Wyrok SA we Wrocławiu z 26 października 2012 r. w sprawie o uchylenie uchwał.

UZASADNIENIE

W dniu 10.03.2011 r. K. S. wniosła pozew przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. (...) w D. domagając się uchylenia uchwał nr 1, 2, 3 i 4 podjętych przez stronę pozwaną w dniu 28.01.2011 r., dotyczących udzielenia jej zgody, kolejno na:

- wykonanie remontu komina – kanału spalinowego, eksploatowanego przez kocioł centralnego ogrzewania w lokalu nr (...), którego jest właścicielką,

- wykonania kanału spalinowego dostawionego do elewacji na zewnątrz budynku, dla lokalu nr (...),

- wykonanie i centralnego ogrzewania opalanego gazem, dla lokalu nr (...),

- wykonanie centralnego ogrzewania przy zastosowaniu energii elektrycznej, dla lokalu nr (...).

Zgodnie z § 2 każdej z tych uchwał, finansowanie prac miała pokrywać powódka.

W uzasadnieniu powództwa podniosła, że uchwały te są sprzeczne z obowiązującymi przepisami prawa, gdyż obowiązki związane z utrzymaniem należytego stanu technicznego komina i jego kanałów, winny być nałożone na stronę pozwaną, a nie na nią, bowiem są to części wspólne nieruchomości, do których ona nie ma indywidualnego tytułu prawnego. Wskazała ponadto, że nigdy nie zwracała się do pozwanej o wyrażenie zgody na wykonanie prac, do których odnoszą się te uchwały, a koszty jakie wiążą się z utrzymaniem części wspólnych powinni pokrywać wszyscy jej członkowie.

W odpowiedzi strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, że powodem podjęcia zaskarżonych uchwał było doprowadzenie do tego, aby powódka wykonała remont przewodu kominowego, którego użytkowanie stwarzało zagrożenie dla życia i zdrowia mieszkańców, we własnym zakresie. Strona pozwana wybrała rozwiązanie, które miało uniemożliwić stosowanie kotłów węglowych centralnego ogrzewania, ponieważ taki kocioł potrzebuje odpowiedniego kanału spalinowego o przekroju minimum 150 mm, zaś obecne kanały o przekroju 0,14 x 0,14 lub 0,14 x 0,17 są nieszczelne i ich przystosowanie związane jest z wysokimi kosztami. Uchwały miały również na celu umożliwić powódce wybór sposobu ogrzewania i poniesienie kosztów z tym związanych, podobnie jak miało to miejsce wobec pozostałych członków wspólnoty.

W toku procesu strona pozwana podniosła dodatkowo zarzut bezskutecznego upływu terminu do zaskarżenia przedmiotowych uchwał wskazując, że powódka zapoznała się z nimi w dniu 4.02.2011 r., a pozew został złożony do sądu właściwego, dopiero w dniu 15.04.2011 r.

Wyrokiem z dnia 27.06.2012 r. – sygn. akt I C 811/11, Sąd Okręgowy w Świdnicy uchylił uchwały nr 1/-1/2011, 2/01/2011, 3/01/2011 i 4/01/2011 z dnia 28.01.2011 r. Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w D. (pkt I), zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 380 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II) oraz nakazał stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Świdnicy kwotę 600 zł tytułem opłaty, od której uiszczenia powódka była zwolniona (pkt III).

Podstawą jego wydania były następujące ustalenia.

Od 6.02.2002 r. powódka jest właścicielką samodzielnego lokalu mieszkalnego nr (...), położonego na parterze w budynku wielomieszkaniowym w D. przy ul. (...).

Komenda Powiatowa Państwowej Straży Pożarnej w D. zakazała powódce palenia w piecu centralnego ogrzewania od 6.12.2010 r. do czasu przeglądu i odbioru przewodu kominowego i przyłącza pieca przez zakład kominiarski.

Rejonowy Zakład Kominiarski (...) w B. w dniu 8.12.2010 r. stwierdził, że stan techniczny przewodu kominowego dymowego, do którego podłączony jest kocioł c.o. na paliwo stałe w obecnym stanie technicznym nie nadaje się do bezpiecznego użytku (uległ rozszczelnieniu). Sąsiadujące przewody kominowe są w podobnym stanie technicznym i dlatego też nie ma możliwości dokonania stosownych przełączeń. Mistrz kominiarski sugerował zmianę sposobu ogrzewania lokalu mieszkalnego powódki.

Członkowie wspólnoty mieszkaniowej – za wyjątkiem powódki – zmienili na własny koszt sposób ogrzewania ich lokali. Jedynie właściciele lokalu nr (...) pozostali przy ogrzewaniu piecami kaflowymi.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w D. Decyzją nr 399/2010 z 22.12.2010 r. zakazał K. S. i H. S., właścicielom lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w D., użytkowania przewodu kominowego dymowego, obsługującego ich lokal mieszkalny oraz podłączonego do niego kotła c.o., do czasu jego uszczelnienia i uzyskania pozytywnej opinii kominiarskiej o możliwości bezpiecznego użytkowania tego komina oraz w ramach usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości nakazał współwłaścicielom budynku mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w D., wykonać prace budowlane mające na celu uszczelnienie przewodu kominowego (dymowego), do którego podłączony jest kocioł c.o. obsługujący lokal mieszkalny nr (...), należący do K. i H. małżonków S. w terminie do 31.01.2011 r. Podczas kontroli przewodu kominowego dymowego, mistrz kominiarski stwierdził, że przewód, do którego podłączony jest kocioł c.o. na paliwo stałe, obsługujący lokal mieszkalny nr (...), należący do powódki, z uwagi na jego rozszczelnienie nie nadaje się do bezpiecznego użytkowania i że sąsiednie przewody kominowe są w podobnym stanie technicznym. Jednocześnie Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w D. pouczył, że o wykonaniu obowiązków należy niezwłocznie powiadomić organ przedkładając opinię kominiarską o możliwości bezpiecznego użytkowania komina oraz podłączonego do niego kotła c.o.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w D. postanowieniem nr (...) z 22.12.2010 r. nałożył na współwłaścicieli budynku mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w D. obowiązek dostarczenia w terminie do 31.01.2011 r. oceny kominiarskiej przewodów kominowych dymowych i spalinowych, sporządzonej przez mistrza kominiarskiego, zawierającej: 1) inwentaryzację przewodów kominowych dymowych spalinowych i ich podłączeń; 2) ocenę zgodności podłączeń urządzeń gazowych do przewodów dymowych i spalinowych z obowiązującymi przepisami techniczno – budowlanymi, w szczególności z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie; 3) ocenę stanu technicznego, drożności i szczelności przewodów dymowych i spalinowych oraz podłączeń urządzeń gazowych do tych przewodów; 4) ocenę możliwości bezpiecznego użytkowania urządzeń grzewczych w poszczególnych mieszkaniach z uwzględnieniem wentylacji nawiewno – wywiewnej; 5) ewentualnego zakresu niezbędnych robót celem doprowadzenia występujących nieprawidłowości do stanu zgodnego z obowiązującymi przepisami. W uzasadnieniu (...) w D. podał, że wydał stosowną decyzję w dniu 22.12.2010 r., którą zakazał K. i H. małżonkom S. użytkowania przewodu kominowego dymowego obsługującego ich lokal mieszkalny oraz podłączonego do niego kotła c.o., do czasu jego uszczelnienia i uzyskania pozytywnej opinii kominiarskiej o możliwości bezpiecznego użytkowania tego komina oraz nakazał współwłaścicielom budynku wykonać prace budowlane mające na celu uszczelnienie przewodu kominowego dymowego, do którego podłączony jest kocioł c.o. obsługujący lokal mieszkalny nr (...). Nieodpowiedni stan techniczny przewodów kominowych w budynku mieszkalnym wielorodzinnym nr (...) przy ul. (...) w D. może spowodować zagrożenie bezpieczeństwa dla życia i zdrowia ludzi, dlatego należało nałożyć na współwłaścicieli budynku obowiązek dostarczenia oceny kominiarskiej przewodów kominowych dymowych i spalinowych, wentylacji nawiewno – wywiewnej oraz przewodów spalinowych, sporządzonej przez mistrza kominiarskiego. Koszty ocen i ekspertyz ponosi osoba zobowiązana do ich dostarczenia, a w tym przypadku są to współwłaściciele przedmiotowego budynku.

Kocioł c.o. zasilany paliwem stałym, z którego korzysta powódka znajduje się w piwnicy. Służy on do ogrzewania mieszkania nr (...). Kocioł podłączony jest do komina pięcioprzewodowego, do którego podłączony jest również pokojowy piec kaflowy w mieszkaniu nr (...). Do przewodów tego komina podłączone są przewody wentylacji wywiewnej mieszkania nr (...) oraz przewód wentylacyjny kotłowni zlokalizowanej w piwnicy mieszkania nr (...). Przewód kominowy z którego korzysta powódka jest właściwy do odprowadzania spalin z etażowego kotła c.o. zasilanego paliwem stałym.

Zarządca nieruchomości strony pozwanej – A. M., pismem z dnia 3.02.2011 r. poinformował powódkę, że w dniu 28.01.2011 r. zostały podjęte cztery uchwały: 1/01/2011, 2/01/2011, 3/01/2011 i 4/01/2011. Uchwały zostały podjęte większością głosów właścicieli lokali, reprezentujących 56,65% udziałów. Uchwałą nr 1 Wspólnota wyraziła zgodę na wykonanie remontu komina – kanału spalinowego eksploatowanego przez kocioł centralnego ogrzewania w lokalu nr (...), którego właścicielką jest K. S.. Uchwałą nr 2 Wspólnota wyraziła zgodę na wykonanie kanału spalinowego dostawionego do elewacji na zewnątrz budynku dla lokalu nr (...) – będącego własnością K. S.. Uchwałą nr 3 Wspólnota wyraziła zgodę na wykonanie centralnego ogrzewania opalanego gazem dla lokalu nr (...) – będącego własnością K. S.. Uchwałą nr 4 Wspólnota wyraziła zgodę na wykonanie centralnego ogrzewania przy zastosowaniu energii elektrycznej dla lokalu nr (...) – będącego własnością K. S.. Każdorazowo finansowanie prac miała pokryć powódka.

W dniu 3.03.2011 r. Zakład (...) z J. stwierdził, że duże zanieczyszczenie sadzą ścianek wnętrza przewodu kominowego stało się przyczyną niekontrolowanego samozapalenia się łatwopalnych złogów sadzy i bardzo silnego rozgrzania się ścianek przewodu kominowego w trakcie samospalania się sadzy – pożaru. W efekcie wystąpiło rozszczelnienie małej płaszczyzny fugi spajającej cegły konstrukcji wewnątrz przewodu kominowego, powodując w trakcie dalszej eksploatacji (po zaistnieniu zjawiska pożaru) wydostawanie się z przewodu dymu do przestrzeni pomieszczenia korytarza. Zakład (...) wykonał zakres prac zmierzających do przywrócenia należytej siły ciągu kominowego i uszczelnienia wnętrza przewodu kominowego kotła c.o. Przewód kominowy został rozwiercony i frezowany, co powiększyło jego pole powierzchni do średnicy Ø17 cm. Wnętrze przewodu zostało zabezpieczone techniką szlamowania (na wnętrza ścianek przewodu kominowego nałożono warstwy masy uszczelniającej). Niezbędne minimum średnicy przekroju Ø15 cm zostało zachowane. Dzięki przeprowadzonym pracom przewód kominowy nie wykazuje nieszczelności, jest szczelny w całej płaszczyźnie swej wysokości począwszy od miejsca włączenia kotła c.o. w pomieszczeniu piwnicy poprzez wszystkie kondygnacje budynku aż do szczytu ujścia dymu ponad dachem budynku. Przewód kominowy dymowy, do którego podłączony jest kocioł c.o. obsługujący lokal mieszkalny powódki jest szczelny, w odpowiednim stanie technicznym i nadaje się do bezpiecznego użytkowania. Powódka może użytkować przewód kominowy dymowy.

Po renowacji komin jest zdecydowanie lepszy i lepiej nadaje się do odprowadzania spalin z kotła c.o. Przyjęta metoda renowacji jest najlepszą obecnie znaną metodą napraw kominów przeprowadzaną bez potrzeby ich rozbierania i budowania od nowa. Użyta masa uszczelniająca (...) posiada atesty (...) w W. (...) r. Powyższa masa została dopuszczona do powszechnego stosowania w procesie napraw i remontów kominów. Dym z urządzeń grzewczych zasilanych paliwem stałym przemieszcza się w kominie ruchem spiralnym tak więc komin po renowacji z kołowym przekrojem poprzecznym jest zdecydowanie lepszy od komina o przekroju kwadratowym. Po renowacji komina grubości ścianek komina zmieniły się w minimalnym zakresie nie mającym żadnego wpływu na funkcjonowanie komina i na jego bezpieczną pracę. Pomieszczenie piwniczne jest odpowiednim miejscem do wykorzystania na kotłownię. Wykonana kotłownia, sposób renowacji komina oraz użyte materiały spełniają wszelkie wymagania stawiane przez przepisy budowlane.

W świetle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy uznał, że powództwo zasługiwało w pełni na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazał na bezzasadność zarzutu strony pozwanej, co do bezskutecznego upływu 6-tygodniowego terminu, wynikającego z art. 25 ust. 1a ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali do zaskarżenia uchwał wspólnot mieszkaniowych, mając na uwadze, że bezspornym było to, że powódka została powiadomiona o treści przedmiotowych uchwał pismem z dnia 3.02.2011 r., natomiast pozew w niniejszej sprawie wniosła do Sądu Rejonowego (...) w dniu 10.03.2011 r. Sąd zwrócił przy tym uwagę, że zgodnie z art. 203 § 2 k.p.c., czynności dokonane w sądzie niewłaściwym pozostają w mocy, a postępowanie jest kontynuowane w sądzie, który okazał się właściwy. Mimo przekazania sprawy postępowanie zachowuje zatem ciągłość, której wyrazem jest m.in. zasada, że pozew wniesiony do sądu niewłaściwego przerywa także bieg przedawnienia i prekluzji.

W dalszej części Sąd Okręgowy wskazał, że należało uchylić uchwałę nr 1/01/2011, gdyż narusza ona art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali, poprzez nakazanie powódce ponoszenie wydatków związane z utrzymaniem przewodu kominowego, który jest częścią wspólną nieruchomości. Odnosząc się do uchwał 2/01/2011, 3/01/2011 i 4/01/2011, wskazał, że z wyjątkiem art. 22 ust. 4 ustawy o własności lokali, przedmiotem uchwał właścicieli lokali mogą być tylko sprawy dotyczące nieruchomości wspólnej. Wspólnota nie jest uprawniona do ingerowania w sferę wykonywania przez właściciela jego praw do wyodrębnionego lokalu. Z art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali oraz art. 140 i 144 k.c. wynika prawo i obowiązek korzystania przez właściciela lokalu zgodnie z jego społeczno – gospodarczym przeznaczeniem. Właściciele lokali nie mogą podejmować żadnych uchwał, które ingerowałyby w prawa odrębnej własności lokali. Taki zaś charakter mają bez wątpienia postanowienia tych uchwał, gdyż decydują z jakiego sposobu ogrzewania lokalu powódka może korzystać (gazem, energią elektryczną). Podobnie ocenił zezwolenie wspólnoty na wykonanie przez powódkę kanału spalinowego dostawionego do elewacji. Zwrócił przy tym uwagę, że wykonanie takiego przewodu nie było konieczne, a powódka nigdy o taką zgodę się nie ubiegała.

Sąd podzielił stanowisko przedstawione w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8.09.2010 r. (ACa 76/10), że nie istnieje przepis prawa, który zezwalałby wspólnocie mieszkaniowej na składanie oświadczeń woli o charakterze władczym, którym poszczególni właściciele lokali mieliby obowiązek się podporządkować. Uchwała wspólnoty mieszkaniowej, wprowadzająca taki obowiązek, musi być uznana za sprzeczną z prawem i z tej przyczyny podlega uchyleniu.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł stosownie do jego wyniku.

Strona pozwana wniosła apelację od niniejszego wyroku i zaskarżając go w całości zarzuciła Sądowi Okręgowemu, że przy jego wydaniu dopuścił się naruszenia:

- art. 25 ust. 1a ustawy o własności lokali poprzez bezpodstawne przyjęcie, że uchwały wspólnoty zostały zaskarżone przez powódkę z zachowaniem określonego w nim terminu, w sytuacji, gdy pozew został skierowany do sądu niewłaściwego - Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie, a do właściwego Sądu Okręgowego w Świdnicy, wpłynął po upływie terminu 6 tygodni, od zawiadomienia powódki o ich podjęciu,

- art. 200 § 3 k.p.c. poprzez uznanie, że ma on zastosowanie, odnośnie kwestii dotyczącej oceny zachowania przez powódkę terminu do zaskarżenia uchwał, w sytuacji braku czynności podjętych w niewłaściwym, które na podstawie tego przepisu nie wymagały powtórzenia w sądzie właściwym,

- art. 13 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali oraz art. 140 k.c. i art. 144 k.c., poprzez ich będne zastosowanie odnośnie treści uchwał zawartych w ich § 1, w tym błędne przyjęcie, iż stanowią one ingerencję w sferę wykonywania przez właściciela praw do wyodrębnionego lokalu i uchylenie tych zapisów.

W oparciu o powyższe zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Podstawą jej rozpoznania był stan faktyczny ustalony przez Sąd Okręgowy, który nie był podważany przez apelującego, a przy tym należało ocenić, że znajdował on pełne oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Sąd Apelacyjny podziela również dokonaną przez Sąd I Instancji ocenę zasadności roszczeń powódki, uznając podniesione przez stronę pozwaną w tym zakresie zarzuty za bezzasadne.

W szczególności brak jest podstaw do uznania, że powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie wobec wniesienia pozwu, po upływie 6 tygodni od dnia powiadomienia powódki o treści przedmiotowych uchwał, podjętych w trybie indywidualnego zbierania głosów.

Jak wynika z art. 165 § 1 k.p.c. bieg terminów do podjęcia określonych czynności procesowych oblicza się według prawa cywilnego materialnego, tj. przepisów art. 110 – 116 k.c. Przepis ten jest wyrazem normatywnego ujednolicenia reguł obliczania terminów prawa materialnego i procesowego, z zastrzeżeniem wynikającym z art. 110 k.c. Wskazuje on, że powołane wyżej przepisy k.c., mające charakter norm dyspozytywnych, znajdą zastosowanie wówczas, gdy ustawa, orzeczenie sądu lub decyzja innego organu państwowego, albo czynność prawna, oznacza termin nie określając sposobu jego obliczania.

Jak wynika z brzmienia art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali, właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali, albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów (1a).

Okolicznością bezsporną było to, że bieg tego terminu do zaskarżenia spornych uchwał rozpoczął się w dniu 3.02.2011 r., a kończył się zgodnie z powyższymi regulacjami w dniu 17.03.2011 r. Dla jego zachowania koniecznym było zatem, aby w tym okresie, powódka wniosła pozew do sądu, lub też oddała go w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego (art. 165 § 2 k.p.c.). Obowiązujące regulacje nie warunkują skuteczności wytoczenia powództwa od złożenia go w sądzie właściwym, czy to rzeczowo, funkcjonalnie, czy też miejscowo, a zatem wbrew twierdzeniom apelującego, data wpłynięcia niniejszej sprawy do Sądu Okręgowego w Świdnicy, nie miała znaczenia dla oceny zachowania terminu, warunkującego zasadność roszczeń powódki o uchylenie uchwał. Istotnym jest, że pozew w tej sprawie został przez nią wniesiony do sądu w dniu 10.03.2011 r., a zatem przed upływem terminu prekluzyjnego, o którym mowa w art. 25 ust. 1a ustawy o własności lokali.

Brak jest również podstaw do uznania, że Sąd Okręgowy miałby dopuścić się naruszenia art. 200 § 3 k.p.c., już chociażby mając na uwadze zawarte w nim regulacje, przy jednoczesnym braku jakichkolwiek podstaw do prowadzenia rozważań nad pominięciem przez niego czynności dokonanych w sądzie niewłaściwym.

Za nieuzasadnione należało również uznać zarzuty odnośnie naruszenia art. 13 ustawy o własności lokali oraz art. 140 k.c. i art. 144 k.c.

W pierwszym rzędzie należy wskazać, że strona pozwana upatrywała naruszenia tych regulacji jedynie w odniesieniu do treści uchwał zawartych w ich § 1, abstrahując od tego, że pozostawały one w ścisłym związku z ich § 2, które nakładały na powódkę obowiązek sfinansowania prac, o których była mowa w pierwszym z nich. Brak jest wszelkich podstaw do odrębnego rozpatrywania poszczególnych zapisów uchwał, mając na uwadze, że założeniem podjęcia uchwał było to, aby koszty związane z wykonaniem prac, o których była w nich mowa, poniosła powódka. Podzielając w pełnym zakresie argumenty Sądu Okręgowego, uzasadniające uznanie, że podjęte uchwały są niezgodne z przepisami prawa oraz naruszają interesy powódki, za zbędne należy uznać ich ponowne przytaczanie w tej części uzasadnienia. Należy w tym miejscu wskazać, że nie znajdują również uzasadnienia twierdzenia podniesiony przez pełnomocnika strony pozwanej, co do tego, że za uwzględnieniem apelacji przemawiać miałoby to, że podjęcie spornych uchwał nie ma jakiegokolwiek wpływu na sytuację powódki, gdyż stwarzają one jedynie możliwość podjęcia przez nią określonych prac w oparciu o udzielone w ich ramach upoważnienie. Należy zauważyć, że mimo takiego stanowiska strona pozwana, konsekwentnie wnosiła o oddalenia powództwa, dążąc do utrzymania w mocy spornych uchwał, nie bacząc na koszty jakie w związku z tym poniosła, na obu etapach niniejszego postępowania.

Wymaga podkreślenia, że jak trafnie ocenił Sąd Okręgowy, uchwały te nie znajdowały oparcia prawnego w okolicznościach niniejszej sprawy, w szczególności mając na uwadze, że ingerowały w sferę wykonywania przez powódkę prawa do jej lokalu mieszkalnego, a w odniesieniu do części wspólnych, którymi są kominy wraz ze znajdującymi się w nich kanałami, obejmowały zgodę na wykonanie przez nią prac (na własny koszt), w sytuacji, gdy o taką zgodę w ogóle nie występowała.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację i stosownie do wyniku postępowania apelacyjnego, w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.c. w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 5 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (...), uwzględnił żądanie powódki zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej, zwrotu poniesionych przez nią na tym etapie kosztów zastępstwa procesowego.

MR