Teza Na podstwie z art. 11 k.p.c. w postępowaniu cywilnym strona nie może bronić się zarzutem, że nie popełniła przestępstwa, za które wcześniej została skazana prawomocnym wyrokiem wydanym w postępowaniu karnym ani też, że przestępstwem tym nie wyrządziła szkody, objętej znamieniem czynu zabronionego. Zgodnie z art. 177 § 1 k.k., czyn zabroniony polega na naruszeniu, chociażby nieumyślnie, zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, czym powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. w art. 157 § 1, natomiast zgodnie z § 2 odrębny typ kwalifikowany stanowi czyn, w którym skutkiem wypadku jest śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu osoby trzeciej. czytaj dalej

Teza Zabieg medyczny wykonany bez uświadomionej zgody pacjenta jest czynnością bezprawną nawet wówczas, gdy wykonany jest zgodnie z zasadami wiedzy. Niezachowanie wymogu pisemności przy wyrażaniu uświadomionej zgody, o której mowa w art. 34 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i dentysty. na proponowany zabieg operacyjny nie skutkuje nieważnością zgody lub przyjęciem, że w ogóle nie została ona udzielona. Wystarczające jest uzyskanie tej zgody w sposób ustny lub nawet jedynie dorozumiany. Niezachowania formy pisemnej ma jedynie znaczenie dla skudów procesowych w zakresie rozkładu ciężaru dowodu, wówczas okoliczność taką powinien wykazać pozwany. Ma to znaczenie w niniejszej sprawie, gdyż pisemny formularz zgody udzielonej przez powódkę, nie obejmował usunięcia trzonu macicy. czytaj dalej

Teza W świetle art. 286 k.p.c. sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszych biegłych lub z opinii instytutu, gdy zachodzi tego potrzeba, a więc wówczas gdy opinia złożona już do sprawy zawiera istotne braki, względnie też nie wyjaśnia istotnych okoliczności. Zgonie z art. 415 k.c. lekarz odpowiada na zasadzie winy, którą można mu przypisać tylko w wypadku wystąpienia jednocześnie elementu obiektywnej i subiektywnej niewłaściwości postępowania. Element obiektywny łączy się z naruszeniem zasad wynikających z zasad wiedzy medycznej, doświadczenia i deontologii, i w jego ramach mieści się tzw. błąd lekarski, przez który rozumie się naruszenie obowiązujących lekarza reguł postępowania, oceniane w kontekście nauki i praktyki medycznej. Element subiektywny odnosi się do zachowania przez lekarza staranności, ocenianej pod kątem określonego wzorca, standardu postępowania, przy przyjęciu kryterium wysokiego poziomu przeciętnej staranności każdego lekarza, jako jego staranności zawodowej czytaj dalej

Teza Podstawową przesłanką rozwiązania umowy dożywocia jest, podobnie jak przy żądaniu zamiany świadczeń objętych prawem dożywocia na rentę, niewłaściwy układ stosunków uniemożliwiający bezpośrednią styczność stron. Art. 913 § 2 k.c. zawiera jednak dodatkowe zastrzeżenie, że rozwiązanie umowy może nastąpić w wypadkach wyjątkowych. Ocena, czy zachodzi wyjątkowość przewidziana w tym przepisie, należy zawsze do sądu rozpoznającego sprawę o rozwiązanie dożywocia, który każdorazowo musi brać pod uwagę interesy obu stron. czytaj dalej

Teza Katalog dóbr osobistych, ujętych w art. 23 k.c. ma charakter otwarty, a doktryna i judykatura wskazują kolejne dobra osobiste w miarę rozwoju stosunków społecznych, doskonaląc tą drogą system ochrony tych dóbr. Ponadto przepis ten wyjaśnia, że ochrona ta nie wyłącza ochrony przewidzianej w innych gałęziach prawa. czytaj dalej

Teza Szkoda poniesiona przez poszkodowanego nie musi też być bezpośrednią konsekwencją zdarzenia sprawczego. Zatem normalny związek przyczynowy - w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. - między określonym zdarzeniem a szkodą zachodzi wówczas, gdy w danym układzie stosunków i warunków oraz w zwyczajnym biegu rzeczy, bez zaistnienia szczególnych okoliczności, szkoda jest normalnym następstwem tego rodzaju zdarzeń. czytaj dalej

Teza Przepis art. 430 k.c. oparty na zasadzie ryzyka i przewidujący odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez cudzy czyn jest wyjątkiem od generalnej zasady indywidualizacji odpowiedzialności cywilnej, znajdującej swe źródło w art. 415 k.c. Przesłanki z niego wynikające, w tym przede wszystkim funkcjonalnego związku pomiędzy zachowaniem bezpośredniego wykonawcy a czynnością, której wykonanie mu powierzono, nie mogą zatem podlegać rozszerzającej wykładni. czytaj dalej

Teza Jak stanowi przepis art. 157 § 1 k.k., kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, inny niż określony w art. 156 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Z kolei w świetle § 3 art. 157 k.k., jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 (…) działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Natomiast stosownie do dyrektywy zawartej w treści art. 220 § 1 k.k., kto będąc odpowiedzialny za bezpieczeństwo i higienę pracy, nie dopełnia wynikającego stąd obowiązku i przez to naraża pracownika na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. czytaj dalej

Teza Przez „pobicie” rozumieć należy sytuację, w której po stronie sprawców zachodzą naruszenia nietykalności cielesnej w postaci bicia, a po stronie pokrzywdzonego występuje jedynie bierne poddanie się biciu, bądź naruszenie nietykalności cielesnej sprawców, lecz mające charakter obrony przed pobiciem. Zarazem dla jego bytu zachodzić musi napaść, co najmniej dwóch sprawców na jedną lub więcej osób. Pojęcie „niebezpieczeństwa” na gruncie art. 158 § 1 k.k. obejmuje oznaczenie pewnej szczególnej sytuacji grożącej poważnym prawdopodobieństwem nastąpienia określonych w powołanym przepisie prawnym skutków. Zarazem musi być ono bezpośrednie, co oznacza, że zachodzi sytuacja nie wymagająca dla dalszego rozwoju „włączenia się” w dany układ zdarzeń elementu dodatkowego, zwłaszcza podjęcia ze strony sprawcy jakiegokolwiek działania dynamizującego ten układ w wyraźnym stopniu. Stypizowany w art. 158 § 1 k.k. występek ma charakter materialny w tym znaczeniu, że jako skutek dla tego typu przestępstwa należy traktować już samo narażenie pokrzywdzonego na uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 157 § 1 k.k. lub narażenie go na dalej idące niebezpieczeństwo, tj. uszczerbku wskazanego w art. 156 § 1 k.k. lub nawet utraty życia. czytaj dalej

Teza Odpowiedzialności za czyn podlega natomiast ten, kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka w postaci choroby realnie utrudniającej życie lub choroby długotrwałej. czytaj dalej