Teza brak tezy czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 77 ust. 1 UGN zaliczeniu na zaktualizowane świadczenia podlegają tylko te nakłady, jakim można przypisać konkretną wartość, a tę wylicza się poprzez ustalenie różnicy między stawkami rynkowymi za nieruchomość przed i po dokonaniu inwestycji unormowanych w art. 77 ust. 4 lub ust. 6 UGN czytaj dalej

Teza Stosownie do art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Za normalne skutki działania i zaniechania uznaje się takie, które zwykle w danych okolicznościach następują. Nie jest istotne przy tym, aby skutek pojawiał się zawsze. Zgodnie z art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. zadośćuczynienie za krzywdę związaną z rozstrojem zdrowia ma być odpowiednie. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. czytaj dalej

Teza Sprawca wypadku był objęty u pozwanej obowiązkową ochroną ubezpieczeniową z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Spełnił nadto przesłanki kreujące roszczenie deliktowe z art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. czytaj dalej

Teza Jeśli źródłem pożaru był ruch pojazdu mechanicznego, to na podstawie art. 34 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 u.ubezp.obow., pozwany ponosi odpowiedzialność za wynikłą z tego szkodę powódki. czytaj dalej

Teza Przepis art. 385 1 k.c. przewiduje klauzulę generalną, pozbawiającą – w przypadku spełnienia określonych w nim przesłanek – postanowienia ujęte w umowie, zawartej z konsumentem, mocy wiążącej. Swierdzenie nieważności umowy, i to mimo niewyartykułowania przez powodów wprost takiego żądania procesowego, pozwalało zaś na uwzględnienie roszczenia powodów o zwrot świadczeń dokonanych w wykonaniu tej umowy, jako nienależnych, w oparciu art. 410 § 1 i 2 k.c. czytaj dalej

Teza Jeżeli powództwo o ustalenie istnienia prawa jest jedynym możliwym środkiem ochrony to powód ma interes prawny w żądaniu ustalenia. Powództwo przewidziane w art. 189 k.p.c. ma bowiem znaczenie uniwersalne i odnosi się w zasadzie do wszystkich stosunków o charakterze cywilnoprawnym czytaj dalej

Teza Złożenie oświadczenia o potrąceniu nie przesądza o jego skuteczności, a więc o tym, że dochodzi do wzajemnego umorzenia wierzytelności. Dla jego skuteczności konieczne jest spełnienie materialnoprawnych przesłanek z art. 498 § 1 i 2 k.c. W świetle zaś tego przepisu gdy dwie osoby są jednocześnie względem sienie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. czytaj dalej

Teza Nieważność postępowania określona w art. 379 pkt 5 k.p.c. ma miejsce wtedy, gdy strona postępowania, z powodu wadliwości procesowych sądu lub strony przeciwnej, będących skutkiem naruszenia konkretnych przepisów kodeksu postępowania cywilnego, strona nie mogła brać i nie brała udziału w postępowaniu lub jego istotnej części, jeśli skutków tego uchybienia nie można było usunąć przed wydaniem orzeczenia w danej instancji. Art.253 k.p.c. należy zaś interpretować w związku z art. 245 k.p.c. co oznacza , że dotyczy on obalenia domniemań związanych z dokumentem prywatnym czyli obalenia domniemania autentyczności ( prawdziwości ) dokumentu oraz tego, że zawarte w nim oświadczenie złożyła osoba, która go podpisała. Brak inicjatywy dowodowej pozwanych w tym zakresie - przy jednoczesnym zaprzeczeniu twierdzeniom powoda, że wskazane w tym dokumencie zadłużenie istnieje tak co do zasady, jak i wysokości – nie mogło więc prowadzić do wniosku, że powód udowodnił te okoliczności. czytaj dalej

Teza Kodeks cywilny statuuje pierwszeństwo odpowiedzialności spadkobierców przed obdarowanymi, co wynika z art. 1000 § 1 kc. W stanie faktycznym sprawy wprawdzie jest oczywiste, że spadkobierca testamentowy zobowiązany do zapłaty zachowku był jednocześnie obdarowanym przez spadkodawcę, nie oznacza to jednak, że istniała potrzeba sięgania po rozwiązanie opisane w art. 1000 kc, w tym w jego § 2, skoro roszczenie powoda skierowane do tegoż spadkobiercy mogło być zrealizowane w pełnej wysokości, także przy uwzględnieniu art. 999 kc. czytaj dalej