzaj pracy wykonywanej przez cudzoziemca oraz znaczenie
podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi dla gospodarki.
5. Kryteria, o których mowa w ust. 3, nie mogą zawierać wymagań
dyskryminujących ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, narodowość,
pochodzenie etniczne, orientację seksualną, przekonania polityczne i wyznanie
religijne, ani ze względu na przynależność związkową lub do organizacji pracodawców.
5a. Wykaz zawodów i rodzajów pracy, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, stosuje się
odpowiednio w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy, o którym
mowa w art. 114 i art. 127 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach.
6. Kryteria, o których mowa w ust. 3, podlegają ogłoszeniu w wojewódzkim
dzienniku urzędowym.
7. W postępowaniu administracyjnym w sprawach związanych
z wykonywaniem zadań wynikających z ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) organem właściwym jest starosta;
2) organem wyższego stopnia jest wojewoda.

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy art. 10

Poprzedni

Art. 9. 1. Do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy należy: 1) opracowanie i realizacja programu promocji zatrudnienia oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy stanowiącego część pow...

Nastepny

Art. 11. 1. Ochotnicze Hufce Pracy są państwową jednostką budżetową. 2. Nadzór nad Ochotniczymi Hufcami Pracy sprawuje minister właściwy do spraw pracy. 3. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 2,...

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
  • Wejscie w życie 1 czerwca 2004
  • Ost. zmiana ustawy 1 grudnia 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 07 12 2020
Komentarze

Wyszukiwarka