Teza brak tezy czytaj dalej

Teza Dokument prywatny, jakim jest wymienione „potwierdzenie wydania”, korzysta z domniemania autentyczności (inaczej - prawdziwości), tj. domniemania, że dokument pochodzi od jego wystawcy, a zatem jest autentyczny. Dokument prywatny korzysta ponadto z drugiego domniemania prawnego, tj. domniemania, że oświadczenie zawarte w dokumencie pochodzi od osoby, która dokument ten podpisała (art. 245 kpc). Jeżeli strona zaprzecza prawdziwości dokumentu prywatnego albo twierdzi, że zawarte w nim oświadczenie osoby, która je podpisała, od niej nie pochodzi, obowiązana jest te okoliczności udowodnić (art. 253 k.p.c.). Skoro pozwany nie rozliczył się z rzeczy należących do powodowej Spółki, a nie zostało w sprawie wykazane aby był uprawniony do zatrzymania tych rzeczy bądź ich równowartości, to przyjąć należy, że uzyskał bez podstawy prawnej korzyść majątkową kosztem powoda zgodnie z art. 405 k.c. czytaj dalej

Teza W sprawie było bezsporne, że podstawę prawną roszczeń powódki z tytułu nakładów dokonanych przez nią na składniki majątkowe należące do pozwanego są przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu (art. 405 k.c.) zatem, w świetle zarzutów apelacyjnych, kluczową dla kierunku rozpoznania apelacji okazała się ocena materiału dowodowego zaprezentowanego przez strony, uzupełnionego w postępowaniu apelacyjnym i związany z tą ocena rozkład ciężaru dowodowego w sprawie (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.). Konkubinat jest prawnie nieuregulowaną trwałą wspólnotą życiową mężczyzny i kobiety, której cechą charakterystyczną jest między innymi wspólne prowadzenie gospodarstwa domowego. Z uwagi na fakt, że przepisy nie regulują kwestii majątkowych związanych z konkubinatem, należy stwierdzić, że sam fakt pozostawania w takim związku nie rodzi sam z siebie dalszych skutków prawno-majątkowych. Rzeczy nabyte w czasie trwania nieformalnego związku nie stają się automatycznie przedmiotami objętymi współwłasnością. czytaj dalej

Teza Przy uwzględnieniu art. 10 ust. 1 i art. 12 ust. 1 pkt 1 Pr.pras. nie ma podstaw do przypisania dziennikarzowi absolutnej odpowiedzialności w tym sensie, żeby odpowiadał tylko z racji zaistnienia niezgodności faktów wynikających z informacji z rzeczywistym stanem rzeczy. Nieprzeprowadzenie dowodu prawdy nie przesądza odpowiedzialności dziennikarza na podstawie art. 24 k.c., jeżeli dziennikarz nie zaniedbał wypełnienia obowiązków, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 Pr.pras., spełnienie bowiem tych obowiązków stanowi podstawę zakwalifikowania jego działania jako zgodnego z prawem. czytaj dalej

Teza Na gruncie art. 448 k.c. w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Co też istotne, zgodnie z brzmieniem powołanej normy prawnej, kwota przyznana tytułem zadośćuczynienia ma być odpowiednia. czytaj dalej

Teza Za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem materiału prasowego odpowiedzialność cywilną ponoszą autor, wydawca, redaktor lub inna osoba, którzy spowodowali opublikowanie tego materiału. czytaj dalej

Teza O rażącej niewdzięczności można mówić jedynie w stosunkach między osobami fizycznymi. czytaj dalej

Teza Brak jest podstaw do przyjęcia wymogu tożsamości podmiotowej pomiędzy podmiotem, którego szeroko rozumiane sfery majątkowej dotyczy dane postępowanie a podmiotem podejmującym bezprawne zachowania w celu osiągnięcia przez stronę zamierzonego celu w jej sferze majątkowej. czytaj dalej