Teza O żądaniu ewentualnym można mówić wówczas, gdy obok żądania głównego wysunięto w pozwie żądanie drugie jako ewentualne, o którym sąd może orzec tylko wtedy, gdy nie przyjmuje za uzasadnione żądania pierwszego. Jeżeli w chwili orzekania (art. 316 w związku z art. 187 § 1 pkt 1) żądanie pierwotne pozostaje aktualne, sąd orzeknie o tym żądaniu, bez rozstrzygania w sentencji wyroku co do żądania ewentualnego. Natomiast gdy w chwili orzekania przedmiot świadczenia pierwotnego nie istnieje (pozwany nie posiada rzeczy ruchomej, wydania której domagał się powód, który zgłosił żądanie zasądzenia kwoty pieniężnej), wówczas sąd oddalając żądanie pierwotne orzeka (pozytywnie lub negatywnie) o żądaniu ewentualnym. W przypadku pozwu z żądaniem ewentualnym, orzeczenie sądu może być również tak zredagowane, że zobowiązuje dłużnika do jednego świadczenia, a w razie nieściągalności lub niewykonania w określonym terminie do wypełnienia innego świadczenia czytaj dalej

Teza Umowa darowizny zapewniała systematyczną spłatę zadłużeń obciążających darczyńcę oraz że z uwagi na problemy administracyjne dłużnik nie mógł przewidzieć niemożności zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży, co także nie jest elementem ustaleń faktycznych, lecz przesłanką oceny prawnej – świadomości dłużnika działania z pokrzywdzeniem wierzyciela (art. 527 § 1 k.c.). Pokrzywdzenie wierzycieli jest przesłanką roszczenia opartego o art. 527 § 1 k.c. i zostało zdefiniowane przez § 2 tego przepisu. Zaistnienie bądź niezaistnienie tego elementu hipotezy normy prawnej stwierdza za każdym razem sąd orzekający w drodze subsumpcji. Przesłanka ta jest bowiem ustalana w oparciu o stan faktyczny, sama nie będąc jego elementem. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 529 k.c. domniemywa się, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, gdy w chwili darowizny był niewypłacalny lub stał się niewypłacalny wskutek dokonania darowizny. Zgodnie z art. 527 k.c. którym jeśli wskutek czynności prawnej dokonanej z pokrzywdzeniem wierzyciela uzyskała korzyść majątkową osoba będąca w bliskim z nim stosunku domniemywa się, że osoba ta wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela. czytaj dalej

Teza Zgodnie z art. 528 k.c. jeżeli wskutek czynności prawnej dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową bezpłatnie, wierzyciel może żądać uznania czynności za bezskuteczną, chociażby osoba ta nie wiedziała i nawet przy zachowaniu należytej staranności nie mogła się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. czytaj dalej

Teza Dłużnik staje się niewypłacalny w wyższym stopniu (art. 527 § 2 k.c.) i wtedy, gdy wierzyciel zaspokojenie może uzyskać ale z dodatkowym znacznym nakładem kosztów, czasu i ryzyka , zaś jego pokrzywdzenie powstaje na skutek takiego stanu faktycznego majątku dłużnika, który powoduje niemożność, utrudnienie lub odwleczenie zaspokojenia wierzyciela. czytaj dalej

Teza Dopóki w obrocie prawnym istnieje decyzja administracyjna, wynikający z niej stan prawny jest wiążący i do czasu jej wzruszenia musi być respektowany przez sąd powszechny, chyba że jest to decyzja dotknięta wadliwością w takim stopniu, że powinna być uznana za nieistniejącą (została wydana z pominięciem kompetencji lub jakiejkolwiek procedury). Takie zarzuty nie zostały nawet postawione. Nie jest więc możliwe badanie istnienia i zasadności nałożonego w decyzji administracyjnej obowiązku przez sąd powszechny. Kwestie te bowiem należą do kompetencji organów administracji. Z art. 65, 73 i 94 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, wynika ogólna reguła, zgodnie z którą przesłanką wykonania hipoteki jest wymagalność zabezpieczonej wierzytelności. Wierzyciel nie może więc żądać zaspokojenia z obciążonej nieruchomości, zarówno wówczas, gdy jego wierzytelność wygasła, ale także zanim stała się wymagalna. Dopiero jej wymagalność (w całości lub w części) powoduje, że ma możliwość uzyskania odpowiedniego tytułu egzekucyjnego przeciwko dłużnikowi rzeczowemu. czytaj dalej

Teza W artykule chodzi o wskazanie jedynie takiego mienia dłużnika, co do którego można z najwyższym stopniem prawdopodobieństwa graniczącym z pewnością przyjąć że pozwoli ono na zaspokojenie wierzyciela. czytaj dalej